hocamın sevgilisiyle olan münasebetim

eve döndük. bizim portegizli başkan bizi görür görmez yerinden fırtladı. sağlam dostun kaşına dikiş gerekmedi. tek sevindiğim olay buydu. portekiz ülkücüsü "nooooldu aaeeabi aaa?" gibi, bir gibe benzemeyen sorunu yönelttikten sonra ikimizde durumu anlatacak gücü bulamadık kendimizde. ceren arıyordu. açtım. sesim gibik gibi çıkıyordu aynı. ceren "hemen sana geliyorum" diyip kapattı telefonu.

--spoiler--

--spoiler--

ceren geldi. beni o halde görünce ağlayıp zırlayacağına üstüne birde o kırcaktı burnumu. sinirlendi baya. bağırıp çağırmaya başladı. bizim sağlam dost gülüyordu uzaktan. sonra birden ağlamaya başladı ceren. gözyaşları damlıyordu yüzüme. üstüste özür diledi benden ve sağlam vücuttan. hepsi benim suçum dedi. kendini yıpratmaya başladı. burun kırık bide ona teselli veriyordum. tuğlakafa mesaj attı mı diye sordum. atmış. bundan sonra seninle işim olmaz bilmemne gibisinden. bırakmış peşini yani. vay dıbına koyim. durduk yere bırakmazdı. ceren kimbilir ne dedi ki, o lafta tuğlaya nasıl dokundu da peşini bırakmıştı. ama olsun sonuçta bırakmıştı. derinden bir oh çektim.

--spoiler--

--spoiler--

2 gün geçti aradan. ceren bizde kalıyordu. geceleri dilim kuruyordu burundan nefes alamadıgım için. uykusundan uyanıp su getiriyordu. zorla içiyordu. besliyordu bizi resmen. portekizliyi bile besliyordu. o derece yani. öğle vakti oldu. baktım telefona hoca arıyor. açtım telefonu. "sana geliyorum" dedi, kapattı. hasgibtir bir sen ekgibtin zaten gel dıbına koyayım. artık umrumda değildi hiçbir şey ne hoca, ne çevresi, ne onlardan çıkarım. giberler kafası yaşıyordum resmen. ceren yeterdi, gerisi umrumda değildi. aşıktım artık cerene. hocaya zaten düşman gözüyle bakıyordum. gelsin, nolacaksa olsundu artık.

--spoiler--

--spoiler--

hoca çıktı geldi. kapıyı sağlam vücut sağlam dost açtı. cereni görünce hiç şaşırmadı hoca. bütün bilgileri birilerinden almış gibiydi. tuğlakafa anlatmıştı büyük ihtimal. hoca karşıma geçti "geçmiş olsun" dedi. cevap vermedim. sessizlik oldu. hocaya bakmıyordum. hoca "sizden hiçbir şey istemiyorum. hiçbir açıklama istemiyorum. sadece gözlerime bakarak doğruyu söyleyin" diyerek konuşmaya başladı. hazırlamıştı sanki konuşmayı önceden. bizim sağlam vücut hocaya ters ters bakıyordu.

--spoiler--

--spoiler--

cerende bende hocaya bakmıyorduk. hoca devam ediyordu. "kısa kescem. hamlet, sen... sen ne şerefsiz bir adammışsın nasıl haberim yokmuş bunca zamandır. benim evimde yatıp kalktın, yemeğimi yedin, soframı paylaştım senle. bu muydu bana vereceğin ödül? bu muydu? cevap versene lan bana bu muydu!" hoca çıldırdı. üstüme geliyordu. hiç hareket etmedim. hala cevap vermiyordum. sağlam vücut tuttu hocayı. hoca cerene döndü ağır konuştu baya. bana da laflarını hiç mi hiç esirgemiyordu. artık sözler haddini aşmaya başladı. küfürler savurmaya başladı hoca. çıldırmış gibiydi. ağzımı ilk defa açtım. "çık git bu evden" dedim. hoca daha da ağır konuştuktan sonra gib gibi homurdanarak gibtirdi gitti. bizim sağlam vücut sağlam dost olmasaydı beni daldan dala zıplatabilirdi belki. ama sağlam vücuttan tırstı.

--spoiler--

--spoiler--

artık her şeyi göze almış bir adam vardı cerenin karşısında. ceren şaşırıyordu bana. biliyordu ilişkilerimi çünkü. salak bahanelerle bitirdiğim çok ilişki olmuştu. ceren biliyordu hepsini. onu sevdiğimin farkına vardı. ciddiyete bürünmüştü artık ilişki. tatlı kaçamaktan çıkıp kocaman bir aşk olmuştu artık. iki tarafında fedalıkları vardı bu aşkta. feda etmeleri gereken şeyler vardı. iki tarafta ne varsa feda etti. artık bir engel yoktu. çürük temellerle kurulan sağlam bir ilişkiydi aramızdaki. bunu başardık. beraber başardık cerenle

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

aradan 2 ay geçti okulum başlamıştı. ceren son yılını okuyordu okulunda. bende konservatuvarın hızına kapılmış gidiyordum. çevremdeki insanların davranışı son olaydan sonra pek sandıgım gibi olmadı. kimse hocanın etkisine kapılıp muhabbeti kesmemişti tamamen benle. ama herkes temkinliydi. kimsenin artık kız arkadaşını benle tanıştırmayacağını bilmek bana zaten yeterdi. son derece resmiydim eski çevreyle. tamamen okula vermiştim kendimi. derken eski bir sevgili. eskişehirdeydi. ordaki okulu bırakıp istanbula gelmiş bu sene. mesaj attı. görüşmek istedi. boş bulundum o an. olur dedim. cereni bir an unutmuştum.. o gün eski sevgiliyle buluşacaktım.

--spoiler--

--spoiler--

eski sevgili kendi geldi okulun önüne. biyerlere gittik ordan. eski anılar canlandı tabii. bir garip oldum. kız hiç değişmemişti. hayatın değiştiremediği insanları görmek beni hep saygı duydururdu o kişiye.(karakter olarak) oturduk konuştuk baya. bu arada şunun farkına vardım. ceren bu kızdan 100 adım ilerdeydi her bakımdan. sonra içkili bir yere gittik. ceren mesaj atıyordu. bu akşam bendeydi. akşam oluyordu ben hala eski sevgiliyleydim. ulan ne işim vardı benim burda? rahatsız oldum bir an. kalkmak istiyordum. kız ev tuttuğunu, 2 arkadaş kaldıgını, arkadaşının bu gece sevgilisinde kalacagını ve benim bu gece onun misafiri olma "zorunlulugumu" söyledi bana. bu kızın hatrı büyüktü bende. kabul ettim. ama içimden ne ciks geçti ne bişey. sadece onu kırmamak istemiştim bunca zamandan sonra. cerene bu gece başka bir arkadaşta kalıp doğaçlama sınavına çalışcam gibi bomtak bir yalan söyledim. ahhh ah.. neyse devam

--spoiler--

--spoiler--

ceren hiç üstüne gitmedi attığım mesajın. cevap bile vermedi o gece. eski sevgilinin evinde yattım o gün. hiçbir şey yapmadım. elimi bile sürmedim kıza. gider gitmez uyudum öküz gibi. sabah uyandıgımda kızın suratı yüzsüzdü. yine tatmin değildi. ulan daha napalım kaldık işte evinde? kız sırnaşıyordu yavaş yavaş. ciks istiyordu belli. kendi kendime "bunu gibmeden kurtuluş yok bana" dedim. paramparça, muşamba gibi am vardı kızda. bütün eskişehirin 20 cm damarlılarını getirmiş içinde sanki. yemin ediyorum giberken küçük hamlet türkü bile söylemiyordu busefer. sessizdi. o kadar yani. kızla yattıktan sonra (sabah sabah amk) vurup kafayı öğlene kadar uyurum demiştim. uyandıgımda telefon kızın elindeydi. cerenle konuşuyordu..

--spoiler--

--spoiler--

hemen kaptım elinden telefonu. "ceren???" dedim. ceren hiçbir şey söylemeden suratıma kapattı telefonu. hayatımda ilk defa kız dövme noktasına gelmiştim. "naptın lan sen" dedim "naptın huur cocugu!" kız çok şaşırmıştı. "doğru konuş" diye ağlamaya başladı. ne söyledin dedim cerene. susuyordu. konuşmuyordu. kıza küfürler ederek koşarak çıktım evden. ilk durak evdi. sürekli cereni arıyordum. cevap vermiyordu. çıldırcaktım. direk cerene gittim. kapıyı açmıyordu bana. aşağı çağırdım, gelmiyordu. apartmandakiler 155i aramışlar buraya sapık dadandı diye. polis geldi, asker cocugu oldugumu söyledim. serseri olmadıgımı söyledim. "ne işin var burda" dedi. sevgilimi çağırıyorum dışarı sadece o kadar dedim. polis kıllandı arabaya bindirdi beni, tuttuk karakolun yolunu..