hiçlik

Ağlamak istiyorum. içimde iğrenç şeyler oluyor, tarif edemediğim şeyler. Ben bitmişim, benden geriye hiçbir şey kalmamış. Dünyada yerim yok. Kovulmalıyım, kovuluyorum, kovuldum. Ben bitmişim, tükenmişim. Bir işe yaramıyorum. O halde neden nefes alıp veriyorum? Boşuna bu hayat, bu keşmekeş, bu uyanışlar, bu uyuyuşlar. Ben, ben anlatamıyorum. Bu fiziksel bir yok oluş değil. Ruhum lime lime yerinden sökülüyor. içimde beni ben yapan her ne varsa yok oldu. Ben kimim? Ne taka yarıyorum? Ne diye varım? Yaşayamıyorum. Cehalet var ülkemde, orta çağ var zamanımda, engizisyon mahkemeleri kurulu. Her gün yeni bir idam kararı alınıyor taraflı yargıçlar tarafından. Her gün bir giyotin daha... Benden bir şey yok. Tarafımda kimse yok. Anlatamıyorum. Duygular cümlelere bürünemiyor. Bürünenler yanlış anlatılıyor. Boşuna yaşıyorum. Gözlerimde yaş tanecikleri var. geleceğime ağlıyorlar. Çünkü yoklar. Yangın var ileride, çok büyük. Üzerinden geçemem. Ben, ben yanacağım. Benden geriye bir şey kalmadı, kırıntılarımı da yok etmek istiyor dünya. Haklı. Benim gibi birini kim ne yapsın? Herkes haklı. Benim gibi birini kim ne yapsın? Herkes haklı, ben dışında. Gerçi ben de haklı sayılırım. Yani ruhumun ölmesi gayet doğal. Ya ne olacaktı? Koşup oynayacak mıydı? Gülecek miydi? Izdırap çekmek varken yani? Beni durup mutlu mu edecekti? hani şu geri zekalı, işe yaramaz beni? Hiç sanmıyorum. öyle de oluyor. Her şey tıkırında, her şey kitabına uygun. Bütün dişliler yerli yerinde. Ağlamam hiçbir işe yaramayacak. Gözlerim boşuna çalışıyor. Kulaklarım boşuna, ağzım, derim, dilim. Bütün duyu organlarım boşuna çalışıyor. Ölü biri hiçbir şey hissetmez. Hele ruhu ölü olan biri? Ben boşuna buradayım. Çoktan yok olmam gerekirdi. Dünyamda güneş yok, nasıl dönmeye devam edebilirim? Geleceğim karanlık. Hiçliklerin arasında. Karanlık bile değil. Yok. Öyle bir şey yok. Geleceğim yok. Tekrara düştüm. Benden insanlar uzak durmakta haklı. Yapamıyorum işte. insanlar yalnız ölürler yalnız yaşamazlar. O zaman ben niye yalnızım yoksa öldüm mü? Belki de kim bilir? Atar damarımın derimi kaldırıp indirmesine bakılacak olursa hayattayım. iğrençliklere devam ediyorum. Yiyorum, içiyorum, sıçıyorum. Ben ne iğrenç biriyim. Ölü olduğumu iddia ediyorum ama hala hayvan gibi yaşıyorum. Rezil bir herifim. Kimseden yardım isteyemem. Bu boşuna bir çaba. Etrafımda öyle yüksek bir duvar örülü ki kimse, hiç kimse onu geçemez. Duvar yıkılmalı, yapan yok edilmeli. Dur bir saniye, bu taşlar, bu harç, bu dikenli teller... Hepsinin mucidi benim. Hepsini oraya diken, hepsini yerli yerine oturtan benim. Kimseye sitem yok. Tek bir suçlu var, tek bir katil. Malın önde gideni ben. Birisi yok edilecekse o ben olmalıyım. Benim bana verdiğim zararı hiç kimse bir başkasına vermemiştir. Yeter, ne anlatıyorum ki boşuna? Bedenim ölünceye kadar böyle. Bir hiçim. Umut yok. Yarın yok, gündüz yok, gülücük yok, nefes yok. Hayata dair ne varsa yok.