1. 26.
    0
    16 ARALIK 2013
    Bu gün her şeyin belli olacağı tarih. Bu gün ölebilirim de kalabilirim de. Bu gün ameliyat günüm. Şimdiye kadar ne değişti diye soracak olursanız;
    -Her şeyden köpek gibi pişmanım.
    -Hayatta bazı rolleri üstlenmeyi kabul etmiş olabilirim fakat kaderimi ben yazmadım.
    ···
  2. 27.
    0
    MART 2007
    Gözümü açtığımda hastanedeydim. Saatler sonra gelen haberle üzülmeli mi, sevinmeli miydim bilemedim. Dönüşü olmayan kolon kanserine yakalanmıştım. Kahkaha atmaya başlamıştım. Doktor verdiğim bu tepki karşısında kaskatı kesilmiş bir vaziyette beni izliyordu. Doktor bana ümidimi kesmemem gerektiğini söylüyordu fakat kulağım küçük bir çocuğun tecavüz seslerinden başka hiç bir şey duymuyordu.
    ···
  3. 28.
    0
    işler kötüleşmeye başlamış bir deri bir kemik kalan vücudum artık kafamı taşıyamaz hale gelmişti. Bulanık görmye başlamıştım. Midem de sanki inşaat çivileri çakılıyordu. Birden kendimi soğuk zeminle öpüşürken buldum.
    ···
  4. 29.
    0
    Menemen mezarlığına gidip annemle bol bol dertleştim, göz yaşı döktüm. Ardından yapılacak diğer işlerimi de hallettim. Çarşıya girip kalabalığın içine karışmıştım. Düşünceler beynimi kemiriyordu. Düşündüğüm tek şey diğer insanların kaçı bebekler kadar masumdu ki?
    ···
  5. 30.
    0
    Dışarı çıktığımda özgürlüğün kokusu ciğerlerimi parçalar derecesinde içime hücum ediyordu. Yapacak çok işim vardı. Küçücük bir çocuk olan bitenler karşısında koskocaman bir yüreğe dönüşmüştü.
    ···
  6. 31.
    0
    Bizimkilerin de helali varmış ki suçları üstlerine alıp, beni ispiyonlamamışlardı. Yaklaşık üç buçuk ay kadar Buca Yenibirim de tutuldum. ( Çıkan madde miktarı fazla olduğu için büyük bir davaydı 15Kg kadar bunun yanında extacy haplar ve ruhsatsız bir adet silah ele geçirilmişti) Bu süre zarfı içinde baskılar artmış, arkadaşlarımın benide ele vermeleri konusunda yöntemler tehtide kadar gitmişti. Ama hakikatten delikanlı çocuklarmış ki ele vermediler. Kaldığım zaman içinde 4 kere hastalanarak hastaneye kaldırıldım fakat sonuç olarak pgibolojik panik atak diyerek geri yolladılar. Daha sonra tutuksuz yargılanmama karar verildi ve serbest bırakıldım.
    ···
  7. 32.
    0
    vay arkadaş.
    ···
  8. 33.
    0
    işte o zaman ters kelepçe yiyen sadece kollarım değil hayallerimdi. Her şey öylesine bir anda gelişiyor ki birden kendinizi ifade verirken buluyorsunuz. Herkesin ayrı ayrı ifadesi alınıp kağıtlar imzalatıldıktan sonra nöbetçi savcı karşısına çıkartıldık. ifademde eve sadece madde kullanmak için geldiğimi ve olan biten hiç bir şeyle alakam olmadığını açıklamaya çalışıyordum.
    ···
  9. 34.
    0
    Para kazanmak tatlı geliyordu. Bana her şeyi unutturan şey satıcılıktı. Neden bilmiyorum ama bu işte kendimi buluyordum. Ne kadar fazla satış o kadar fazla para. Bu yüzden işleri daha da büyütüp orta okullara kadar inmiştim.
    Yine bir gün akşam evde paralar bölüşülürken kapıdan gelen ses hepimizi ayağa kaldırmıştı;
    -Açın kapıyı!!!
    Tak tak...
    Olan bitene anlam veremiyordum.
    Nasıl?
    Elim ayağım kitlenmiş şekilde arkadaşlarımın delilleri yok edişlerini izlerken kapı kırılmıştı. içeriyi polisler sardı kulağımda hafif bir çınlama vardı.
    -Al al al bunu da al.
    -Toplayın toplayın.
    ···
  10. 35.
    0
    reserved
    ···
  11. 36.
    0
    Bir yıl kadar süre sessizce yaşantıma devam ettim. Fakat değişen hiç bir şey yoktu para üvey babama gidiyordu. Tutunacak bir dalım kalmadığı için sigaraya başlamıştım. Bir yandan da kafamda dönen tilkilerden bir tanesi üvey babamdan kurtulmanın tek yolunun şehir dışına kaçmak olduğunu söylüyordu. Fakat para biriktirmem o kadar kolay olmadığından orta okul arkadaşım Seyfi' nin yanına Manisa' ya gidecektim.
    ···
  12. 37.
    0
    reserved
    ···
  13. 38.
    0
    Seri bilader
    ···
  14. 39.
    0
    Annem ne kadar kabul etmesemde işe gitmekte ısrarcıydı. Fakat artık başka bir sorunla daha karşılaşmıştık. Annemin verem olduğu haberi duyulunca kimse annemi kabul etmeyip, evinde istemedi. Bakkala olan borçlar almış başını gidiyordu. Bakkal Rıza Abi bir gün ekmek almaya gittiğimde bana bir teklifte bulunmuştu.
    ···
  15. 40.
    0
    Bütün olayların olduğu o evin kapısını açıp hiç bir şey olmamışcasına odalarımıza çekildik. O gün gözüme bir gram uyku girmemesinin yanında gözlerim ağlamaktan balon gibi şişmişti. Dakikalar dakikaları, günler günleri, saatler saatleri kovalamıştı. Zaman artık en büyük düşmanımızdı.
    ···
  16. 41.
    0
    1.5 saat sonra;
    Doktorun verdiği o üzüntülü haberle dünyam başıma yıkılmıştı. Annemin verem olduğu haberi beni sarsıp, bitirmişti. O an kendimi kaybetmiş bir şekilde annemin koluna girip arabaya bindirmiştik. Annem sanki olan bitenin farkındaymışcasına gözlerimin içine bakıp iki damla yaş döktü.
    ···
  17. 42.
    0
    Annemi apar topar kaldırıp arabaya bindirdikten sonra Menemen Devlet Hastanesi' ne gittik. Annem sanki bir ölü gibi baygın bir halde sedyenin üstünde kaderine doğru uçar adımlarla yol alıyordu. Sanki zamana morfin enjekte etmişler gibi zaman ağır çekimde bize karşı savaşıyordu. O an gözlerim hiç bir şey görmüyor sadece hastanenin keskin ilaç kokusu ciğerlerimi yakıyordu. O sıcak yaz gününde, kaynayan havaya rağmen annemin soğuk elleri avuçlarımın içinden kayıp gidiyordu. Pervasız bekleyişler başladı...
    ···
  18. 43.
    0
    -Oktay, hayırdır oğlum gecenin bu saatinde?
    +Amca annem fenalaştı.
    -Hemen geliyorum oğlum.
    ···
  19. 44.
    0
    Bir gece yatakta uzanıp duvarlarla dertleşirken üvey babamın;
    -Karı ölüyoo laaan
    sesiyle irkildim. Yataktan fırlayıp annemlerin odasına daldım. annem yerde baygın bir şekilde ağzından kan geliyor, üvey babam ise annemin başında göz yaşı döküyordu. Hemen yan komşumuz Fikret Amcanın kapısına koştum. Biraz bekledikten sonra kapı açıldı;
    ···
  20. 45.
    0
    O zamanlar annemin verem olduğu bilinmiyor ve gittikçe eridğini kimse farkedememişti. Üvey babam ara sıra insan olduğunu hatırlayıp inşaatta çalışırdı. Annem gün geçtikçe anlam veremediğimiz bir kilo kaybına tutulmuştu. Bunun yanında ağzından kan gelmesi de baş göstermişti.
    ···