istanbula yeni taşınmıştık beyler. yeniyiz daha. Köyden taşınmışız. sıfırdan kuruyoruz hayatımızı. Yeni yeni işi gücü evi toparlamışız. okula başladım bende 3. sınıftayım. beslenme çantası diye bişey war herkesde. bilmiyorum görmemişim. köyde okulda dağıtırlardı yemeklik yerdik. ilk defa görmüşüm öyle bişey. Arkadaşlar var sandviç yaptırmışlar içinde kaşar , salam var. ilk defa duydum. acayip bişey lan. salam et desen et değil bambaşka bişey. Kaşarda değişik bi peynir anladığım kadarıyla. neyse akşam oldu okul bitti eve gittik. oturuyoruz. 35 ekran tüplü televizyon izliyoruz. karıncalı karıncalı ama nasıl keyifliyiz. neyse teyzemler aradı alışverişe gidicekmişiz. hemde markete. babama dedim kaşarla salam alalım okula zütürürüm yemek için dedim. kabul etti alalım oglum dedi. teyzemler geldi beyler. teyzemin ogluda gelmiş. değer verdiğim bi abim. neyse gittik markete. kocaman lan. dıbına koyim apayrı bi dünya. hatta aldıklarımızı koymamız için tekerlekli araba bile var. nasıl mutluyum ama dolanıyorum rafların arasında. et reyonuna geldik. sarıldım babamın bacağına ; kaşar salam alalım dedim. hayran hayran bakıyorum ama. abimde yanımızda. siparişi verdi abim , aldık. hemen dedim ver ben taşıyım. Arabaya koydu vermedi bana. kenara çekti abim. Görmemiş gibi ne atlıyosun dedi. O lafı hiç unutmam beyler. O gün hayata karşı bi kere ezildim ; o gün bugündürde bi daha da toparlayamadım. Güzel olan herşeyden korkarım sanki ben o güzel olan şeylere layık değilmişim gibi...