aslında kelimeleri anlam olarak ele alacaksak aynı şeyler. hiçbir şeyi yokluk, her şeyi varlık olarak ele alırsak ikisi de sonsuz. evrenin büyüklük açısından yüzde dördünü biliyoruz ve aynı şekilde küçüklük açısından da planck noktasından aşağısına inemiyoruz. büyüdükçe de gidiyor küçüldükçe de. düz bir yolda yürüdükçe sürekli aynı yere varmak gibi. ve biz bu kavramların neresinde olduğumuzu bilmiyoruz. yolun başı da ortası da sonu da yok. sonrasında klagib 'insanın kendisini bir şeye inanmak zorunda hissettirmeye çalışması gerekmiyor' felsefesi.