aynen amk sevmeyin uzun zamandır böyle bir yazı yazmak istiyordum buraya ama yarısında siliyordum neden bilmiyorum ama artık gerçekten bıktım ve bir şeyler karalamak (veya yazmak her ne gibimse) istiyorum. hikayemizin bir davarın (ben oluyorum) bir kıza olan hislerinin diğerlerine göre farklı olduğunu anlamasıyla başlar ilk başlarda şansı yaver gider ve kızın duygularının karşılıklı olduğunu öğrenir buna çok sevinen davarımız ve kız çıkmaya başlarlar dile kolay 1.5 sene boyunca bu 1.5 sene içerisinde acısı ve tatlısı ile bir çok anı edinir sevgili davar ilklerini bu kız ile yaşar ilk defa bir kızın elini tutar, ona onu sevdiğini söyler, saçlarını okşar ve o omzunda yatarken ona dakikalarca kıpırdamadan bakar ama hayat ya işler ters gitmeye başlar bir makyaj yüzünden çıkan tartışma sonucu araları çok açılır 1 ay boyunca neredeyse hiç konuşmazlar taraflardan biri (ben oluyorum) bunun böyle gitmesinden hoşnut değildir sürekli dolaylı bir şekilde bunu karşıya hissettirmeye çalışır karşı lakin karşı tarafın gözleri bağlıdır sanki görmez kulakları sağırdır duymaz bu küçük davar (küçük dediğime bakmayın eşek kadar adamız) ne düzgün uyuyabilir ne yemek yiyebilir nefes almak bile anlamsızdır artık geceleri onu düşünerek ağladığı bile olur ama karşı taraf ne bilsin değil mi? ne zaman bildiler ki zaten tabi bunlar olurken karşı tarafın olmayan gibini balta kesmez rahattır kimdir ki zaten amarak neyse bu bir ay sonunda ara vermek ister karşı taraf davarımız bir şey demez her iki tarafın da yorgun olabileceği kanaatine varır ve tamam der. umutludur bizim davar hala belki eski günlerdeki gibi mutluluk romanın bir sonraki sayfasındadır diye düşünür ama o mutluluk aslında kitabın başında kalmıştır 1 hafta sonra ayrılmak ister karşı taraf davar zaten perişandır dur diyemez sonuçta gitmek isteyeni bağlasan yine kaçacaktır. 5 ay geçmiştir aradan davar hala unutamaz onu vegibalığını cüzdanından çıkartamaz onun fotoğraflarından oluşan albümü telefonunda saklamaya devam eder peki karşı taraf bu sırada ne yapar ? bir bakalım twitter'a bir gavat ile gece 5'e kadar sürmüş konuşmasını ss atar, snapchat'e bir gavat ile olan fotoğrafını hikayeye yükler peki bu denklemde davar ne yapar? vegibalığı yakar ve albümü siler artık boşluktadır davar ne yapacağını bilmez ruhen kaybolmuştur artık. o fotoğrafın yanışıyla beraber davar da yanmıştır ve sonu o alevler gibi olmuştur.. kaybolmuştur.. bu kadardı sonuna kadar okuduysanız hayatınızdan çaldığım süre için özür dilerim

Not: özet geç muallak diyenler olacaktır özet olarak şöyle hiçbir kızı sevmeyin gidin bir tuvalet kağıdını sevin ne bileyim kebap filan sevin ama kızları sevmeyin

Panpa yemin ederim adına çok üzüldüm, bizzat aynısını yaşadım ve yaşıyorum. Beni terk edeli 1 ay oldu 2. Aya da yakında giricez. Fotoğrafları duruyor geceleri kaç defa ağladığım oldu millete yapmacık gülmek nekadar zor değil mi? Anlıyorsun beni, bende seni. Biriyle konuşmaya başladı bile, onu çok kıskanırdım çünkü çok seviyordum. Bana kıskandığımdan dolayı sen takıntılısın dedi ve gitti. Biliyormusun ben senin yapmadığını yaptım. Ben bi hata yaptım, o benim ilkimdi ona günlerce yalvardım. Her yalvarışımda bana daha kötü davrandı, ben ağlarken yğzüme kapattı defol çık artık hayatımdan dedi. ilişki için ilk adımı ben atmıştım, o adım atmadı ki... Varımı yoğumu onun için ortaua koydum, istese yemin ederim canımı verirdim ama şimdi farklı şehirlerdeyiz. Onu rüyalarımda görüyorum, ben hayatımı ona bağlamıştım halen onu seviyorum hemde çok seviyorum. Hani derler ya onu hatırlatan şeyleri ortadan yok et diye, nefes alışım dahi onu hatırlatıyor. Kendimi mi yok edeyim? Bugün bi fotoğraf atmıştı, kıskandım. Canım yanıyor be panpa, 1.5 seneyi çöpe attı. En çok koyan da neydi biliyormusun? Onu görmek için onun şehrine gittim. 8 saat yol çektim on birkaç saat görebilmek için. Durumum pek iyi değildi, aç kaldım onun yanına gitmek için para biriktirdim ve sonunda gittim. Güzel gün geçirdik, birkaç aya bu şehre tamamen geleceğimi söyledim, o da beni hep bekleyeceğini söyledi. Tam giderken arkasını döndü, koştu bana sarıldı ağlayarak seni çok seviyorum dedi ve o gün otobüste eve gidene kadar ağladım. Erkekler ağlamaz derler ya, öyle bi sevdim ki ağladım be kardeşim. Gider gitmez özlemştim onu, ve tam 5 gün sonra bi telefon geldi, açtım Günaydın hayatım dedim. Ümit ayrılmak istiyorum olmuyor dedi çok denedim olmuyor dedi. Yalvardım yakardım, okadar çaresizdim ki tehtid bile ettim ama asla ona zarar vermezdim sadece geri dönmesini istedim. Sonunda babasına söyledi ve babası babamı aradı ve kızımdan uzak dursun yoksa dava açarım dedi. O gün şok oldum. 14 ocak günü... Canımdan sevdiğim insan beni ne hallere düşürdü. O günden beri tek mesaj atmadım, bir umut mesaj atmıştır diye sürekli telefona bakıyorum, her mesaj geldiğinde kalbim deli gibi atıyor belkide odur diye ama yok. Yok be kardeşim yok işte yok. Al işte gece oldu, canımdan can gidiyor, ben onu çok özlüyorum ama o bensiz daha mutlu, başkalarıyla daha mutlu. Seni anlıyorum kardeşim, çok iyi anlıyorum. En iyi ben anlıyorum seni. istediğin zaman anlatabilirsin vaktin olduğu sürece dertleşebiliriz iyi geliyor, aynı şeyi yaşamış olduğum insan en iyi anlsr beni, ve anlaşılmaya ihtiyacımız var. Hayat zor be kardeşim, kimseyi sevmeyelim de halen onu seviyorum. Ne zaman cezam bitecek bilmiyorum, ama dayanacak çok az gücüm kaldı onu biliyorum.