Sene 1998 veya 1999, bardan çıktım eve doğru kafa iyi yavaş yavaş yürüyorum. Gün ağarmak üzere, ortalık yeni yeni aydınlanıyor. Sevgilim vardı o zaman sabah 6.30 da serum fabrikası servisine biniyordu. Lan dedim şunu bi arayım da sürpriz yapıyım. Ama cep telefonu falan yaygın değil. Kızda yok, bende resimdeki telefondan var. Artislik de olsun hani, romantik olacam ya amk ne gibim kafaysa artık.

Rehbere tek satır gibindirik ekrandan ulaşması zor, numarayı çevirsen zaten 11 rakam rehber 8 tuş falan sürüyor. Birde eskiden cep telefonu v.s. olmadığından rehber gibi bir kavram yok numaralar hep aklımda olur. Numaraları direkt tuşluyorum;

---Dııııııttt Dıııııttt
--- Efendim (telefondaki babam)

Ananı avradını lan babamın kızın evinde ne işi var amk. Kilitlendim kaldım, birkaç saniye sonra telefonu kapattım.

Harran ovasının ortasında, eli başının arasında çömelen, şalvarlı maraba gibi çöktüm kaldırıma.

Ailemin kızdan az çok haberi var. Ulan bir olay mı oldu. Kız birşeyler mi dedi bizimkilere de kızın evine gittiler. (oğlunuzdan gebeyim v.s. ) Kaldırımın kenarında otururken olur olmadık bir sürü versiyonla ömrümden ömür gitti, saçlarıma ak düştü.

En son ulan arayım tekrar babam çıkarsa hayır mı baba orada ne işin var diye soracağım. Cesaretimi topladım, nabız 120 falan zütümden ter şelale gibi akıyor. Antalyanın yaz sıcağı.

Son numarayı tekrar çevirsin diye yeşil yese bastım. Anasını avradını, ulan bu bizim evin numarası ya.

Ölürsem beyaz ışığa doğru gidersem, aynı ferahlığı o anda yaşarım herhalde.

Bu da böyle bir anımdır.

Özet: Sarhoşken kız arkadaş aramayın, yanlışlıkla babanızı arayabilirsiniz.