Sene 1500, askerdeyim. Öyle kahramanlık hikayesi falan değil anlatacağım. Bulgar hududunda çorbadan bir askerlikti benimki. Acemilik dahil 9 tane mermi sıktım. Muhasebeci olduğum için yazıcıydım. Kamuflajım toz bile olmadı.

Bir gün yazanede oturmuş yazıları yazıyorum. Yazanenin kapısı solumda ve koridora açılıyor. Karşım duvar. Resimdekinin aynısı bir masada çalışıyorum. Taburdan bir Uzman çavuş geldi. Daha önce de birkaç kez görüştük. Az saftirik matrak bişeydir. Zararı olmaz kimseye. Takılır arasıra. Koridordan geçerken beni süzdü, sonra geri adım atıp;

--Ne yapıyonlan sen yar... ğım
--Çalışıyorum komutanım
--gibtir pz... nk, o nasıl çalışma adam gibi çalış
--N'oldu komutanım
--Ben geçiyorum diye yazar gibi yaptın o ne öyle. Öyle yazı mı yazılır am... k.
-- Valla çalışıyorum komutanım.

Geldi ekrana baktı, word dilekçe açık.

--Söyle lan yazdığımı, yazamazsan ebene atlarım.
Yazıcı benimle dalga geçiyorsan ebene atlarım türü birşeyler söyledi. O hızda yazdım.

Vay amk dedi gitti .

Bu da böyle bir anımdır. Çay içerken yazayım dedim.

Edit: Çüküleyenlerin pgibolojisini gerçekten merak ediyorum. Sıradan, biraz komik bir askerlik hatırasının neyini çükülüyorsunuz?

edit2: ulan amma taktınız sene 1500 e. mecaz işte, salladık öyle bir şey.