hiç unutamadığınız anlar var mı lan

lan herkes yazmış okuyabildiğim kadarını okudum ben de yazayım bir tane,

sene 2000, 2001 gibi bir şey, mekan kilyos. tüm çocukluğum da burada geçti zaten..
kilyos'u biliyorsanız denizinin ne kadar dalgalı olduğunu da duymuşsunuzdur, her sene dönem dönem bir çok kişi boğulup gidiyor, bir çoğuna ben de şahit oldum. bunlardan biri de bahsettiğim yıllarda gerçekleşti.
her yaz kumsala inip tanıdığımız, tanımadığımız insanlarla maç yapardık. yaşları 19 ila 22 arasında 4 kişiyle denk gelmiştik o günü.
pet şişeleri kuma gömüp kalelerimizi hazırladıktan sonra yarım saat kadar top peşinde koştuk, yorulduk.
neyse bu kadar terledikten sonra öyle ya da böyle denize gireriz biz. o gün de her zamanki gibi dalgalı, akıntılı sulara atladık hep birlikte dalıp çıkmak için. o kilyosun denizine atladıktan sonra en kısa sürede rahatlayıp çıkmaya bakıyoruz zaten, her taraf köpük ve dalga seslerinden kimse kimseyi duyamıyor.
biz yıllardır denize alışkın olduğumuzdandır ki zaten direk çıktık. şaka gibi bir şeydi ama o dört kişiyi göremedik. sahil zaten boş olduğundan başka bir ihtimal gözükmüyordu. 3 kişiydik ben ve bir arkadaşım yaklaşabildiğimiz kadar aradık yok, diğer bir arkadaş 200, 300 metre ötedeki bir gazinoya koştu ve yardım istedi. derken jandarma, dalgıçlar, yakın sahillerden cankurtaranlar kısa zamanda orada oldu. yarım saat kadar sonra ikisini çıkartabildiler. teki ölmüştü üzerini örttüler, diğeri de kötü durumdaydı. olayı gören çevrenin yarattığı kalabalık yüzünden, nefes aldırmak için bizim bahçeye çıkartıldı.. çok geçmedi 10 dakika kadar sonra o arkadaşın da göz bebekleri yukarı vurdu ve onu da kaybettik. ilk defa yanımda birisi ölüyordu. bir ten rengi bu kadar mı çabuk değişir ve mor olur.. anlatılacak gibi değildi. ambulans cenaze taşımaya yetkimiz yok dedi ve almadılar cesetleri. bir tane ceset torbası bıraktılar, diğeri yok. bu kısımları geçeyim de bizim bahçede kaldılar başlarında yakınlarıyla birlikte, neden hatırlamıyorum ama o saatte zütürememişlerdi. diğer iki kişiden haber yoktu.. üstünden dört gün geçti bir sabah bi kalktık bi hareket koşturmaca, 2 km ileride görülmüş cesetler. aslında bu akıntılarla birlikte 2km çok kısa bir yol, şileden çıkanlar bile oluyordu.. kayalıklara takılmışlar bir birlerine çok yakın. bu kısmı da hızlı geçeyim ama ikisi de tanınmaz haldeydi, insan olduğuna bile şaşırılacak durumda.. tekinin kafası da kopmuştu. 4 gün zaten ızdırap gibi geçerken bu durumdan sonra daha da ağırlaşmıştı o günler. kilyos'u ne kadar sevsem de yaşattığı bazı günler katlanılacak gibi değildir. bu sadece bir tanesi olsa da iki haftada bir gözlerinin önünde insanların ölmesine alışmak çok zor. onların yakınlarının yanında bulunmak da öyle...
çok uzun yazdım lan kusura bakmayın.