hiç sevgilisi olmamış erkekler bu başlıkta

nasıl oldu bilmiyorum, o birkaç saniye nasıl ömür gibi geldi anlatamıyorum ama, usulca oturdum yanına nursenimin. artık o pantene kokan, dalgaları ta uzaklardan görülen saçları, pamuk elleri ve de en önemlisi o güzel gözlerinin sadece bir dokunuş uzağındaydim..

merdivenleri çıkmaya başladık. tek kelime bile etmiyordu, sanki az önceki neşesi kaçmış, garip birşeyler olmuştu. o güzel gözleri sanki artık gülmüyor, aksine her tarafa hüzün yağdırıyordu.

ben hemen yoğurtlarimizin kapaklarını açtım ve çatali ve ekmeği batıra batıra yalnızca yoğurt yemeye başladım. ama nurşen, neredeyse aç kalmış bir kurt gibi, 15 dk.da falan sildi süpürdü ortalığı. peki neden? neden mi?

azcık açılın la ben de geldim amk.
hayatımda 3 defa birilerini sevdim onda da yüz bulamadım lan sonra da klagib kezban durumu işte züt kalkması vs.
nerde yanlış yaptım bi bilsem amk kimisine bakkala gidip peynir almak kadar kolay iş hatun düşürmek bizde hayat meselesine dönüşüyo
hiç de platonik takılmadım hep açılabilmişimdir rahatça kızlara ama sonuç gelmiyo işte gibem ben böyle işi

özet: am züt meme

yemek tak gibiydi, ıspanak, yoğurt, çorba ve irmik tatlısı ve iki tane de mandalina vardı.

buraya kadar çok duygusaldın panpa, bu cümleden sonra kahkahamla çayımı döktüm belanı gibiyim.

Edit:fırat nereye kaçtın bin, nasıl ünilisin amk senin bu saatte yattı pekekent.

ben dinliyorum seni fırat.
Benim de sevgilim olmadı. olmasın da olacaksa ciddi bir şekilde eşim olacak şekilde olmalı yaşım 20.ilk kez birine aşık oldum ilk kez birini bu kadar sevdim o da bunun farkında şu lanet olası üniversite sınavını da halletsem basacam yüzüğü ömür boyu benimsin diyecem o da beni çok seviyor ama utanıyor. onun beni sevdiğini kuzeninden öğrendim.ilk öğrendiğimde inanmadım 1hafta inanmadım şuan inanıyorum. artık sen benimsin ben seninim diyorum. onunla ciddi düşünüyorum hayatımın kadını olacak. benden 2yaş küçük ama olsun ben beklerim. çok akıllı dürüst ve ağırbaşlı.onu seviyorum çevremdekiler ona olan aşkımı farketmişler bana mecnun diyorlar bu da hoşuma gidiyor. yarın sabah ygs başvuruları var onu halledecegim uykum var. fırat seni takip ediyorum yazıyı bitirme.

ben de geleyim amk. yaş 23 bir kızla olan ilişkim arkadaşlıktan öteye gitmedi. zaten gitmez de amk. türlü sebebi var bunun yazdırmayın şimdi panpalar.

oradaydı dıbına kodumun gibkosu, ağzını çalkalıyodu ve beni görünce yine hafiften sırıtmaya başladı. ben de yandaki lavabonun yanına geçtim ve eray çık dışarı, bi daha ne benim ne de nurşenin yanına yaklaşma dedim ve bu huur çocuğu aniden kaşımın ortasına öyle bi yumruk geçirdi ki, yere düşerken kafamı da lavaboya çarptım.

son derece realist bi insanım tipim nasıl biliyorum o yüzden karıların bakmaması doğal sıfır hayal kırıklığı

beni anlatıyorsun okurum rezerved

1,5 senedir platonik olarak bi kızdan hoşlanıyordum, gidip konuşacak cesaretim yoktu. 2 gün önce gördüğüm fotolarından sonra kızdan bi anda soğudum. iyiki konuşmamışım, çıkmamışım dedim.

şimdi doğal olarak güçlü bir şekilde onu teselli ettiğimi falan sanacaksiniz. öyle olmadı. onunla beraber ağlamaya başladım, gözlerime bakıyordu, daha çok ağlamaya başladı. derken kendimi tuttum ve karşılıklı oturduğumuz sandalyeden kalktım ve yanına oturdum. elimi usulca omzuna attım. Hiçbirşey söylemeden salep fincanlarına bakıyorduk.

iki tane salep söyledim, okula kimsenin uğramadığı o sakin günlerden biri olduğu için ortalıkta kimse yoktu. çıt yoktu. nurşen'imin hafif hafif döktüğü gözyaşlarının masaya vurduğunda çıkardıkları ses hariç..

bilenler bilir bizim uludağ iibf'nin arka tarafında ağaoğlu kafe var, kütüphane yerine oraya gittik ve üst kata çıktık.

işte o an dostlarım, O'na bir kez daha aşık olmuştum. hem de hiç olmadığım kadar.. hem hayatımın en mutlu gününü yaşıyordum, hem de en hüzünlülerden birini.. işte o an nurşen gibi bir meleğin, bu karda kışta neden en az üç yi yıllık olduğu belli olan yanları açılmış converse'i giydiği anlaşılıyordu..

o kadar dürüst, gururlu bir kızdı ki, yalan dahi söylemiyordu. Bir haftadır annesinden para beklediğini ama gelmediğini, 3 yıl önce vefat eden babası çekip gidince, ailenin tek kızı olarak bursa gibi bir yerde okumanın zorluklarından falan bahsetti iki üç dakikada.

nedenini yemekten sonra kütüphaneye dönerken öğrenecektim. aman allahım inanamıyordum! meğer dün öğlen yemeğinden beri hiçbirşey yememiş! Şu üç kuruşluk dünyada üç kuruşluk birşeyler alıp o güzel ağzından midesine atacak kadar dahi parası yokmuş meleğimin..

ardından hayatımın en güzel görüntüsü çıktı ortaya, tam korkuyla ve neredeyse her yerinden bıçaklanmis birinin acısıyla arka sıralara doğru yürürken nurşen seslendi: fırat!

adı nurşen idi. öyle sınıfın en güzel kızı falan değil ama, benim gibi alt tabaka insanlar için adeta bir eva mendes idi. ona olan duygularimi yazsam, inanın ki laf olsun diye söylemiyorum, 50 tane falan uzun entri kasmam gerekir heralde.

Neyse konuya geçeyim, nurşen tabii ki platonigimdi. aldığı her nefesten, en sevdiği kekten, öğle yemeklerini nerede yediğinden, en çok sevdiği arkadaşının kişilik özelliklerine kadar herşeyini biliyordum.

ve mesela ben. o kadar özgüven yoksunu bir gibkafalıyım ki, hayatımda bir kez bile, herhangi biri aracılığıyla olsa bile camından çok sevdiğim birine açılamadım :(