hiç sevgilisi olmamış erkekler bu başlıkta

ve asıl içinizi en çok da ne acıtır biliyo musunuz panpalar? sizin, geceleri evlilik, mutlu bir aile tablosu, sonsuza kadar beraberlik düşündüğünüz, aklınıza cinsel herhangi birşey dahi getirmediğiniz o biricik sevdiğinizi, etrafınızdaki orrrospu çocuklarının yalnızca 'gibilecek bir am daha' olarak görmeleri, ve bunu da başarmaları :(

mesela o kadar çok gözlem yaparsın ki gibtiğimin çirkinliğin yüzünden, artık bir gözlem üstadı olursun neredeyse. mesela o güzeller güzeli platoniğinizin, hangi erkeklerden hoşlandığını bile, en yakınındaki o gib kafalı yancı kız arkadaşından bile önce sezersiniz. ve %100 haklı çıkarsınız. :(

ben işte ben o ben tam benlik konu yok panpa yok 0 hani yarım olur elini filan tutarsın inan o bile yok yanımdan geçiyorlar parfüm kokuları geliyor dengem bozuluyor biryerlere tutunuyorum tutunmazsam düşerim çünkü yok panpa sevgili ne demek mutlu olmak aşk ne demek bilmiyorum bugatti araba gibiyim 0 km ama muazzam bir güç var heh işte o benim panpalar nolur yardım edin:(((

hep platonik hep platonik. mesela bi kız vardır, yanından geçse, bırak selam vermeyi, suratına bakmaya bile tenezzül etmese, sırf onunla aynı ortamda olmak için kendi derslerini ekip, onun sınıfına gidersin. önüne ya da arkasına oturur, aldığı nefesleri sayarsin :(

hiç unutmam lisede bi semra vardı şişko bi kız. yeminle kız neredeyse okuldaki kedileri köpekleri bile çiftleştirme becerisine sahip, öyle bi çöpçatanlığı var, okuldaki en çirkin tiplere, 1,40 lık dislek hamit'e bile kız buldu, ben onunla bile konuşamadım :(

sırf ona yararım dokunur belki diye düşünerek, daha o istemeden, vücut dilinden neye ihtiyacı olduğunu bilirsin, kendini camdan at dese yeminle atarsın ama en fazla "arkadaş" olarak görüyordur seni :(

o güzel, birşeylere üzüldüğü belli olan hüzünlü gözlerini, melek yüzünü güldürmeye çalışarak, yanındaki boş sırayı gösterdi, kısık bir sesle "burası boş, istersen buraya gel arkada duymazsin hocayı, zaten sesi kedi gibi * " dedi ve fırat panpanizin suratına bakarak söyledi bunları ve inanabiliyormusunuz? bunu arkasında bizim bölümün en yakışıklı huur çocukları tayfasından birileri varken dedi :(

daha sonra yemekhane fişi almak üzere gişelerde kuyruğa girdik. O'na köşeye çekilmesini, ikimiz için de bilet alacağımı söylememe rağmen beni dinlemedi, o önde ben hemen arkasında kuyrukta bekliyorduk.

beyler üni 2. sınıfım yaş 21 olcak, doğruyu söylemek gerekirse daha hiç sevgilim olmadı, bi kızın elini tutmadım, ama bütün bunlar tipsizliğim yüzünden değil,( aksine yakışıklı birisiyim hatta kızlar başka üni de sevgilim olduğunu düşünüyo , tabi bunu ben söylemedim onlar sorduklarında sadece susuyorum, çünki anlatacak bişeyim yok), bu işi hiç mi hiç beceremem hele bi keresinde sevgilisi olan bi kıza teklid etmişim kızın çok bakmasaından cesaret alarak kız sadece kusura bakma diyebilmişti. =)
herneyse ben sorunu kızların kezbanlığında aramıyorum. sorun bende ve şansımda. kendi mallığımı, asosyalliğimi, iki lafı bir araya getiremeyişimi anlatmama gerek yok. şans faktoru şöyle etkiliydi: sayısal lisede sayısal öğrencisiydim, ünide de mühendislik, tabi sınfta kız yok denecek kadar az =) olanların da kimi benden yakışıklı kiminden de ben daha güzelim durumu =) ee tabi ortamında olmadığın kızı ayarlamanında zorluğunu tahmin edersiniz. olmadı, olmuyo, omuyacak yalnız ölücekmişim gibi geliyo =)

yardım edebilirmisiniz bilmiyorum ama varsa tavsiyeniz beklerim

hayatımın nadir güzel anlarından birini yaşıyordum. "O"nunla yanyana aşağı yürümek! ama dahası da varmış dostlar, daha güzeli. ben, şu sabahtan beridir dinlediğiniz, çekingenlik ustası ben!, aşağı indiğimizde hiç utanmadan, sıkılmadan, üzerimdeki montu, nazikçe onun narin omuzlarına attım, ardından çantasını tuttum ve kollarını içeri sokmasini seyrettim.

nasıl oldu hala aklım almıyor, o anı düşündükçe hala kalbim küt küt atıyor, şimdi bile..

Ama ikimiz de tek kelime etmeden sadece mimiklerle anlaşıyorduk. hiç itiraz etmemişti, yalnızca memnuniyet belirten bir yüz ifadesi vardı yüzünde..

Mont dediğime bakmayın, galatasarayın lisanslı, kalın polar gibi kapüşonlu bi şeyiydi.
Bakın hala inanamıyorum. Kısa bir yürüyüşün ardından yemekhanenin önüne gelmiştık bile. hem de hiç konuşmadan. Kapının önünde gülerek, "ama ben beşiktaşliyim fırat * " demişti üstelik!

fiş bedeli 2 tl idi. 25 kuruş istemek için döndüğünde, gişeye eğildim ve 10 lira verdim, iki bilet alıp, nurşen'in parasını da ona geri uzattım. sadece hüzünlü bir ifadeyle teşekkür etti.

aman allahım! Yüreğimin üzerine koca bir öküz oturmuştu sanki! Adımı ağzına almıştı! nereden biliyordu? Kimden duydu, nasıl oldu hâlâ bilmiyorum ama inanın dostlarım, ölürken bile ilk o sahne geçecek gözlerimin önünden perde gibi :(

lan devam devam bak yarın gene gelicem devam ettir burdan çokta uzatma ama adam gibi anlat hikayeyi kardeş.

dışarısı baya soğuktu, askılık montlarla doluydu, benimki de ordaydı ama biricik sevdiğim nurşenimin montunu görememiştim orada. aşağı doğru yürümeye başladık.

o arada sıranın altından kitaplarını falan topladı, çantasının fermuarını açmami istedi ve kitaplarını defterlerini falan koydu içine, ve sonra kapıya doğru yöneldik.

ardından hiç beklemediğim bir şekilde çantasını bana uzattı "şunu iki dakka tutabilir misin * " dedi bir de. ve o an dedim ki içimden değil iki dakika, iki asır usanmadan dururum böyle be.

panpalarim telden yazıyorum şu an, baya yorucu oluyor ama dinleyen ve beklemek istemeyenler varsa yazmaya devam edebilirim. Yoksa akşam eve gidince devam edicem

ve nihayet ders bitti ama ben de bitmiştim. 1) muhtemelen bir daha ona bu kadar yakın olacağım bir ortamda bu kadar uzun süre bulunamayacağim için, 2) birazdan yine yemekhaneye gideceğini, ama yanında kimse olmadığı için belki beraber gideriz diye teklif etsem mi etmesem mi bilemedegim için yaşadığım stresten dolayı.

ders boyunca ne tak yedim, elimi ayağımı nereye koydum inanın hatırlamıyorum. yalnız ara ara nurşenin birşeylere canınin gibkin olduğunu belli eden durgun gözlerine bakıyor, anında kafamı çeviriyordum geri yakalanırım diye.