hiç sevgilisi olmamış bir adamın hikayesi

var mı dinlemek isteyen lan çok uzun anlatmayacam amk kısaca özet geçecem kaybetmiş bir adamın hikayesi

başlıyorum o zaman binler dinleyen dinlesin amk çok önceden başlamıyacam kısa kısa geçecem

fakir bi ailenin fakir çocuğuyum ilkokuldan beri şişmandım beyler(şu an kilom normal gelecem oralara) o yüzden hep dalga geçilen bir çocuk oldum fazla sevilmezdim yani hayatımda hiç kavga etmedim beyler korkak deyin mal deyin ne derseniz deyin amk etmedim işte sadece ortaokul 2 de bir kıza çıkma teklifi gönderdim arkadaşım vasıtasıyla o da benle dalga geçmiş amk o ayı kim ben onla çıkacam falan demiş

gibindirik ilkokul hayatından sonra gibindirik lise hayatıma başladım anadolu liseli falan değil ilçemizdeki taktan çok programlı liseye başlamıştım amk hazırlık sınıfındayken sınıf ortamı fena değildi güzel kızlar falan vardı ama bilirsiniz işte sınıfın sevimli ayıcığıydım amk siz şişmanlığınızla dalga geçilirken yüzlerine gülüpte evde ağlamak nedir bilir misiniz ? çok büyük tramvalar yaşamıştım amk zaten sevmek neyimizeydi bizim lan bizim gibi bi ayıcığı kim severdi amk ?

neyse hazırlık sınıfından sonra bölüm seçmeye gelmişti sıra işte burda kopuyordu zaten herşey hayatımın çizgisini belirleyecek olan seçimdi bu ya düz liseye gidip üniversiteye hazırlanacaktım ya da meslek lisesine gidip amele olacaktım

işte burda aile baskısı girdi araya babam ne yapacan düz liseyi gir adam gibi elektrik bölümüne hiç değilse üniversiteye gitmezsen elinde bir meslek olur deyip meslek lisesine yazdırmıştı beni tabi ozamanlar çocuktuk bilmiyorduk ki ilerde yaptığımız bu seçimlerden ne derece pişmanlık çekeceğimizi

çocuk kafasıyla başladığım elektrik bölümünden ilk dönemlerde çok haz duymaya başlamıştım hep gülüp eğleniyorduk zaten ders anlatan hoca yoktu hoş bu da bizim işimize geliyordu bir öğrenci daha ne ister ki sabah okula gidiyorsun akşama kadar hırgür gırgır geçiriyorsun eve geliyorsun işte o dönemlerde bir alt yani hazırlık sınıfından bi kıza vurulmuştum amk adı simgeymiş

çok seviyordum beyler tabi platonik olarak her tenefüs gözüm okulun kapısındaydı amacım sadece onu görmek zaten ondan hoşlandığımı söyleyemezdim kim bakardı ki benim gibi şişmana ? işte o zaman kafaya koymuştum zayıflamam lazım zayıflayacam ki bu kızın karşısına dikilmeye yüzüm olsun. o günden itibaren diyete başlamıştım ama ne diyet ne doktor kontrolü ne bişey yeme içmeden kesilip spor yapıyordum ister inanın ister inanmayın lise 3 e geçene kadar 30 kilo vermiştim beyler ama bu süreçte kaç kez bayıldım allah bilir

işte zayıftım artık ve lise 3 e zayıf biri olarak başlamıştım ama insan diyet yaparak öz güvenini geliştiremiyor ki yine utanıyordum kıza bakmaya, onunla konuşmaya yine konuşamamıştım işte yine içime atmıştım yine platonik sevmiştim

olmadı işte amk söyleyemedim böyle taktan bir seneden sonra son seneye geçmiştim artık bu senenin farklı olacağından emindim bişeyler değişecek artık bu taktan hayatımdan diyordum. lise son sınıfa başladık artık iyice dersleri salmıştı hocalar ne ders işlediğimiz vardı ne birşey rahattık yani hiç okuyor gibi değildik bizim de işimize geliyor tabi çocuk kafasıya neyse lise sonun başlarında birşeyler farkettim beyler bi kız bana bakıyordu sanki her tenefüs beni kesiyordu ama imkansız gibi geliyordu bana sonuçta böyle birşeyi daha önce hiç yaşamamıştım

bu kızı okulda tanımayan yoktu beyler okulun tikilerinden biriydi şeymaydı adı okulun en güzel kızlarıyla dolaşıyordu öyle ya kendi de çok güzel kızdı allahı var. ben imkansız diyordum ya bana bakmıyordur falan diyordum arkadaştan o kalbimi yerinden çıkaracak olan haber gelene kadar

hafta sonuydu beyler arkadaşlarla gece takılıyorduk her zamanki gibi yakın dostum ahmet sana bi müjdem var dedi dedim hayırdır nedir falan "şeyma okul gecesinde bizim arkadaşa şu feyzlipic ne tatlı çocuk falan demiş" dedi o an sanki kanatlarım çıkmıştı beyler hayatımda ilk defa yaşadığım bir duyguydu bu bir kız benden hoşanmıştı lan

@30 panpa birden verdim kiloları ama olmadı desem yalan olur çok az oldu çok fazla cardio yapıyordum o yüzden zayıfladıktan 1 ay sonra falan toparladım kendimi iyice

zaten anlamıştım ama kendimi birtürlü inandıramamıştım buna çünkü benden kimse hoşlanmaz sanıyordum neyse ben bu haberi alınca dedimki "olum feyzlipic artık hayatında köklü değişiklikler olacak artık başka biri olacaksın lan"
hemen kızı facebook tan ekledim ama birşey yazamıyordum ki o özgüvensizlik duygusu elimi kolumu bağlıyordu sanki

kıza sadece "selam" yazabilmiştim facebooktan beyler o da "selam * " yazmıştı ama gerisini getiremiyordum işte amk ilk defa böyle hisler vardı içimde. yazamadım beyler başka birşey yazamadım işte amk ama her saat başı kontrol ediyordum kızın facebook unu

yaklaşık 1 hafta sonra kızın facesinde gördüğüm durum ve yorumlardan sonra yıkılmıştım beyler aynen yazıyorum
sevdim sevilmedim seveni de ben sevmedim yazıyordu durumda yorumları da
hayırdır bi feyzlipic var diyordun ne oldu -bir arkadaşı
boşver onu *
niye çok uslu çocuk gibi görünüyordu *
sorun da o ya çok uslu hiç bana göre değil *
işte burda anladım ki beyler efendi olmak hiç işe yaramıyor efendi olursanız sadece yaşlı teyzeler tarafından sevilirsiniz ayy bak ne efendi çocuk diye

bu kızda olmadı amk zaten hani derler ya okulun tikileri işte onlardandı bu kız o yüzden benim gibi birine hiç olmazdı böyle biri.
ama yakın dostumla kararlaştırmıştık iyice üniversiteye gidince bizden kralı olmayacak lan önümüze gelen kıza teklif edecez illa biri kabul eder hehe falan deyip kendimizi avutuyorduk anca ama inanıyorduk he kesin kız ortamımız olacak ya üniversitede kesin

bilirsiniz beyler meslek lisesi çıkışlıların yapacağı fazla seçim yoktur üniversite hakkında bizde yatay geçiş yapmayı kararlaştırmıştık arkadaşla başka bir şehirde özgürce okulumuzu okuyacaktık kızlar falan filan bitirecektik üniversiteyi tabi hayal edildiği gibi olmuyor herşey

tercihleri beraber yapmıştık arkadaşla ve aynı üniversiteye yerleşmiştik tabi çok sevindik havalara uçuyorduk "işte olum şimdi asıl hayatımız başlayacak artık bin olacaz üniversitede olum önümüze gelen kıza teklif edecez tabi biri kabul eder ordan ortamları yaparız" falan hayaller kurmaya başlamıştık ama nerden bileyim ki babam haklı olacağını o kadar söylemişti oğlum 1 sene dershaneye git derslerine çalış seneye birdaha denersin sınavı diye aslında babam bunları ilk söylediğinde kulağa güzel gelmişti ama nereye gönderecekti amk zaten maddi durumlarımız baya kötüydü birde dershane masrafı falan çıkacaktı şimdi diyeceksiniz ki amk evladı dışarda okurken aileden para yemiyecek misin hiç diye ister inanın ister inanmayın 2 senelik okulum boyunca hiç babamdan para istemedim beyler gerek kyk bursu olsun gerek aldığım özel burslar olsun gerek hafta sonları çalışmam olsun idare etmiştim 2 sene boyunca

neyse beyler üniversite hayatıma girmeyecem hiç liseden daha kötü bir okul hayatıydı amk allahtan 2 senede bitirmiştim okulu ama üniversitedeyken anladım ki beyler hayat öyle laylaylom değilmiş büyümüştük artık sorumluluklarımızın farkına varmaya başlamıştık ve üniversiteden sonra büyük pişmanlıklar duydum neden bu okulu okudum ? neden meslek lisesi okudum neden ?