Valla hiç mutlu değilim beyler. Daha 21 yaşındayım ancak bu hayattan bıktım. Bir an önce ölsem diye düşünüp duruyorum. Yaşayacağım yıllar gözümde büyüyor. Her şeyden bıktım artık. Öncelikle hiç arkadaşım yok beyler. insanlardan nefret ediyorum. Herkes çıkarcı olmuş. Kimseye güvenemiyorsun. Hayatımda hiçbir eğlence ya da sosyallik yok. Üniversite okuyorum. Yaşadığım şehirde kazandım. Eve biraz uzak ama aileme masraf olmasın diye evden okula gidip geliyorum. Okulda da ortamım yok. Herkes bin olmuş aq. Kızlar desen zaten biliyosunuz.

Şimdi ben bu okulu 2 seneye bitirip çalışmaya başlıycam. Çalışmak falan da gözümde büyüyor. Bir de evlilik falan var. Ara ki evlenecek kız bulasın. Bana dayanabilecek kız bulmak imkansız. Büyük ihtimalle evlenmem zaten o kadar masraf borç altına giremem. Anam babam da işçi zaten. Allah razı olsun biz okuyalım diye gece gündüz çalışıyorlar. Onları sürekli yorgun ve mutsuz görmekten de bıktım beyler. Ben de günlük işlere gidip yardım etmeye çalışıyorum.

Dünya çok zor bir yer beyler. Yaşamak ev geçindirmek çok zor. Birilerinin kölesi olmak için okuyoruz. Millet hayatını yaşıyor babasının parasıyla. Çok zoruma gidiyor beyler.

Diyeceksiniz ki senden zor durumda olanlar da var. Anası babası olmayanlar var. Evsizler var. Valla haklısınız da herkesin derdi kendine beyler. Zaten kendim ve ailem için bu kadar üzülürken bi de onları düşünmem imkansız. Allah herkese yardım etsin.