anlatmak istersen dinlerim panpa

Al benden de o kadar panpa. Bunca yıl sonra döndüm dolaştım geldim buraya. Derdim büyük dermanı yok.

Nasıl bir hayat bu? Her sabah aynı belirsizliğin içine uyanıyorum. Gözlerim açık ama sanki etrafımdaki her şey bir sis perdesinin ardında, bulanık ve anlamsız. Zihnim ağır, düşüncelerim yorgun. Ne bir hedefim var, ne de beni ayakta tutacak bir umut. Hayat dediğimiz şey, ardı arkası kesilmeyen bir yorgunluk zinciri gibi; her gün bir diğerine ekleniyor ve her biri, bir öncekinden daha ağır. Hiçbir şey keyif vermiyor. Eskiden beni mutlu eden şeyler bile şimdi sönük ve renksiz. insanlar gülüyor, konuşuyor, koşuşturuyor… Ama ben bu telaşın içinde bir yabancı gibi hissediyorum. Onlar yaşıyor gibi görünüyor, ben ise sadece var oluyorum. Bir fark yaratmak, bir anlam bulmak istiyorum ama ne yana dönsem karanlık.

Her gün bir dert, her gün bir keder. Bazen bu ağırlık nefes almayı bile zorlaştırıyor. Sanki dünya üzerime kapanıyor ve kaçacak bir yer bulamıyorum. Ruhumda bir ağırlık, içimde bir boşluk. Bu hislerin ne zaman başladığını bile hatırlamıyorum artık. Belki hep vardı, belki de zamanla büyüdü. Bu karanlık ne zaman son bulacak usta