hiç canın bu kadar yandı mı panpam

onu gördüm panpam gözleri güneş gibi saçları hırçın bir deniz gibi dalgalı gülüyordu hiç değişmemiş gülerken gözleri hafif kısılıyor hala...

ama 2dk sonra farkettim ellerinde başkasının eli olduğunu...

içim yanıyor be panpam 3 sene gözüm ondan başkasını görmedi onun da öyle ama olmadı işte 1 sene oldu ayrılalı yine de unutamadım

nerden girdim o bankaya ki başka işlerimde vardı neden o dakika orda oldum böyle yanmam mı gerekiyordu illa

girdim bankaya ve sıramı aldım boş bir yer ararken bi gülüş sesi ve gördüm onu panpam dediğim gibi bir başkasının yanında işte o an düğümlendi boğazıma Aşk...

hiç engel olamadığın gözyaşın oldu mu panpam böyle 1-2 damla ama ansız yersiz ve asi süzüldü silemedim çünkü o sırada ellerim hayata tutunacak bir dal arıyordu

ve gözgöze geldik panpam dünya durdu zaman sustu kanım akmaz oldu nefes almasam da olurdu gözleri düştü önüne gülüşü silindi utandı çekti yavaşça pamuk ellerini yanındaki anlam veremedi tabi anlamazdı zaten anlayamazdı da

kegib kegib nefes almaya çalıştım yakıyor içimi olmuyor ama eğmedim başımı panpam dimdik çıktım bankadan gel gör ki içimdeki ben dizleri üstüne düşmüş yıkılmış kırılmış yaralanmış

yürüyordum dosdoğru kornalar çalıyordu bağrışlar acaba kime diye baktım banaymış ne var lan diye haykırdım herkese! yürüdüm ama nasıl içim yanıyor nasıl boğuluyorum nasıl üstüme geliyor herşey başım dönüyor sessiz sessiz hıçkırıyorum gözlerim dolu...

hala aşığım işte kaçamıyorum bu gerçekten unutamamıştım şimdi hiç gitmiyor gözlerimden bir yumruk attım duvara tüm hırsımla 1 parmağımı kırdım diğeri çatlak daha hastaneye gitmedim çünkü diğer acının yanında hiç be panpam

kırık halde vuruyorum elimi masaya çünkü ağlamak haykırmak için adam gibi sebeb lazım neden biliyor musun panpam çünkü işte AŞK bu kadarmış...

yazdım işte okuyan okur dalgasını daşşağını geçen geçer isteyen güler isteyen küfreder şimdi hastaneye gidiyorum gelince dertleşiriz panpam...