hiç birşeyi siklemeyenler gelin

Ne zaman umutlarınızı yitirdiniz beyler?
Ne zamandan beri gemilerinizi yakıp bana dokunmayan yılan bin yaşasın artık demeye başladınız?
Paraymış, arkadaşmış,ortammış, sevgiliymiş ne zaman gibtir etmeye başladınız?
Uykuya ne zamandır direniyorsunuz?
Ne zamandır en büyük derdiniz kendiniz olmaya başladı?
Ne zamandan beri yaşarken ölüyorsunuz amk?
Panpalar, yazış sebebim bu durumda olmuş zamanla (eğer düzeldiyse) düzelmiş kişilerle konuşmak. Belki onlarla konuşmak, tecrübelerinden faydalanmak bir yol olur benim gibi insanlar için. Maddi manevi dipteyken tekrar hayattan zevk almaya başaranınız varmı amk?

@8 panpa benim bu durumlara gelmemde kız mevzusu belki kum tanesi
3 senedir yerimde sayıyorum ve son sene çok sancılı geçti.
Nasıl desem beyler 3 sene önce çok farklı biriydim.
Rahat bir yaşamdan -lerde bir yaşama düştüm.
Manevi yitirdiklerim oldu.
Borçlara girdim.
Okulumu bıraktım.
Ölümler gördüm.
Kısaca hayatım kaydı beyler.
Sonra naptın dersen. Acı çektim ilk önce o da sıradanlaştı. Hergün acı çekince insan hissiz oluyor. Arkadaşlarının gönül koymaları silgimi neden aldın gibi küçük bir sorun haline geliyor. Sonra yalnızlaşıyorsun. Yemek yemiyorsun para kazanmıyorsun arada dışarı çıkıyorsun tek başına. Birşey görüyorsun mutlu oluyorsun paylaşamıyorsun. Kendine kızıyorsun,hep ama hep kendine kızıyorsun.Öfkeleniyorsun ne olcak bu halin diyorsun. Sonra tekrar başlamaya çalışıyorsun ama yapamıyorsun. Farkediyorsun ki sorun, çok sorunun olması. Abini eşini dostunu arıyorsun açmıyorlar yardım istersin diye. işte bu raddede dünya gibinde olmuyor panpa. Hiçbirşeyi giblemiyorsun. Aklına gelenler soyut. Kare kare birer fotoğraf gibi. Anlamsız.Bu durum acı veriyor ölüyorsun, uyuyamıyorsun ama nedense yaşıyorsun.
işte bunlar hep ümit.Çünkü eminim benim gibi insanlar var diyorsun ve herkes bir dal arıyor.Bu durumda olmuş sonra çıkmış insanları dinlemek en büyük umut bizim için.

@16 kardeşim öncelikle geçmiş olsun. Durumlarımız paralel. Batmaktan üstüne borç kalmasından tut, kimi zaman yiyecek ekmek bulamamaktan insanlara ödeyemiyoruz diyince inanmamalarından mücadele etmeye, arkadaşlarının borç isteyecek diye yüzüne bakmamasına kadar.
Hatta şöyle bir anıyı anlatayım. Yakın zamanda babam vefat etti. Babam doktordu ve zengin biriydi ta ki bankada tüm parası batana kadar. Babam vefat ettikten sonra acımı tam yaşayamadım çünkü annemin iş yerindeki ortağı biz okuma yaparken kaçtı.Ben başka biriyle bir iş yapacaktım yardım edecekti güya. Gittim yanına başın sağolsun çok üzüldük dedikten sonra dedim iş yapacalktık ne oldu?
+Yapacaz ama 25 binlira lazım dedi. Dedim bende yok biliyorsun sen böyle bir paradan bahsetmemiştin.Oda babandan miras kalmadı mı dedi.Bu olay babam vefat ettikten 10 gün sonra oluyor.
Bu olayların iyi tarafı herkesin gerçek yüzünü görüyorsun. Olgunlaşıyorsun hırslanıyorsun.Şimdi aslında bakarsan daha iyi sayılırım. Biraz düzene girdim mücadele ediyorum ama nasıl desem içimde çok büyük boşluk var. Sebebi @14'ün dediği gibi heralde.Tam başarıyı sağlayamamış olmam, olmamız.

@25 dibe vurmanın en kötü yanı dahada dibin olduğunu farkediyorsun.

@28 düzen öyle bir hale gelmiş ki dürüst insanı eziyor bu düzen. Adamlar 100 lirasını kenara atmak için elektrik kaçırıyor, zengin olmak için naylon fatura kesiyor. Sonra adam zengin oluyor adamları ayarlıyor daha da zengin oluyor.Hak, hukuk kul hakkı nerde kaldı?
Ticarette ben düzgün adam çok nadir gördüm. Onlar da kıt kanaat geçiniyorlar.Çok para haramsız olmaz demişler çoğunluk için doğru bir laf.

@35 ufkun genişlemesi karşındakini tatmin eder.Sen yaşadığın hayattan tatmin oluyor musun?

@40 benim bir arkadaşım var bizim gibi sayılır.Ama onun bizden farkı doğa aşkı. Otostop çeker dağlara tırmanır 3-4 gün kamp yapar tekrar eve gelir. Alır kalemini defterini çantasını ve tütününü ortalıktan kaybolur.Ama doğaya aşık. Hiç olmazsa sevdiği bir yeri var onun.
Bilemiyorum ama ya ben kendimi hala tanıyamadım yada görmediğim bir şeyler var. Anlık zevkler var ama bunu biraz daha süregelen birşey olarak yaşamak benimkisi.Çevredeki etkenlerden kopup hiç bilmediğim bir yerde yaşamalıyım gibi bir risk almam da gerekiyor olabilir, bilemiyorum.Şuan bildiğim şey içi boş bir adam olarak yaşıyorum. Sadece bir beden olarak. Duygularım ve hissettiklerim benden ayrılmış gibi.

@48 yaşıyorum 4 sene sonra üniversiteye başladım borçları kapadım yalnızım ama mantık hala aynı yaşamak için yaşıyoz