"hiç" biri diyorum ama. yalnızlıktan bahsetmem gerekiyo sanırım bu noktada. yalnızlık, pampalarım yalnızlık.. kanserli bi hücre gibi düşünün bunu günden güne, içten içe sizi çürüten bi lanet bu. sonraki evre alışmak, alışmak ondan da lanet. hastasın ama alışmışsın düşünsene öyle boş bomboşsun lan bomboş. insan hiç "hiç" olur mu ? ben oldum istisnasız herkes için.

Velhasıl kelam bi oyun oynuyolar adı "yaşamak" onlar hepsi, ben tekim. onlar "herkes" ben "hiç"

Aranızda kalsın çok yoruldum dıbınakoyim !

olmadım

nickimi bile ona göre koydum amk ne diyosun sen. insanlar bana sadece işi düştüklerinde geliyor. fikirlerim umursanmıyor, tek seferde o ne ya, ne uğraşçaz vs gibi cümlelerle gibtirip atılıyor. oysa ben onlarınkine değer veriyorum. tek emin olduğum şey kimseden bir şey beklenmemesi gerektiği. neysen, ne yaparsan, ne kadar çalışırsan o kadarsın

dışlanmak, yalnızlık her zaman iğrenç birşeydir. sana önerim kendini değiştir dışlanma dışla.

not:orochi niye takibi bıraktın puşt.