hiç aşık olmamış insanlara acıyorum

biraz da merak ediyorum hayatlarında neyi gerçekten önemsiyorlar acaba ya da var mı böyle bir şeyleri. sadece var oluyorlar sanırım, yaşamıyorlar.

aşkı kıyısından köşesinden yakalamayı başarmış ancak derdi incinen egosunun yasını tutmak ve kalp ağrısının ne zaman geçeceğini sormak olan insanlara da acıyorum.

bunlar kurban'ın yalan şarkısında kolları havada yok yok yok diye bağırırlar, bana aşkı sonu olan bir şeymiş gibi anlatmaya kalkarlar, sevgisiz bir evliliği meşru kılmaya çalışırlar; teselliyi ise yatacakları maksimum kadında yatmakta, daha bencil olmakta ve maddi zevklerin dibine vurmakta bulurlar.

kalp ağrısı hiç geçmez, eğer şanslıysanız. bazıları buna nail olabilecek kadar şanslı. ben de bunlardanım sanırım. onu olduğu gibi kabul eden ve seven bir kadını bulacak kadar şanslı insanlar.

hiç aşık olmamış insanlara acıyorum; aşkı bulup da sonra onu, tüm çabalara rağmen, kaybedenlerden, batıranlardan ise nefret ediyorum. en başta da kendimden.

aşk aynı bir kutu kola gibidir
ilk önce düşünürsün kolayı açsam mı diye
yani henüz ona açılmamışsındır
sonra bir karar verirsin, gidip ona açılayım diye
derdini açarsın
işte bu anda pıst diye kutu kola açılmıştır
artık zaman çabuk geçer, kutunun içindeki kolanın gazı da yavaş yavaş biter.
önemli olan, gaz bitmeden kolayı taze taze içebilmektir, yoksa aşkın hiç bir anlamı kalmaz, karşıdaki senden sıkılmaya başlar ve terkeder.
kola da bayatlar ve içilemez duruma gelir.
en sonunda kafayı yersin ve kutuyu elinde parçalarsın, aynen gerçek hayatta kendinizi mahfettiğiniz gibi..