herkes yaşıyor zaten benimki biraz farklı bi kızı çok sevdim 4 yıl önceydi herşey yerli yerindeydi ta ki o ayrılana kadar sanki herşey onun tek bir lafına bakıyormuş gibi sırayla hayatımı giktiler
ailevi sorunlar ortaya çıktı evde huzur yoktu ben bitiktim zaten elimde son kalan umutlarımı sevgilerimi hepsiyle kardeşimi ayakta tutmak için kullandım be tükendikçe o büyü büyüdükçe yaşama sebebim oldu o gün iyi insanların olmadığına karar verdim birisinden hoşlansam kaçtım birşey hissetsem kaçtım sustum konuşmadım en sonundada işte burdayım 4 yıl geçti duygularımı kaybedeli artık hissedemiyorum sevemiyorum aşık olup ağlamak isterim aslında bu şekilde duygusuz ve amaçsız bi şekilde değil uzun bi zamandırda bunları kimseyi anlatmadım beyler işte size açılıyorum artık herşey daha iyi bizimkiler ayrıldı ama huzur var şükürler olsun maddi sıkıntıda yok hatta internet bağlattım elimden geleni yaptım çalıştım çabaladım ben bi şekilde dayanırdım zaten ama beni üzen şey hayatımda bi çok şey ekgib sevemiyorum hep o huurcocunun yüzünden sevemiyorum ot gibi yaşıyorum üzülemiyorum bile son zamanlarda bitiyorum lan işte buda benim hayatımdan bi parça sizlerle paylaşmak istedim (bundan nasıl kurtulurum)