hiroshima mon amour

Alain Resnais'in savaşın acıları ile aşkın acılarını güzel bir şekilde kıyaslayıp üstüne vurucu bir müzik ekleyip şiirsel bir anlatımla beyaz perdeye aktardığı insanı paramparça eden bir filmdir.

Uğruna büyük acılar çekilen gözyaşları dökülen sinir krizleri geçirilen sevgililer, zaman geçtikçe görüntüsü silikleşen güç bela hatırlanan bir anıya mı dönüşecektir? Hiroşimada yaşanan trajedi de yeterince zaman geçtiğinde acaba büyük bir travma olmaktan çıkıp tarih sahnesindeki olaylardan birine mi dönüşecektir?

Bu noktada acılar ve travmalar, bireysel hafıza (aşk) ile toplumların hafızaları (savaş) kıyaslandığında bir noktada buluştuları görülüyor.

bu acıklı durum bana büyük bir trajedinin, bir travmanın, etki süresinin üst limitinin ancak güncel bir başka büyük acının meydana geleceği güne kadar olabileceğini düşündürüyor.

seviyeyi yükseltme yarağım.

böle japonya'ya gelen mutsuz ve azgın fransız kadın, japona paso veriyo, araya da üç beş bomba sonrası görüntüler vererek acıtasyon yapıo. budur yani, bi de metropol gacısı gibi çok konuşuyo. pgiboloji, perişanlık falan.

@2 haklı

yalnız iyi film.

müziği yannan gibi. gerçi film de taktan. bazı sahneler güzel, gerisi tırt.