hikayeyi dinlermsnz hayatmın hatası mı değilmi

telefonu kapattım. elif ne zamandır var bunlar yine dedim. düğünden beri dedi. nasıl farketmedim ben düğünde dedim. o zaman küçüktü. son iki gündür çok büyüdü dedi. çıldırıyorum orda beyler, inanamıyorum hiçbişeye. elifim deyip sarıldım ona. mavi gözlüm benim bak bakıyim bana dedim. baktı mavi gözleriyle. allahım ne kadar da masum. seni kaybetmiycez tamam mı sen benimsin sadece benim kalıcaksın. kimse alamaz seni benim ellerimden. bi savaş verdik kazandık, gerekirse yine savaşır yine kazanırız. sen sakın korkma ben hep seninleyim dedim. ağladı yine.. bi süre öyle bekledik o ağladı omzumda ben içimden ağladım. o ağladı ben sustum. en sonunda musa abi annesi ve babası geldiler eve. tabi elifi öyle çıplak sadece sütyenle görünce afalladılar bi an. sonra hemen uyandılar duruma. elif annesini babasını görünce baygınlık geçirdi. hemen kucakladım ben babasının arabasına bindirdik hastaneye doğru yol almaya başladık. annesi dövünüyor yine. babası biraz daha metanetli davranmaya çalışıyor. musa abiyle ben arkada elifle ilgileniyoruz. onu uyandırmaya çalışıyoruz.

hızlı biraz panpaa

hastaneye vardık ben koştum görevlilerden sedye getirmelerini istedim. elim ayağım titremeye başlamıştı yine. arabaya getirdiler sedeyeyi hemen elifi sedyeye taşıdık. daha sonra görevliler elifi zütürdüler acil bölümüne. biz dışarda kaldık öyle. etrafta doktorlar falan da yok ki soralım bişey diyelim. yarım saat boyunca bekledik. lenf kanseri yine nüksetmiş.. kesin bişey yokmuş tahlillerden sonra belli olucakmış. tahlillerde yarın belli olucakmış. elifi yoğun bakıma aldılar yine uyuttular. aylar önce yaşadığım kabus dolu gece yine geldi buldu beni. yine elifim yine mavi gözlüm orda. bu sefer camsız odadaydı ama. göremiyordum onu. musa abi eve gitti, battaniye aldı geldi anne babasına. ben de büfeden yiyecek bişeyler getirdim geldim. kimse yiyemedi. annesi durmadan ağlıyor. babası musa abi ben kafayı eğmiş oturuyoruz. aynı hastane aynı koridorlar. aynı insanlar..

burdayız panpa devam upupuup

o gece o kadar şey düşündüm ki. elifime bişey olursa nolucak, napıcam nasıl yaşıycam ne yiycem ne içicem. sabahı zor ettik. arada sırada doktorlar hemşireler girdiler rutin kontrol diyip çıktılar. korkuyorum doktorun her girişinde o korkunç cümleyi söylemesinden. elim ayağım titriyo hala. üşüyorum. tahlil sonuçlarını getirdi doktor öğlene doğru. doğruymuş, lenfoma nüksetmiş, hatta akciğere ve karaciğere sıçramış. doktor öyle bir konuştu ki daha da yıkıldım ben, daha da yıkıldı annesi abisi babası. yaşama şansı düşük ama elimizden geleni yapıyoruz dedi doktor açık açık. sanki doktor değildi de robottu. ezbere konuşuyordu. bilmiyordu ki doktor onla geçirdiğim günleri ayları anıları sevinçleri mutlulukları hüzünleri acıları. gözyaşlarım durmuyordu artık. artık kendi nefes alamıyormuş makineye bağlamışlar öyle dedi doktor. göstermediler elifimi. o mavi gözlerini göremedim ben. gece yarısı doktor girdi yine içeri biraz bekleyip çıktı suratı farklıydı bu sefer ben anladım herşeyi bişeyin yanlış oldugunu babası sizmisiniz dedi babasına seslendi babası evet noldu hayırdır doktor bey dedi başımız sağolsun dedi doktor kafasını öne eğdi o an herşey durdu sanki zaman durdu herşey yavaşladı babası ayaktaydı yere dizlerinin üstüne çöktü annesi inlemeyle karşışık ağlamaya başladı haykırarar musa abi iki eliyle yüzünü kapattı ben durdum öylel bişey yapamadım diyemedim gözyaşları yağmur gibi aktı sanki yanaklarımdan ben bişey diyemedim yapamadım elif öldü elifim benim elifim beni seven bana mavi gözle bakan elif nasıl ölür allahım nasıl ölür diyorum içimden beyler birazdan gelirim yii deiğlim.

rezerved. okucam

prezervet

gibtin attın bizi panpa :(

panpa basın sagolsun =(

yaz hadi amk bekliyom

tutunamadık. kaybettik savaşı. o kadar inanılmaz o kadar yalan geldi ki elifi kaybettiğimiz. olamazdı gerçek olamazdı. şakaydı. elif hala uyuyodu orda. uyuycak uyuycak en sonunda uyanıcaktı mavi gözleriyle bana bakıcaktı. kaderin önüne geçilmeyeceğini anladım. okulun ikinci haftası o koridordan dönmesem çarpışmasam elifimle bu anları hiç yaşamıycaktım belki. ama çarpıştım o mavi gözleri gördüm. kaderimmiş. benim de kaderim buymuş. elifimle el ele verdik kadere karşı koyduk bi defa. kazandık da. ama olmadı yine geldi yine almaya çalıştı elifimi benden. bu sefer başardı. o gece hiç kıpırdayamadım ne eve gittim ne başka yere. orda oturdum ağladım öyle. elifle geçirdiğim her anı teker teker tekrar ettim içimden. görmek istedim almadılra içeri. torbanın içinde odadan çıkarılışına şahit oldum. ne torbası oldugunu anlamışsınızdır. o kelimeyi söylemek istemiyorum. zütürdüler. son kez torbanın içinde de olsa o şekilde görebildim onu. o gecenin iki gün sonrası öğle namazında toprağa verdik. berbere saç sakal traş oldum. siyah takımları giydim en ön safda yer tuttum. tabutunun önünde. allah hiçbirinize yaşatmasın böyle şeyler. hep tvden görürsünüz siyah gözlüklerle beklerler, cenaze namazı kılarlar. sadece tvde kalsın onlar sizin için. hiçbiriniz yaşamayın. beni en son böyle takımlı saçsız sakalsız nişan günümüz görmüştü. nasıl da gülmüştü. cenaze günü kalkmadı da gülmedi de. o gülmedikçe ben ağladım. ağladıkça daha da ağladım. annesi teyzeleri ağıtlar yaktılar. üç defa helal olsun diye bağırdım. tabutu omuzlayanlardan biri oldum. önden babasıyla abisi. arkasından amcasıyla ben. toprak atamadım üstüne. yapamadım. yap dediler yapamadım. defnettik elifimi. fotoğrafına baktım büyük çerçevedeki. mavi gözleriyle bakıyodu sevenlerine. gitti işte elif. bana en son söylediği kelime tamamdı. mavi gözleriyle içine içine bakarak söylemişti gözlerimin. artık bakamıycak hiç kimseye öyle. tutamıycam elinden gezemiycem onunla. evlenemiycez, oğlumuz olmıycak. adını rüzgar koyamıycaz. bi rüzgar alıp zütürdü hayallerimizi. adını biliyorum artık o rüzgarın. ölüm rüzgarı aldı elifimi benden. uçurdu gitti. mekanın cennet olsun elifim.

ha gibtir lan ağlıcam da zor tutuyom kendimi dıbına çakim eğer bu gerçekse ve o kızı unutup başkasıyla sevgili olduysan evine gelir 35 kişiye gibtiririm sırayla bütün gece seni

son partı şimdi okudum çok kötü bişey lan dıbına çakim

yaşadıklarım bunlar. kiminiz inandınız kiminiz inanmadınız ama okduugnuz için hepinize teşekkür ederim gerçekten. elifi kaybettikten sonra hiçbişey aynı olmadı. memlekete uşağa taşındım. hala da ordayım. nişan yüzüğünü bana verdiler elifin. saklıyorum hala ikimizinkini de. pgibolojik destek aldım hala alıyorum. manik depresif teşhisi koydular. sürekli kullandığım 3 anti-depresanım var. yalnız kalamıyorum her yalnız kaldığımda ağlıyorum aralıksız. mavi gözlü insanlara bakamıyorum artık gözlerine. fobi oldu sanırım. her pazar sabahı 4.30 otobüsüyle izmire gidip elifi ziyaret ediyorum. giderken de dankekle kola zütürüyorum her pazar sabahı kahvaltımı onunla yapıyorum kabri başında. kirlenmişse temizliyorum otu çöpü alıyorum etrafındaki üstündeki konuşuyorum onla. suluyorum toprağını. bazen gözyaşımla bazen aldığım suyla. yaşım 23 ama sanki 40 yıl yaşamışım gibi geliyor.

gözlerim doldu panpa tüylerim diken diken oldu devam et :(

@300 bitti panpa hikaye :C

Film gibi amk :S

ne danışcaktın panpam ?

hayatım bu hale geldi işte anlatıcak bişey yok. alkol zaten kullanıyordum sigaraya başladım elifin vefatından sonra. sürünüyorum anlayacağınız. bu halde düzgün kararlar veremiycegimi de biliyorum o yüzden kardeşim gibi gördüğüm sizlerden yardım almak istedim. eğer sizi de kendi dertlerimle kararttıysam çok özür dilerim ayrıca. fikrinizi almak istediğim konular var.

beyler, ben elifimden sonra kimseye o gözle bakmadım hiç kimseye. düşüncesi bile tiksindiriyor beni. hiçkimseyle ilişki yaşamak istemiyorum. hiçkimseye o gözle bakmak dahi istemiyorum. hayatım boyunca elifin hayaliyle yalnız başıma yaşamak istiyorum. ama annem arkadaşlarım katılmıyorlar bana. daha yaşın genç, daha neler yaşıycaksın diyorlar ama yaşadıklarımın ne olduğundan hiçbiri haberdar değil. sevgilim yok, ve olmasını da istemiyorum. elif olmadıkça yuva sahibi olmak da evlenmek de çocuk falan da istemiyorum. sizce ne kadar doğru bu sizin de fikrinizi almak istiyorum. ben elifi çok sevdim hala da seviyorum. anladım ki onu sevmem için bedenine ihtiyacım yokmuş. onla geçirdiğimiz günlerdeki elifi ben hala kalbimde anılarımad yaşatıp seviyorum.