Evet arkadaşlar,

Gelen rezlere göre anlatmaya başlayacağım.. Ama harbiden baştan sona okuyup takip edecek, ciddi ciddi okuyacak kişileri bekliyorum..

Dalga geçecekseniz hiç oyalanmayın burada.

Erdemle baya samimi olduk. iş dışında da hep birlikte vakit geçiriyorduk. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu.. Derken aylar geçti. Benzin istasyonuna gireli 10 ay civarında olmuştu. Başka bir yerden bana iş teklifi geldi. Fabrikada robot adı verilen bir makineyi öğrenip kullanacaktım. Maaşı güzeldi. işi bırakıp oraya gitmeye karar verdim. Ama önümde askerlikte vardı. Tekrar okula yazılmayacağım için ya da dışardan okumayı düşünmediğim için askerliği mecbur erteleyemezdim. Şöyle bi düşündüm.. Benzin istasyonu sıkıcı olmaya başlamıştı.. Çağırıldığım yere gitmek istedim. Belki farklılık olur diye.. Çağırıldığım yer de çalıştığım benzin istasyonuna çok yakındı. Oturduğum ev ikisine de yakındı.. Her ne kadar çalıştığım yerde beni göndermek istemeseler de ben kararımdan vazgeçmedim.. Bir kaç ay da olsa askere gitmeden önce başka şeyler yapmak istiyordum.. Belki askerden sonra da oraya devam ederim diye düşündüm. Çağırıldığım yerde de tanıdıklarım vardı. Orada çalışan kıdemli birisi çok yakın bir arkadaşımdı. Onun adı da Hakan. Biraz binti ama çok delikanlı çocuktu. Karadenizli kendisi Lazdı. Erdem de Hakan da benimle gözleri kapalı ölüme gelirlerdi.. Öyle yakın arkadaştık..

Üniversiteyi bazı nedenlerden dolayı bıraktım. Bölümüm Bilgisayardı. Üniversitede Programlar ağırlaşınca Okumadım. Adapte olamadım.
Şimdi çok pişmanım ama artık benden geçti diyorum..
Gerçi okusam ne olacaktı ne kadar okuyabilecektim ki .. gibini sallasan bilgisayarcıya çarpıyor..
Allaha şükür şu anda iyi kötü bir işim var. idare edip gidiyoruz işte..

Ben çalıştığım yeri bırakıp fabrikaya başladım. iş biraz zordu. Erdemle hala sürekli görüşüyorduk. En yakın arkadaşım olmuştu Erdem. Hakan zaten ondan önce de arkadaşımdı çocukluk arkadaşımdı. .Hakan fabrikada baya kıdemliydi. O yüzden zorluk çekmedim fazla.. işi yavaş yavaş öğreniyordum..
Müzisyenliğimden de dolayı çevrem biraz vardı ama çok sağlam bir çevre değildi.. Çoğu menfaatçi kişilerdi. En sağlam, en yakın arkadaşlarım zaten belliydi.. Erdem ve Hakan..
Fabrikada günler geçiyordu..
Arada bir de alemlere akıyorduk. Sazlı sözlü muhabbetli.. Alkollü.. Tabi bu tarz ortamlarda kişi sayısı artıyordu.. Bazen 5-6 bazen 8-10 bazen kapalı gecekondu ya da müstakil tarzı ev bulursak 15-20 kişi oluyorduk..

Aradan 5-10 dk geçti ya da geçmedi. Mesaj geldi. Baktım bir numara ödemeli atmış. Hayret telefonunu açmıştı. Arasam mı aramasam mı diye düşündüm. Aramak istedim. Telefon çaldı. Buyrun beni aramışsınız kimsiniz ? dedi.. Ne diyeceğimi bilemedim. Sustum. Cevap veremedim. Tekrar sordu kimsiniz neden aradınız dedi.
Bir arkadaşımı arıyordum bu numara onundu kusura bakmayın rahatsız ettiysem... Siz kimsiniz ? dedim..
Ben Burcu da siz kimsiniz dedi..
Güzel bir ses tonu vardı. Anlaşılan efendi bir tipti.. Çünkü soruma düzgünce karşılık verdi. Hatta aklına getiremedi belki de saflığından adını söyleyiverdi..

iş yerinde kendimi çok kısa zamanda sevdirdim.. Çok fazla zaman geçmeden benden öncekiler işten ayrılınca çalıştığım yerin en kıdemli ve en eski elemanı ben oldum. Rahatım da yerindeydi.. Bir eleman boşluğu vardı. Bir gün bir arkadaş işe başladı. Yozgatlıydı. Adı Erdem. Kısa zamanda işi öğrettim. iyi biriydi. Delikanlı çocuktu. Benden 2 yaş büyüktü.. Günler geçiyordu..

Biralarımızı içtik. Hakanı arabayla evine bıraktım. Bende eve gittim. Yatmadan önce 1 sigara daha yakayım dedim. Camı açtım. Mis gibi hava vardı. Şehirden uzak gürültüden uzak tertemiz mis. Sigaramı yaktım telefonumu elime aldım. Son aramalara girdiğimde Hakanın verdiği numarayı gördüm. Tekrar aklıma gelmişti. Biranın da verdiği hafif çakır kafayla bu sefer aramak yerine mesaj atmayı tercih ettim. Mesaja yazacak bir şey bulamadım. Kararsız kaldım. Vazgeçecektim aramaktan da mesaj atmaktan da.. Ama öyle olmadı. "." bıraktım mesaj attım. Evet sadece "." koydum ve attım. iletildi mesajı gelmedi. Anlaşılan telefonu hala kapalıydı.

Yattım uyudum. Sabah kalktım işe gittim. Askere gideceğim tarih yaklaşıyordu. Yaklaşık 1 ay kalmıştı. Biraz da gezip eğlenip kafa dağıtmam lazımdı. Müdürle konuştum. Fabrikada 2-3 ay çalıştıktan sonra işten ayrıldım.

Hakan, iyi çocuktu temiz çocuktu delikanlıydı ama bazı huyları vardı. Telefonda bir sürü konuştuğu kaşar kız arkadaşı vardı.. Onu şöyle izah edeyim, bir gün akşam Hakanla oturduk bi yol kenarına aldık biraları elimize muhabbet sohbet derken kendisine sordum nerden nasıl muhabbet kuruyon sen bu kadar kaşarla diyerek ? Hakan bak kardeşim diyerek anlattı :
Mesela telefonundan rastgele bir numara çeviriyordu çağrı atıyordu. Karşı numara geri dönüş yapıyordu. Karşıdaki numara erkek ise yanlışlık oldu diyerek kapatıyordu.. Bayansa eğer kusura bakma deyip yine yanlış oldu diyerek kapatıyordu.. Ama eğer karşıdaki kişi motor ise o zaten o Hakana bulaşıyordu.. Yapışıyordu resmen. Aslında mantık olarak Hakanın hiçbir suçu yoktu. Sadece binliğinden dolayı motorları kendine çekiyordu o kadar. Hakan gerçekten kimsenin namusuna ırzına göz dikecek biri değildi.. Karşıdaki dönüş yapıp konuşmak istemediği sürece kesinlikle kimseyi rahatsız etmezdi..

Anlayışlı birine benziyordu. Sert çıkmamıştı. Hoş karşıladı. Kusura bakmayın dedim. Önemli değil dedi. Telefonu kapatmam gerekiyordu. Çünkü konuşacak veya tanışmayı gerektirecek hiçbir şey yoktu.. Ne diyeceğimi bilemedim. Sesi çok hoşuma gitmişti.. Bebek gibi bir ses tonu vardı.. Yanlış anlamayın ama nerede oturuyorsunuz dedim. Sizi tanımıyorum cevap vermem de gerekmez.. Neden sordunuz ki ? dedi..
Öyle ya... Neden söylesin ki bana oturduğu yeri.. Tanışmıyoruz ki zaten..
Evet.. haklısınız dedim.. Tamam tekrardan kusura bakmayın dedim. Telefonu kapatmam gerekiyordu.. Ama o ses tonunun sahibini gerçekten çok merak etmiştim. Acilen söyleyecek bir şeyler bulmam gerekiyordu. Çünkü birden o pat diye yüzüme kapatabilirdi.
Şeyyyyy... yanlış anlamazsanız bir şey sorcam dedim. Kapatmam lazım dedi. Ve kapattı.

Ama olmadı. Yapamadım. Aklımda kaldı. Sesi gitmedi aklımdan. Tekrar aradım. Bu sefer kapalı değildi telefonu. Cevap verdi..
Bu sefer dökülmem lazımdı. Başka türlü olmazdı. Döküldüm.
Pardon ama kusura bakmayın belki çok komik gelecek, belki kızacaksınız ama ses tonunuz beynime işledi tekrar aramamak için çok direndim ama beceremedim dedim..
Efendi bir tarz ile güldü.. Teşekkür ederim ama tanışmamız için hiç bir sebep yok dedi..

Anlaşılan kaşar birine benzemiyordu.. Sadece efendiliğinden konuşuyordu soruma cevap veriyordu terslemiyordu.. Ya da ben o anki havanın verdiği ilham ile öyle algıladım..

Tanışmamız için bir sebep yok ama en azından sizi rahatsız edip etmediğimin cevabını verebilir misiniz ? dedim.. Hafif bir ses tonuyla..
Hayır rahatsız olmadım dedi..
Teşekkür ettim..
Tam o arada teyzem camdan seslendi : Müzisyen !! yemek hazır dedi.. Tamam geliyorum teyze diyerek seslendim..
Tam sırasıydı. Çok güzel bir bahane buldum telefon konuşmamızı devam ettirmek için..
Pardon teyzem yemeğe çağırdı da ben sizi 15 dk sonra tekrar arayabilir miyim ? dedim..
Müsait olursam cevap veririm dedi..
Çok heyecanlandım.. Gülmekle bağırmak arasında bir halim vardı..
Görüşürüz deyip kapattım..

Hahhahhahhahahahahhaa

Dalga geçiyorum bak

Hahhahahahahhaahahha

Ben de o aralar o görüştüğüm 6-7 civarındaki kızın hepsine postayı koymuştum beyler. Çünkü hiçbiri yaramazdı. Hepsi sadece boş vakit geçirmek istiyorlardı. Bense artık ciddi düşünmek istiyordum. Zaten askere de gidecektim..
Ama bir yandan da nefis durmuyor amk. Konuştuğum kızların hepsine postayı koyunca illaki biri de olsun istiyordum. Hakan bi de bana öyle ballandıra ballandıra anlatınca iyice heveslendim. Hakana dedim ki kardeş bana da birini pasla maksat muhabbet olsun askere gidene kadar oyalanayım dedim. Kardeş sana paslayacağım biri yok şu an da dedi. Hele bir kaç güne kadar bakarız dedi..

Biraz daha çalışıp yeterince parayı cebime koyduktan sonra işten ayrılıp askere gitmeme son 1 ay kala full gezecektim. Planım oydu. Son 1 ay gece aleminin dıbına koyacaktım. Altımda iyi kötü bir araba vardı. Çok iyi bir şey değildi ama iyi kötü ayağımı yerden kesiyordu.

Bir gün evin bahçesinde otururken telefonumdaki gereksiz mesajları temizliyordum. Sırayla silmeye başladım. Bir de baktım bir numara. Yazışmalara baktım sadece "." harfi var. Düşündüm düşündüm bu kim diye çıkaramadım. Sonra aklıma geldi. Bu hakanın bana verdiği numaraydı. Demek ki unutmuştum. Mesajı atalı 1 hafta olmuştu. Silmeden önce son bir kez tekrar aramayı düşündüm. Aradım. Yine kapalıydı.

Yatağıma yattım.. Hala konuşmaya devam ediyorduk.. Saat 12 yi geçmişti.. Biz konuşmaya başlayalı 4 saati geçmişti.. iyi geceler deyip kapadık..

Günaydın mesajı attım uyandığımda..
Günaydın dedi..
Aslında o sadece telefonda konuştuğum biriydi.. Tanımıyordum.. Aramızda bir şey olamazdı.. Olmamalıydı.. O da benim için öyle düşünmüyor değildi..

Bu arada askerlik için başvuru yapacaktım. Askerlik şubesine gitmem lazımdı. Tahminimce ben 2 tertip gidecektim. Yani Mayıs ayında. Çünkü o yıl bizim belde de herkes 2 tertip gidecekti. Bir iki gün sonra askerlik şubesine gittim. Muayene oldum işlemlerim yapıldı. Askere mayıs ayında gideceğimi söylediler.

Nasıl konuştuysak aradan 2 saat geçmişti.. Hala konuşuyorduk.. Saatin geçtiğini o da farketmemişti.. Bana ısınmıştı.. Ben de ona..
Herşeyimizi birbirimize anlatmaya başladık.. Ben ona herşeyimi anlattım 2 saat içinde.. Askere gideceğimden bahsettim.. Konu konuyu açtı.. O da bana ailesini akrabalarını arkadaşlarını anlatmaya başlamıştı..
Ne olduğumuzu bilemedik..
Arkadaş mıydık ?
Çıkacak mıydık ?
Sevgili mi olacaktık ?
Ya da yarın sabahtan itibaren bu konuşma tanışma hiç olmamış gibi ikimizde hayatımıza devam mı edecektik ?

Aradan 1-2 gün geçti.. Yine hakanla elimize biraları aldık oturuyoruz yol kenarında.. Kız konusu açıldı. Ben yine sordum hani birini ayarlamıycan mı diye. Kardeş sana kaşar paslayamam şimdi ama istersen birini aradım bugün sert çıktı bana yüzüme kapadı telefonu. Onun numarasını vereyim belki konuşur senle dedi. Tamam dedim. Numarayı aldım aradım kapalıydı. Amacım sadece telefon muhabbeti yapmaktı.

Burcu lise son sınıfa gidiyordu o zaman.. Benden 3 yaş küçüktü.. Anlattığına göre Ankara'nın bir ilçesinde ((bundan sonra ilçe olarak yazacağım)) oturuyordu.. O ilçeye bağlı bir köyün sakinleriydi kendisi ve ailesi.. Ailesi köyde duruyordu sürekli.. Babası çiftçilikle uğraşıyordu.. Burcu erkek kardeşi ile birlikte okullarını devam ettirmeleri için ilçedeki evlerinde kalıyorlardı.. Erkek kardeşi Burcu'dan 1,5 yaş küçüktü.. O da lisedeydi..
Ailesinin maddi durumu orta halliydi.. Babasının tarlaları vardı. Yanında çalışan işçileri vardı.. Köyde bir evi, ağılı, 150-200 civarı küçükbaş hayvanı, hayvanlara bakan çobanı vardı.. Tarlalar sürekli ekiliyor mahsuller satılıyordu..