Bir erkek olarak bu utanç ve pisliği hep üzerimde taşıdım beyler 14 yaşında uğradığım tecavüz sonrası, intihara teşebbüs etmiş ve babacan bir herif tarafından kurtarılmıştım. evet beyler istanbulun gecekondu semtlerinden birinde doğdum. fakir değil fakir ötesiydik. çocukluğum zengin binlere gıpta etmekle geçti. işin komik tarafı oturduğumuz evimsi şey boğazdaki klas yerlere oldukça yakındı. yani sana hem bu kadar yakın hem bu kadar uzak olmak durumu gibi. öncelikle şunu açıklığa kavuşturalım:çocukken tam bir huur çocuğu,tam bir pisliktim. yani zavallı gariban hayatının yavaş yavaş zehirlediği tertemiz masum bir çocuk değildim. pislik adeta genlerime işlemişti . ailemizde ahlak kuralları pek takılmazdı. annemle babam abimle benim de uyuduğumuz(tek gözdü ev,bir de hela)odada tıpkı iki hayvan gibi gibişirdi. kusura bakmayın beyler sevişmek insanlara özgü bir şeydir. dolayısıyla bu iki ilkel yaratık için ancak gibişiyorlardı diyebilirim. hiç takmazlardı ulan. uyumamızı bile beklemezlerdi. babam olacak herif arada eve başka karılar da getirirdi. fahişe bile değildi bu karılar, annem gibi gündelikçi falan olurlardı. para da istemezlerdi. babam hayvanı canı istedi mi onları gibebilirdi çünkü benim büüdüğüm yerlerde kadın denilen şey erkeğe sonsuz itaat için yaratılmış, en adi birer varlıktılar. olay genelde şöyle gelişirdi: babam eve bir karıyla gelirdi. annem kapıyı açar ve kadına şöyle bir bakardı, kadın da anneme. sonra annem çilingir sofrasını hazırlardı. sadece babam içerdi, başka kimseye zırnık koklatmaz,eve getirdiği karıya yemek bile vermezdi. sonra bizi tekmeyle dışarı atıp(çoğu zaman ona da gerek duymazdı)karıyı altına alır, işini toplam 45 saniede bitirir ve sızardı. sonra karı sessizce çıkar giderdi. bazen de karıyla yatmadan önce annemin ağzını burnunu kırardı. abimle biz bunu son derece normal bulurduk. annemi savunmak gibi bir girişimde bulunmazdım. zaten biz dayak yerken annem de pek takmazdı. bazen babam annemle yatarken (ya da eve getirdiği başka bir karıyla) sırt sırta vererek yattığım abim osbir çekerdi.o sıralar benimki kalkmıyordu daha iyice kopildim. ben ya kağıt ya teneke toplar, ya da ordan burdan ufak tefek aşırırdım.ben besin zincirinin en altındaydım. babam annemi, abimi ve beni döver, abim yine beni döverdi. annem şu hayatta hiç bir şei giblemezdi. kadın adeta duygudan yoksundu.bir gece babam olacak puşt eve gelmedi(bunu sık sık yapardı).o gece çok rahattık, kimse kimsei giblemeden zıbardık. ertesi gün akşama doğru geldi. annemi dövüp rakı almaya yolladı. sonra rakısını zıkkımlandı. zıkkımlanırken bir kaç kez bana baktı . sonra o hafta kazandığım paraları istedi. verdim. şöyle bir bakıp cebine attı(üç beş bozukluktu zaten).sonra yavaşça kemerini çıkardı. sonra annemle abimi odadan çıkardı.ve allah yarattı demeden vurdu(her zamanki gibi),fakat bu seferki farklıydı panpalarım. sabaha karşı kapının önünde, kafamın etrafında ufak bir kan birinkintisiyle soğuktan uyukluyordum ve sol gözüm yanağıma doğru ip gibi bir şeyin ucunda sarkıyordu. zaten çirkindim beyler. şimdi benzediğim şeyse tek gözü oyuk bir akbaba yavrusundan başka bir şey değildi. gibledimmi? hayır.ilk başlarda biraz bocaladım, çünkü artık ufak kapkaçlarımda eskisi kadar hızlı olamıyordum.ve tabii çöplükteki diğer sıçanlar tarafından daha fazla tartaklanıyordum. yeni ismim elbetteki tekgözdü.ve bundan gurur duyuyordum. yaşayıp gidiyordum binler. inanmazsınız ama bu halimle okula da gidiyordum. nasıl olduğunu anlataım: daha önce boğazdaki üst sınıf tayfaya yakın oturduğumuzu söylemiştim.bu zengin huurlardan biri bizim çöplükteki bütün mikrop yavrularını okutuyordu. sağdan soldan onun yaşlıca bir hacı olduğunu duyuyorduk. çoğu aile okul masrafları için gereken parayı iç ediyordu elbette ama gariptir, babam olacak puşt beni ve abimi gerçekten de gönderiyordu okula. eğer okursak ilerde onu yaşatacağımızı ,şimdikinden daha çok para edeceğimizi düşünüordu. abimin pek umru değildi okul mokul.o arada milletin öteberisini aşırmak için uğrardı. fakat ben istikrarlıydım ve inanılmaz ama başarılıydım. sınıf öğretmenimiz (orta yaşlı dul bir kadındı),bana özel ilgi ve şefkat gösteriordu. arada elime poğaça, simit, kalem falan da tutuşturduğu oluyordu. beni asla azarlamaz, düştüğüm zaman pansumanı bizzat kendisi yapardı. fakat kör gözüme bakarken yüzünde oluşan iğrenme ifadesini asla saklayamazdı. bense diğer herkes gibi ondan da nefret ediyordum. ayrıca bana acınmasından da nefret ederdim. içim bu kadına karşı öfkeyle doluydu. yine de hayvan gibi ders çalışıordum. bunun bir nedeni yoktu, belki de kendimi meşgul ediyordum . böyle böyle ortaokulun son sınıfına geldim. firesiz.ha bu arada, annem bir gece şiddetli bir karın ağrısının ardından öylece ölüp gitmişti. abimle benim bu duruma bir kaç gün canımız sıkıldıysa da sonra kendi dalgamıza bakmak zorunda kaldık. artık evin kadını bendim, yemekleri falan ben yapıyordum.bu zor bir iş değildi aslında.ev asla temizlenmezdi ve genelde yiyecek pek bir şey bulamazdık . babam artık çoğunlukla eve gelmiyordu. nerde ne tak yediğinden haberimiz yoktu. umurumzda da değildi. hatta arada kazandığımız üç kurşu da almaya gelmese,bir yerlerde ölüp gitse en iyisiydi. bir gece abim de evde değildi.ben böyle en iyisiydim. kıyıda köşede bulduğum bir şeyleri tüttürdüm(abimin dalgasıydı, arada ben de takılırdım).ders falan çalıştım(bu kafayla en iyisiydi aslında)sonra da yattım zıbardım. gece bir takım seslerle uyandım . önce anlam veremedim. hala kafam duman zannettim. gözlerimi kapattım, takmadım. sonra beyler, bir elin bacağımı okşadığını hissettim. abimdi. kulağıma durmadan bir şeyler söylüordu. açık saçık, iğrenç şeyler. kanım dondu, hemen ayağa kalktım. herifin yüzünü gördüm, göz bebekleri ufacıktı. kendini bile tanımazdı bu halde. gibtir olup gitmek istedim . gidemedim. gibtir olup gidemedim. çünkü herif aynen çıkardı cebinden sürmene çakısını, dayadı gırtlağıma. onbeş dakika içinde abimin karısı olmuştum. huur çocuğu beni becermişti.ilk deneyimim buydu beyler.en azından bununla ilgili çok farklı düşünüyordum .tek istediğim üç kuruş biriktirip karaköye gitmekti. aşk, meşk temiz pak karılar zaten hayalim olamazdı ama bunu bile almıştı elimden. daha 14 yaşındadım bu olay olduğunda. fakat ne bundan önce ne de bundan sonra hiç bir muallakce düşüncem olmadı. mahallede muallakler de vardı. onlardan iğrenmezdim ama herkes kadar onlardan da nefret ederdim. şimdi ben de öyle mi olacağım dedim kendi kendime.ne tak yiyeceğim? bir süre ne okula ne başka bir yere takıldım bu olay üzerine beyler. sokakta yattım.bir kere kestim kendimi, geberip gitmek için. binin teki kurtardı. böyle aile babası bir herif. hastanede geldi yanıma, beni bir konteynırın kenarında bulmuş.'neden yaptın oğlum' dedi. konuştu işte hayat güzel bilmemne. annemi babamı sordu. okuyormusun dedi.ben cevap vermedim. kardeşin var mı dedi, titremeye başladım...

var mı okuyacak? içimi dökmek istiyorum artık.

utancımı düşündüm sonra uzun uzun. artık başıma gelen konusunda yapılacak bir şey yoktu, intikam dışında. ama belki artık bu kadar iğrenç görünmeyebilirim diye düşündüm. okulun yolunu tuttum. sınıfta kalmıştım kalmasına ama devam edebiliyordum. devam etme kararı aldım. başka çare gelmiyordu aklıma. şeytan gibi olamazdım. herşeyden nefret ediyordum etmesine de,kendim dışında kimseye zarar vermek huyum değildi amk. muallak değildim, öyle hissetmiyordum ve bir daha olmasına izin veremezdim. belki bir umut okur da iş bulurdum normal insanlar gibi.bu karar beni rahatlattı.bir dahaki okul yılına kadar para bulmak sorundu yalnız. ulan dedim, utanmaya alışkınsın nasıl olsa. kararttım yüzümü o bizim mahallenin en fakirlerini okutan hacının kapıyı çaldım. bayramda gitmiştik bir kere evine, bize hayrına yemek yedirmişti.

beyler ev muhteşem bir yerdeydi. üstelik tek evi de o değildi adamın. kapıyı orta yaşlı bir yardımcı açtı,e tabi kovmaya kalktı ilk dilenci sandı. hoş,ben de dilenciydim bir nevi ya..dedim ben hacı amcanın yardım ettiği çocuklardan biriyim. adam hastaymış (baya yaşlıydı zaten),kızıyla görüş sen dedi. salona geçirdi beni. orda yine orta yaşlı suratı bir parmak boya, süslü bir karı otuyordu. durumu anlattım. tamam dedi, okul başlamadan gel harçlık vereyim, kitap defter al. Bu beni inanılmaz mutlu etmişti beyler.

O rahatlıkla eve gittim. abimi tuvalette buldum. sızmıştı. öle bıraktım muallakyi. Ona yakışan yer orasıydı zaten. keşke kendiliğinden ölse de beni uğraştırmasa dedim içimden. kolundan iğneyi çekip aldım. kolonyasını, üstüpünü, kaşığını bir şırınga daha buldum onu..ne bulursam attım çöpe. kurumuş yarım limon buldum onu bile attım. daha sonra kapıyı üzerinden kilitleyip çıktım.iki gün sokaklarda yattım.eve döndüğümde tam da umduğum gibi inlemeler, küfürler duydum içerden
Kapıyı yavaş avaş tadını çıkara çıkara açtım. içerisi kusmuk,ter ve sidik kokuyordu. adam sanki canlı canlı çürüyordu. bir köşede titreyip duruordu. beni görünce önce son gücüyle bir iki patlattı, sonra yalvardı, sonra küfür etti, sonra yine yalvardı..ben de açtım kapıyı, saldım dışarı.

beş saat sonra falan geri döndü.tam istediğim gibiydi. mahalleyi birbirine katıyordu. anlaşılan şeytan sözünü tutmuştu. bütün gece beynimi gibti. yine üzerinden kapıyı kilitleyip bir kaç gün dışarda yattım. hiç kimseyi bulamamıştı mal alacak, veya zütünü satacak. nüfuzluydu şeytan. zaten daha sonra yolunu fena buldu. neyse, eve yeniden döndüğümde artık manyaklık geçmişti ama bu sefer de boş boş bakıyordu bir köşeye. kafa yerindeydi yalnız,tam istediğim gibi.

Velhasıl beyler ben sora sora bağdatı buldum. nihatı da buldum.hem de nerde buldum,'cadde' tabir edilen bağdat caddesinde amk. adam o yaşta işi öyle ilerletmişti ki,fazla rahatlıktan sıkılan tikileri eğlendirecek ne varsa bizzat servis ediyordu. onların ortamlarından nasipleniyordu. karnı güzel doyuordu puştun. oysa o da bizim gibi çöplükten gelmeydi.

orda barlar sokağında bir grup hatunla otururken buldum muallakyi beyler. bilenler bilir, asi olduklarını zanneden yeni ergenlerin nargile ve sigara içtiği meşhur bir yerdi(o zaman sigara yasağı yok, girişte aşa da bakmıyorlardı o mekanda-artık öyle değil.ben tabi ömrümde ilk defa görüorum öle ortamlar. beyler, uzaydan gelmiş gibiydim. adeta cennete sandım kendimi.

nihatı eşkalinen tanıdım. şöyle bir bakınca onun da caddeli tikilerden farkı yoktu, giyim kuşam o biçim yerindeydi.'babyface' tabir edilen kız gibi bir suratı vardı. sarışın yeşil gözlüydü, ince yapılıydı. belki de benim huur ruhlu abim bunu görünce kız sandı die düşündüm. bizim çöplükteki bütün kızlardan daha kadınsıydı amk şeytanı.
gittim yanına, dedim ben onurun kardeşiyim(ifşa amk).ben bunu der demez yüzü değişti. zaten pek hoşuna gitmemişti tak gibi kılığımla ortdıbını bozmam. 'iki dakka dışarda konuşalım' falan dedi. çıktık dışarı. ben aynen ufaktan kelebeği gösterdim buna. öttürdüm abim hakkında ne var ne yoksa. nerdeyse çocukluktan beri tutukmuş buna.ilk başta bu da seviormuş ama(midem bulanıyordu panpalar bunları dinlerken), sonradan onur çok sıkmaya(gibmeye) başlamış zart zurt

dedim asıl konuya gel. öttü.bu bayağı yolluymuş, satıcıymış iyi para da kazanmaya başlamış. kendi sadece burundan çekiyormuş ama abim damardan girdiği için zaten onunla pek bir işi kalmamış(anlarsınız ya beyler, iğrenç amk).abim de arada ufak tefek torbacılık yapıyormuş ama dört senedir damarcı olduğu için artık cıvatalar iyice gevşemiş,pek iş alamaz olmuş.o da orospluluk yapıyormuş, falan filan. ben dedim bundan sonra abimi unut. yüzünü görme,o senin peşine gelecektir it gibi sen yüz verme. satıcılarla da konuş ufak tefek de olsa iş vermesinler. kafa iyice gitmiş malı ziyan ediyor de.hastalıklı olduğunu da ya ki huurluk yapamasın. herif zaten dünden razıydı. anlattığına göre o da kurtulmak istiyordu abimden. sınıf atlamak üzereydi ve abim sırtında yüktü. anlaştık. abimin bitmesi ikimizin de istediği şeydi. Ve böylelikle abim ne huurluk yapabilecek nede benle nihatı gibebilecekti.

durmadan bir şeyler söylüyordu.’yemek hazırlasana’ dedi ‘para var mı lan?’ dedi.. daha bir sürü şey söyledi ama ben çoğunu duymadım. gidip kapının önüne kustum. sanki kustukça zehrimi akıttım, içim bomboş kaldı. O günden sonra umursamadım beyler. hiç bir şeyi umursamadım. okulu umursamadım, sınıfta kaldım. yemeyi umursamadım,24 kilo verdim. Parayı umursamadım, hepsini sigaraya verdim. çalmayı umursamadım, çaldım, çaldım… sonra bir gece, hiç unutmuyorum aylardan şubattı ve sulu kar atıştırıyordu (gereksiz bir ayrıntı ama) benim kabus tekrarlandı. yine ensemde bir nefes hissederek uyandım,ama bu sefer tetikteydim, ışık hızıyla çıkardım tornavidayı yastığın altından, dayadım böğrüne. puşt bana bakıordu ama beni görmüyordu sanki. durmadan yalvarıyor,bir şey istiyor ve bana 'nihat' diye hitap ediordu. beyin amcıklaması geçiriyordum. biraz ittirdim tornavidayı 'bir daha canımı yakarsan yaşatmam lan seni' dedim, takmadı. yalvarmaya devam ediyordu 'aşkım' falan diyordu bana. beyler,o anda uyandım. kafa komple gitmişti. beni başkası sanıyordu.o an farkettim baldırlarındakli yaraları. altında pislikten griye dönmüş bir don vardı, üstüne de uzun kollu bir kazak giymişti.ama ben baldırları gördüğüm an uyanmıştım, bana yetmişti. baldırlar beyler, çakıyla kaşınmış ve paramparça edilmişti. sonra aklıma halıdaki pembe lekeler ve tuvaletteki üstüpü geldi. abim damardan girmeye başlayalı çok olmuştu...

abimin damarcı olduğunu çakozladığım an aklıma mükemmel bir intikam planı düşmüştü bile, işte artık yaşamak için bir sebebim vardı beyler. önce bu nihat denen oç yi bulacaktım sora sora abimin takıldığı mekanları keşfettim beyler. kadıköyde bir kafe vardı mesela. aile çay bahçesi görünümünde bir yerdi ama pisliğin dağıtım noktalarından biriydi. abim toz için huurluk yapıyordu beyler. duyduğum kadarıyla da zaten evvel eski muallakydi. anlaşılan herifi hiç mi hiç tanımıyordum. nihat'a gelince..o abimin belalısı, takıntısıydı. abimden bir yaş küçüktü ve dediklerine göre cidden güzel bir herifti, fakat içinde tam bir huur çocuğu olduğu için 'şeytan' diyorlardı ortamlarında. şeytan istediği herkesi ayartabiliyordu ve bunu da güzelliğini kullanarak yapıyordu. abim de zaten bu dalgalara şeytanın peşine takılarak başlamıştı. abim gerçekten aşıktı bu herife. herkes anlatıyordu onları tanıyan abimin nasıl şeytan için deli divane olduğunu, kafaı sıyırdığını.