hikayemi anlatıyor ve sözlüğü bırakıyorum

@65 huur çocuğu yanlışlıkla şuku verdim

fakat o umutla yaşadığım pembe günler geride kalmış ızdırap dolu 6 yılımın bir nevi çanları çalmaya başlamıştı. o gün okula onu görme heyecanıyla gelmiştim yine. fakat son derse doğru şakalaşmalar falan derken ona gelen bir not beni salağa çevirdi. notu yazan bilmediğim sevgilisi gökhandı ve gökhan sınıftaki en samimi olduğum arkadaşlarımdan biriydi. platonik olduğu için kimseye birşey diyemedim içime attım. notu elinden kapıp okuduğumda ağlamaklı oldum birşey söyleyemedim. sadece hayırlı olsundiyerek yalandan gülümsediğimi hatırlıyorum..

ona dair en güzel anımı o gün yaşamıştım.. sınıfta dört kişiydik. yaza yaklaşmamız ve sınav raporlarının alınması nedeniyle herkes evlerine gitmişti. eskiler bilir elden ele vurarak oynanan bir oyun vardır onu oynamaya karar verdik. oyun sırasında ellerimiz birbirine değdikçe utanarakta olsa kavrıyor kendimi cennette gibi hissediyordum. ben hafiften elini kavradıkça gözlerime bakıyor küçük gülücüklerle karşılık veriyordu. o an ellerini binlerce kez öpmek önünde diz çökmek geçti içimden ama yapamazdım hayaldi sadece. o günü lavabolardan aldığım sularla birbirimizi ıslattığımız oyunlarla geçirdik çoğu zaman göz göze gelip uzun süre bakıştık. en unutulmaz anlarımdı yakında olsa evine kadar bırakmıştım onu...

rezerve

devam et panpa bende varım

biri eksi versinde başlık kaybolmasın okurum sonra

gel zaman git zaman derken yaz gelmeye başlamış ben halen cevap alamamıştım. yazdığım notu çantasında saklıyor bu beni hem mutlu ediyor hemde gururlanmamı sağlıyordu. yoksa oda mı birşeyler hissediyordu bana karşı? sevmiyorsa neden taşısın ki gibisinden bir düşünce kapladı beynimi. vermediği o cevap beni çok deli ediyor içimi kemiriyordu diğer yandanda..

@60 gideceğim zaten tek üzüldüğüm ortamın sizin gibi orosbu çocuklarına kalması neyse..

bu arada bugünden sonra burada yazarsan huur çocuğusun

gibtir git amın oğlu.

içimde bir umut doğmuştu ama bana evet yada hayırda dememişti. sadece gülmüştü. içim içimi yiyor geleceğimin onunla beraber yazılması için dualar ediyordum. herşey normale dönmüş gibiydi. garip bir mutluluk ve hafif bir korku vardı içimde

anlat panpa dinliyorum

anlat bin adamın asabını bozma.

artık gözlerine rahatça bakamıyor muhabbet edemiyordum. birkaç gün devam eden bu ızdıraplı günlerin ardından bir sabah onunla sınıfta tek kaldık. henüz okula kimse gelmemişti. arkasını döndü ve sen yazdın değil mi diye sordu. artık çaresizce ve utangaç bir tavırda e evet diyerek gülümsedim.o an tüm zaman durmuştu sanki. çok güzel olmuş çok teşekkür ederim kurtis dedim ve gözlerimin içine baktı. ben o an dünyadan soyutlanıp başka diyarlara doğru çoktan yol almıştım. hayalde gibiydim. gözlerine takılı kaldım ve birşey diyemedim. sanki birisi konuşmama engel oluyor ağzımı kapatıyordu. ah içimdekileri anlatabilsem neler söyleyecektim ona. ama biraz sonra sınıfa gelenler tüm büyüyü bozdu hayat normale döndü. bana bir kez daha gülümseyerek önüne döndü..

devam panpa devam

peki ya sonra

@51 giblenmiyorum karşim anlatmayı bırakcam amk. neyse entryler son olarak kalsın bakalım ben anlatayım yinede

edit:eskiden buralar böyle değildi amk. illaki işin içinde am züt meme olacak değil mi orosbu çocukları? illa şunla ciks hikayem bunu gibme hikayem yazacağız değil mi! neyse amk sizde haklısın...

ertesi gün gece uyuyamamanın verdiği uykusuzlukla sabah gelip sırada biraz kestirdim. uyandığımda yine tüm güzelliğiyle sınıfa girmişti. yanındaki arkadaşıyla bana bakıp gülüyorlardı. benim yüreğim yerinden fırlayacak gibiydi. elini çantasına attı ve notu çıkarıp arkadaşım onur ve bana dönerek bunu kim yazdı diye sordu. elim ayağım titremiş ne diyeceğimi bilememiştim.bir an kelimelerin boğazımda düğümlendiğini hissettim ve dudaklarımdan istemsiz bir şekilde ben yazmadım kelimeleri döküldü. suçluymuşum gibi hissediyor gülümseyip alay ederek bu açığı kapatıyordum. arkadaşım onurda alay ederek beni gösterdi ama reddederek oradan uzaklaştım. kendimi büyük bir yükün altına girmiş gibi hissediyor suçlu gibi titriyordum. tüm günü bu şekilde utangaç halimle bitirdim..

anlat lan bende dinleyip sözlüğü bırakırım belki.

tüm heyecanımla sabahı zor etmiştim. ertesi gün okulda son derse kadar açılmayı başaramadım. baktım yapamıyorum son bir hamleyle hazırladığım notu çantasındaki küçük kutuya gizlice yerleştirdim. nede olsa en çok kullandığımız şeylerdi kalemlikler elbet görecekti notu. okul çıkışı gelmiş evlere dağılmıştık. artık heyecanım dahada artıyor benim yazdığımı anladı mı anladıysa beğendi mi diye içim içimi yiyordu.