hikayemi anlatıyor ve sözlüğü bırakıyorum

ilkokuldaki son senemdi. hayatımı gibecek gerçek olaylar şimdi başlıyordu...

ilk kez aşık olmuştum.. sekizinci sınıfa kadar sınıfta sürekli tartıştığım ve haz etmediğim bir kız vardı.
çoğu çocuk peşindeydi ama ben sürekli onunla kavga edip tartışırdım. beni ondan iten
şeyler vardı ama ilginç tarafı aynı zamanda birşey beni ona doğru çekiyordu..
günler sokaklarda geçiyor , haftalar hızla ilerliyordu...

bu kıza gittikçe yakınlaşıyordum.her biten günün ardından onunla tartışmak şakalaş-
mak için ertesi günü bekliyor , sabahı zor ediyordum.oda benimle tartışmayı
seviyordu bunun farkındaydım ve hoşuma gidiyordu. gülüşmeler şakalaşmalar hepsi
birer rüya gibiydi... zaman ilerledikçe her dersin ortasında gözümün onda takılı
kaldığını farketmeye başladım. buna engel olamıyordum gözleri beni kendine doğru
çekiyor , ıssız huzur dolu bir ormana doğru sürüklüyordu. gözlerimiz birbirine
değdiği anlarda bana gülümsüyor buda bana , güneşin dünyaya doğuşunu anımsatıyor
ve bende aynı etkiyi yaratıyordu.

her tebessüm beni kendimden geçiriyor, derin rüyalara doğru sürüklüyordu. çok garip
duygular içindeydim ve değişik bir mutlulukla yoğruluyordum. eskiden zorla gitmiş
olduğum okul artık benim için onunla bir buluşma noktasıydı. hayatımın en tutkulu
aşkını yaşadığım , herşeyi başlatan bir duraktı... kim bilir , belki de bu duraktan
bir otobüs ile beraber uzaklaşacak ve bir daha hiç ayrılmayacaktık.o günlerdeki tek
isteğim ve düşüncem o idi.. artık mutluydum

evet kesinlikle aşktı bu. okul sonrası saatleri zor geçiriyordu. artık okul zamanlarıda dar
geliyor,iki bina ötemizde bulunan evlerinin önünde takılıyor , onu gözlüyordum.
beni her gördüğünde şaşırıyor işi şakaya vuruyordu. onunla geçen her an artık benim
için paha biçilmez değerdeydi, sonu gelsin istemiyor günler bitsin , akşam olsun
istemiyordum.

giblenmiyorum lan... olsun canınız sağolsun...

hemen yanımdaki sırada otururdu. gözlerine bakmaktan artık kendimi alamamaya başlamıştım. bakışları yüreğime ateş misali düşüyor , düştüğü yeri yakmakla kalmıyor tüm vücuduma yayılıyordu. onunda bana bakması beni deliye çeviriyor gözlerinin içinde kaybolmak istiyordum. hocalarım artık beni uyarıyor , eski halime dönmem gerektiğini
söylüyorlardı. ama dinleyen kim ,artık o çalışkan ve derse katılan kurtis gitmiş yerine kendini sonsuz bir boşluğa doğru salmış ,tek bir noktaya doğru odaklanmış bir çocuk gelmişti.. çok değiştirmişti beni daha iki üç ay öncesine kadar kavga ettiğim bu kız...

hayır panpa sercan değil:) devam ediyorum...

tatil günlerinde gerek mahallemizde bulunan okul çevresinde gerek evlerinin etrafında bir kaç kere görebildim onu.bu zor günleri atlatmış ve okula sonunda dönmüştük. bu arada 14 şubat yaklaşıyor ve beni şimdiye kadar hiç yaşamadığım bir heyecan kaplıyordu.bu özel günde ona sevgimi belli etmeliydim ama nasıl? 13 şubat pazar akşamı tüm gece oturup ona güzel bir şiir yazmak için vaktimi harcadım. sabaha doğru şiir bitmişti. güzel olduğunu düşünüyordum ama asıl olan ona duygularımı anlatabilmekti.. acaba yüreğimden düşen bu satırları beğenecek miydi..

tüm heyecanımla sabahı zor etmiştim. ertesi gün okulda son derse kadar açılmayı başaramadım. baktım yapamıyorum son bir hamleyle hazırladığım notu çantasındaki küçük kutuya gizlice yerleştirdim. nede olsa en çok kullandığımız şeylerdi kalemlikler elbet görecekti notu. okul çıkışı gelmiş evlere dağılmıştık. artık heyecanım dahada artıyor benim yazdığımı anladı mı anladıysa beğendi mi diye içim içimi yiyordu.

ertesi gün gece uyuyamamanın verdiği uykusuzlukla sabah gelip sırada biraz kestirdim. uyandığımda yine tüm güzelliğiyle sınıfa girmişti. yanındaki arkadaşıyla bana bakıp gülüyorlardı. benim yüreğim yerinden fırlayacak gibiydi. elini çantasına attı ve notu çıkarıp arkadaşım onur ve bana dönerek bunu kim yazdı diye sordu. elim ayağım titremiş ne diyeceğimi bilememiştim.bir an kelimelerin boğazımda düğümlendiğini hissettim ve dudaklarımdan istemsiz bir şekilde ben yazmadım kelimeleri döküldü. suçluymuşum gibi hissediyor gülümseyip alay ederek bu açığı kapatıyordum. arkadaşım onurda alay ederek beni gösterdi ama reddederek oradan uzaklaştım. kendimi büyük bir yükün altına girmiş gibi hissediyor suçlu gibi titriyordum. tüm günü bu şekilde utangaç halimle bitirdim..

@51 giblenmiyorum karşim anlatmayı bırakcam amk. neyse entryler son olarak kalsın bakalım ben anlatayım yinede

edit:eskiden buralar böyle değildi amk. illaki işin içinde am züt meme olacak değil mi orosbu çocukları? illa şunla ciks hikayem bunu gibme hikayem yazacağız değil mi! neyse amk sizde haklısın...

artık gözlerine rahatça bakamıyor muhabbet edemiyordum. birkaç gün devam eden bu ızdıraplı günlerin ardından bir sabah onunla sınıfta tek kaldık. henüz okula kimse gelmemişti. arkasını döndü ve sen yazdın değil mi diye sordu. artık çaresizce ve utangaç bir tavırda e evet diyerek gülümsedim.o an tüm zaman durmuştu sanki. çok güzel olmuş çok teşekkür ederim kurtis dedim ve gözlerimin içine baktı. ben o an dünyadan soyutlanıp başka diyarlara doğru çoktan yol almıştım. hayalde gibiydim. gözlerine takılı kaldım ve birşey diyemedim. sanki birisi konuşmama engel oluyor ağzımı kapatıyordu. ah içimdekileri anlatabilsem neler söyleyecektim ona. ama biraz sonra sınıfa gelenler tüm büyüyü bozdu hayat normale döndü. bana bir kez daha gülümseyerek önüne döndü..

içimde bir umut doğmuştu ama bana evet yada hayırda dememişti. sadece gülmüştü. içim içimi yiyor geleceğimin onunla beraber yazılması için dualar ediyordum. herşey normale dönmüş gibiydi. garip bir mutluluk ve hafif bir korku vardı içimde

@60 gideceğim zaten tek üzüldüğüm ortamın sizin gibi orosbu çocuklarına kalması neyse..

gel zaman git zaman derken yaz gelmeye başlamış ben halen cevap alamamıştım. yazdığım notu çantasında saklıyor bu beni hem mutlu ediyor hemde gururlanmamı sağlıyordu. yoksa oda mı birşeyler hissediyordu bana karşı? sevmiyorsa neden taşısın ki gibisinden bir düşünce kapladı beynimi. vermediği o cevap beni çok deli ediyor içimi kemiriyordu diğer yandanda..

ona dair en güzel anımı o gün yaşamıştım.. sınıfta dört kişiydik. yaza yaklaşmamız ve sınav raporlarının alınması nedeniyle herkes evlerine gitmişti. eskiler bilir elden ele vurarak oynanan bir oyun vardır onu oynamaya karar verdik. oyun sırasında ellerimiz birbirine değdikçe utanarakta olsa kavrıyor kendimi cennette gibi hissediyordum. ben hafiften elini kavradıkça gözlerime bakıyor küçük gülücüklerle karşılık veriyordu. o an ellerini binlerce kez öpmek önünde diz çökmek geçti içimden ama yapamazdım hayaldi sadece. o günü lavabolardan aldığım sularla birbirimizi ıslattığımız oyunlarla geçirdik çoğu zaman göz göze gelip uzun süre bakıştık. en unutulmaz anlarımdı yakında olsa evine kadar bırakmıştım onu...

fakat o umutla yaşadığım pembe günler geride kalmış ızdırap dolu 6 yılımın bir nevi çanları çalmaya başlamıştı. o gün okula onu görme heyecanıyla gelmiştim yine. fakat son derse doğru şakalaşmalar falan derken ona gelen bir not beni salağa çevirdi. notu yazan bilmediğim sevgilisi gökhandı ve gökhan sınıftaki en samimi olduğum arkadaşlarımdan biriydi. platonik olduğu için kimseye birşey diyemedim içime attım. notu elinden kapıp okuduğumda ağlamaklı oldum birşey söyleyemedim. sadece hayırlı olsundiyerek yalandan gülümsediğimi hatırlıyorum..

o akşam tüm günü karamsar düşüncelerle geçirdim durdum. neden beni sevecekti ki... sınıfın en sıska çocuğuydum boyum kısaydı ve pek yakışıklı sayılmazdım. o sene bacağımdan tümör ameliyatıda olmuştum... herşey tersti. gökhan onu hakediyor diye düşündüm, gece boyu ağladım yine kimse sesimi duymadı tabi ki..

olabildiğince hızlı olmaya çalışıyorum olm. zaten gibleyen yok