hikayemi anlatsam dinler misiniz piçler

ve o günlerde yaptığım en büyük hata bu olacaktı!

bir iki hafta soora okul çıkışı herkes evlerine gittiğinde izzetle sınıfa gidip,
o saz çalacak ben söleyecektim; sınıfa ilk ben girdim ve girdiğimde gamze benim sınıf arkadaşlarımdan biriyle;

panpalar yarın sınav var benim.. biraz ders çalışıym;

hergün okuyan, ilk kez okuyan, "bi solukta okuyamadım kafa gibtin bin" diyen herkese teşekkür ediyorum..
iyi geceler yarın yazarım yine.

slm binler saat 23.00 ve ben yine yazıyorum;
öncelikle;
@180 panpa 89.luyum ama şu an ne okuduğuma hikayenin geri kalanının selameti açısından cevap vermesem daha iyi,
zaten ilerleyen zamanlarda hikayemiz orayada gelicek..

-bugün 24 civarında gitmek zorunda olduğumdan önceden yazmaya başladım ve önce yazdıklarımı paylaşırken yenilerini yazıcam..
yani sorun yok ben saçmalıorum şu an *

@193 ayıp ettin şimdi panpa siz okuyonuz diye yazıyorum hergün,
ben hergün yazıyorum; hergün hikayemi bi kişi daha okuyo;
en başta siz giblemeseydiniz yazamazdım panpa. saolun binler..

gamze o hafta okula hiç gelmedi..
ama bi cuma günü öğle arasında orta boylu; hafiften uzun sakallı bi çocuk
yanına 8 10 tane deri ceketli, bi kaçı 30lu yaşlarda ağır abiyi almış okula gelmişti!

anlatıym;

ben yemekhanede yemeğimi almış, irem karşımda durum değerlendirmesi yaparken..
oturduğum masaya bi çocuk gelip sandalyeme tekme atarak küfretmeye başladı!

ireme sakince "karşı masaya otursana" dedim. irem yemeğini bırakıp koşarak gitti!
//şimdi burda artizlik yapmıcam; korktum tabi amk!

"hayırdır birader" dedim
"adın ne" dedi
adam gibi söledim!
"senin adın ne dedim"
küfrederek kolumdan tuttu birlikte yemekhanenin çıkışına doğru yürümeye başladık.
beni okulun dışına çıkarıp dışarda bekleyen arkadaşlarının yanında
onlarında desteğiyle ağzımı burnumu kıracak herkesede bunu göstermiş olacaktı.
engel olmadım;
çünkü bu hadisenin sonunda ne olacağından o kadar emindim ki..

iyi geceler panpa.. bugünlükte bu kadar.
ayrıca farkındayım çok kısa yazıp hep en heyecanlı yerinde yarıda bıraktığımın ama..
küfretmeyin binler, bi nevi dizi film tadında yazıp okuyoruz işte..

@254 ben yazarken okuman çok iyi lan.. eyw panpa! nese bi part daha yazıp gidicem..
sınavlar var ayrıca ödev yazmam gerek..

bugün benden bu kadar binler.. @255'de durumu anlattım! okuduğunuz için sonsuz teşekkürler, iyi geceler..

@260 panpa bırakta bi bölüm mutlu bitsin amk:) en azından yarına kadar.

@270 öle deil panpa yaa.. amk hiçbişeye hikayenin selameti açısından cvp veremiyom ama öle deil..
@nalmes' te bölümümü sormuştu onada cvp veremedim..

panpa bu hafta sınavlar var hergün yazamam ama vakit olursa yazarım mutlaka..
12 ağustostan sonra bomboşum hergün fazlaca yazarım; ben yazmaktan çok keyif aldım
umarım sizde okumaktan keyif almışsınızdır; görüşmek üzere, hadi eyvallah binler.

beyler şu sınav hadiselerini bi atlatıym;
ramazan boyunca da söz verdiğim gibi yazıcam!
• ayrıca çok duygulandım binler; yazmış mı diye bakmanıza, yorum yazmanıza...
yazının ortalarında sölediğim gibi;

//birkac kisi dünyayi baska bir yer yapmaya yeter
aslinda onlarin hikayesidir anlatilan
digerleri dinler, seyreder, geçer gider
geçer gider herkes
hikayelerdir geriye kalan..

hikayeme ortak olmanızdan çok;
hepimizin ortak hikayesini anlattığımın farkına varıyorum gün geçtikçe..

saolun lan..

@309 12 ağustosa kadar sınavlar sebebiyle yazamıcamı; son parttan sonra sölemiştim ama?..
pardon panpa..

kusra bakmayın panpalar..
ama daha çok var hikayemize! daha birlikte çok yazıp çok okuycaz inş..

@319 22 ağustosta bitircem mi dedim panpa? sıkıntı var..

@322 hee tmm panpa yaa.. merak etme anlatırız biyerden.. zaten çok fazla da okuyan yok amk bizbizeyiz; 12sinden soora burdayım buluruz bi orta yolunu.. iyi geceler.

*panpalar bu hikaye çok bozmadı mı ya? ben kalkamıcam bunun altından..
amk dün yaşadığımız hayatın bugün hikayesinin altından kalkamıoz!
sonrada gelmiş bi tak biliom gibi anlatıom..

bugün hikayemi anlatmaya devam etmiyorum;
yarın yazarım çokça..
ve günün acılarını paylaşıyorum sizle bugün..

-bazı anlar vardır iyi bilirsiniz;
sizin güçlü olmak zorundalığını hissettiğiniz o çaresizlik anları..
bi kadının tam karşınızda döktüğü gözyaşı mesela;
yada sahibi tarafından tam göğsünüzün ortasına fırlatılan bi yüzük,
bir kurşun misali acıtan ve yaraları çok derin;
allahtan ümit kesilmez yinede!

bir kere avcunun içinde hissetmek düşüncesi parmaklarını
yada bi kere içten baksa bana?
seviyorum dese mesela..

sonra;

dün ağzından sökülüp alınamayan her kelime sevgili karşısında;
bugün pervasızca edilen küfürler?
bakışlardaki korkunun, öpüşmelerde ki şehvete bırakması yerini..
zaman değilya bu işi çirkinleştiren!

nası bilirdiniz -eski sizi-? gibtiret gömün amk!

dün -bugünün acılarını- paylaşmıştım..
bugünse aklımda gitmek var;
bi otobüse binmeli; bi gece yarısı yol üzerinden..
daha önce üzerinde durduğun kara parçasında yaşanılan;
ne kadar mutluluk varsa, herbiri gözlerinin içinde parlamalı
bi karşı şerit farıyla..
ve ne kadar hüzün varsa kaybolmalı uykulu bi karanlıkta..

gözün pencerede bi yabancılık ararken; aşina coğrafyalarda..
-burdan daha öncede geçmemiş miydik?
-bi yere gittiğimiz yok ki!!

hep öykünsekte gitmeye, biliriz her zaman!
gitmek değil derdimiz;geri dönmek!

• geri dönüş hikayeme tekrar hoşgeldiniz..

gamzeyle uzaklaşmıştık, körli de hayatımızın tam ortasına düşmüştü adeta!
birileri hep bizi "kör kuyularda merdivensiz bırakmıştı"
ve biz hep "bir kulunu çok seviyoduk.."
başkalarının hayatlarının sıradanlığına imrenirken,
kendi tek düzeliğimizden sıkılmaya başlamıştık!

ama bi yandan arkadaşlıklarımız büyürken,
diğer yandan arkadaşlarımız çoğalıyodu..
yada sadece zamanla herkes bize benzemeye başlamıştı!