hikayemi anlatsam dinler misiniz piçler

@322 hee tmm panpa yaa.. merak etme anlatırız biyerden.. zaten çok fazla da okuyan yok amk bizbizeyiz; 12sinden soora burdayım buluruz bi orta yolunu.. iyi geceler.

tamam panpa bekliyoz

daha 5 gün var amk o kadar hikaye alıyorum hiç biriniz seri olamadınız ya

rezervüd panpa.

reserved bin

ben anlatym diyodum ama senden dinlemek daha güzelmiş bekliyoruz panpa

evet bu gece hikayenin devdıbını bekliyoruz artık

bu muallak nerde ya güzeldi hikayesi binin

reserved

*panpalar bu hikaye çok bozmadı mı ya? ben kalkamıcam bunun altından..
amk dün yaşadığımız hayatın bugün hikayesinin altından kalkamıoz!
sonrada gelmiş bi tak biliom gibi anlatıom..

bugün hikayemi anlatmaya devam etmiyorum;
yarın yazarım çokça..
ve günün acılarını paylaşıyorum sizle bugün..

-bazı anlar vardır iyi bilirsiniz;
sizin güçlü olmak zorundalığını hissettiğiniz o çaresizlik anları..
bi kadının tam karşınızda döktüğü gözyaşı mesela;
yada sahibi tarafından tam göğsünüzün ortasına fırlatılan bi yüzük,
bir kurşun misali acıtan ve yaraları çok derin;
allahtan ümit kesilmez yinede!

bir kere avcunun içinde hissetmek düşüncesi parmaklarını
yada bi kere içten baksa bana?
seviyorum dese mesela..

sonra;

dün ağzından sökülüp alınamayan her kelime sevgili karşısında;
bugün pervasızca edilen küfürler?
bakışlardaki korkunun, öpüşmelerde ki şehvete bırakması yerini..
zaman değilya bu işi çirkinleştiren!

nası bilirdiniz -eski sizi-? gibtiret gömün amk!

@335 panpa ortalığın dıbını gibmişsin. çok ağırdan girmişsin be.

RESERVED

reserved.
sonunda geldim panpa dinlemeye. bu adamı iyi dinleyin lan binler.

amk gece calistim, sabah ölü gibi ise geldim yine duygulandirdin pic devami bekliyoruz amk abone oldum buraya

rever süt.

dün -bugünün acılarını- paylaşmıştım..
bugünse aklımda gitmek var;
bi otobüse binmeli; bi gece yarısı yol üzerinden..
daha önce üzerinde durduğun kara parçasında yaşanılan;
ne kadar mutluluk varsa, herbiri gözlerinin içinde parlamalı
bi karşı şerit farıyla..
ve ne kadar hüzün varsa kaybolmalı uykulu bi karanlıkta..

gözün pencerede bi yabancılık ararken; aşina coğrafyalarda..
-burdan daha öncede geçmemiş miydik?
-bi yere gittiğimiz yok ki!!

hep öykünsekte gitmeye, biliriz her zaman!
gitmek değil derdimiz;geri dönmek!

• geri dönüş hikayeme tekrar hoşgeldiniz..

gamzeyle uzaklaşmıştık, körli de hayatımızın tam ortasına düşmüştü adeta!
birileri hep bizi "kör kuyularda merdivensiz bırakmıştı"
ve biz hep "bir kulunu çok seviyoduk.."
başkalarının hayatlarının sıradanlığına imrenirken,
kendi tek düzeliğimizden sıkılmaya başlamıştık!

ama bi yandan arkadaşlıklarımız büyürken,
diğer yandan arkadaşlarımız çoğalıyodu..
yada sadece zamanla herkes bize benzemeye başlamıştı!

işte o günlerden birinde daha önce bahsettiğim,
üyesi olduğum bi konser grubunun etkinliklerini
büyütmeye karar veren müzik hocası;
grubun askeriyenin bandosu eşliğinde 19 mayıs.ta
stadyumda söylemesine karar vermişti..

hemen hergün müzik odasında çalışmalar yapıyoduk,
müzik hocasının dışında, yıllardır trt.de görevli
bi hocamızda sazıyla bize eşlik ediyordu..
birgün çalıp söylediği bi türkü tamda bizi anlatmış
ve kıssamızın acıklı hissesini ortaya dökmüştü..
"ey sevdiğim sana şikayetim var,
ne sevdiğin belli; ne sevmediğin... "

tam da bu belirsizlik günlerinde ortaya bi çocuk çıktı; bahtiyar!
bahtiyar sevdiğimiz bi arkadaşımızdı, kocaelili, çok zeki bi çocuktu..
sınıf arkadaşım, yatakhane arkadaşımdı!
gamzeye aşık olduğumdan okuldaki her bir birey gibi oda haberdardı ancak;
bu hadiseye pek saygı duymadı!

birgün gidip gamzeye onunla birlikte olmak istediğini söyledi.
gamze bunu bi rekabetin başlangıcı olarak görmüş olmalı ki,
bahtiyara bana olduğu kadar sert davranmadı;
benim görebileceğim yerlerde benim duyabileceğim şeyleri konuştular..
ama öfkeme şahit olmayı beklerken, sessizliğime şahit oldular!

gamze bahtiyarı kullanamamıştı; bunun farkına vardığı an oyunundan vazgeçip
bahtiyarı bi kenara atmaktan çekinmedi!
kendi cezasını yine kendi aptallığından çeken canım arkadaşım
bida o kızın yüzüne bakmadı!
• onun benim yapamadığımı yaptığında hissettiği
özgürlüğü yaşamayı bugün bile o kadar çok özlüyorum ki!