babam tüm zorlukalrı yaşıyordu. maddi manevi. biryandan yogun iş diger taraftan ev geçim derdi ek iş falan ama yüzünde eksilmeyen gülümsemesi hep vardı.. korka korka yorganın ucundan bakmaya başladım.. babam dışında bir varlıgın yüzünü görecegimöe o kadar şartlanmıştım ki..bababmın gülümseyen yüzünü görünce rahatladım.. dünyalar benim olmuştu. usulca yanı başıma oturdu.. elini alnıma koydu..ben küçükken ateşli hastalık geçirince de böyle yapardı çok hoşuma giderdi..tok sesiyle

..oglum nasılsın.. hasta falanmısın bu saatte uyumadın diye sordu kısık sesle
..

dınlıyorum ben anlat panpa. bende şizofrenim bu arada ilaclara devam attack geçirmedim ilkinden beri.

daha önceleri liseye giderken yolda dükkanı bulunan bir telefoncu vardı.. adı süleyman.. selam verir hal hatırı sorar kontürü falanda ordan alırdım. süleyman abi 35 yaşlarında 180 boylarında hafifçe dolgun fakat şişko olmayan eliyüzü düzgün evli biriydi.

reserved

reserved

babamla sohbetten sonra biraz rahatlamıştım.. içime azda olsa bir umut ısıgı çökmüştü..ama yine uyuyamadım.. öglen gitmeme ragmen okula geç kalıyordum.. gece uyuyamadıgımdan saat 11 gibi ancak uyanabiliyordum. dayak yemiş gibi ve her tarafım siizlayarak istemeye istemeye gidiyordum okula..

gittigim lise pek uzak sayılmazdı yürüme mesafesi ile 20 dk falandı.. normalde mahalleden arkadaşlarla gider gelirdim.ama son bir aydan beri kimseyi görmek istemiyordum adeta kaçarak gizlenerek gidiyordum okula. acı bir çekirdek yerde agzınızın tadı zehir olur ya ruh halim aynen o zehirlikteydi

bizim nesil bilir(otuzuna yaklaşan)..o zmaanlar kontur almak meşurdu.. hatta çalıp el altında satan bile vardı. kontor hırsızlıgı meşhurdu..bir hafta önce arkadaşlar kendi arasında konuşurken duymuştıum.. sülüman abinin dükkanından da ciddi bir kontor çalınmış dediydiler.

bir bahar günü okuldan çıktıktan sonra eve gidiyordum. normalde arkadaşlarla gezme planı yapar eminönüne kaçar harçlıgımız varsa balık ekmek yer yolda bir sürü gereksiz ve aptal şaka ve el kol hareketi yapardık birbirimize..ama artık arkadaşlar ile takılmak istemiyordum.. dahası ne yapmak istedigim konusudna fikrim yoktu. yolda yürüken her zamanki gibi sülüman abinin dükkanının yanından geçiyordum selam verdim.. sadece baktı bana .başka bişeyde demedi

@60 panpa sizofreninin toplumdaki sıklıgına baktıgında yüzde bir oldugunu göreceksin. yani sözlükteki yoldaki çevrendeki her yüzkişiden biri şizofren. yani sözlüktede onlarca olması dogal.. bence önyargı ile degilde hikayeyi dinle sonra karar var.. ilgiye ihtiyacım yok çünkü yalnzılıgı seviyorum..