kendimize anlatıyoruz amk

la ses verin olum şizofreniz diye dışlamayın dinleyen kimse yok mu la

burdayim pnp anlat artik sabirsizlaniyorum nick6 da hazir hani

panpalar bir menengiç kayfesi koydum içiyorum müthiş olmuş. starbucks ta bulamazsınız böylesini amk.. neyse devam dinleyen panpalarıma

preserved..

tüm cesaretimi toplayıp bana seslenen bu gruba bakmalıydım.. artık korkum azalmış ne olacaksa olsun modundaydım.. yavaşça usulca yorganı yüzümden indirmeye başladım.. bababmı annemi çagırmak hiç aklıma gelmemişti.. gitseydimde bir faydası olmayacaktı gerçi.. sesler devam ediyordu.. yorganı tam indirdim. saatin tik tak ları devam ediyordu.. içerisi karanlıktı.. önce bir karartı gördüm sandım sonra dikkatli bakınca ilüzyon-yani göz yanılması-oldugunu anladım.. odada kimse yoktu ama sesler devam ediyordu.. kalk..otur..gel ... git ... yap..et.. diyen seslere dönüşmüştü artık. adım pek söylenmiyordu.. bildigin emir verici seslerdi artık..

görüntü insan cin şekil görmeyince korkum daha da hafiflemişti... ama sesler aynen devamdi.. sanki biri odanın öbür ucundan bir kelime-cümle söylemeye başlıyorda bana yetişip kulagımın dibinde cümlesini tamamlıyordu.. biribenimle oyun mu oynuyordu acaba bir yere teyp falan yerleştirip bişeyler mi dinletiyordu... ?anlamıyordum ki..kimse olmadan nasıl ses olur diyee??..sonra nedense kalkıp ısıgı açıp odayı aramak geldi aklıma..

gibtirin gidin amk normalleri.. hikaye anlatanda kabahat amk.. yaşanmış birebir gerçek ve roman tadında anlatıyorum dinleyen yok.. tamam kendi kendimize konuşuruz şizofren olarak ama kenki kendimede hikaye anlatmak istemiyorum..

anlat dinliyoz panpa

dinliyorduk pekekent sessiz takipcilerde var burda

bende ne var ya bir gibtirin gidin amk.. sabahtandır kafamın yanında dırdırdırdır diye bir atarlandımm... bunları tuttugum gibi pencereden gibip attım amk..

hala halen su gibi olmuş yorganın altında idim.. başımı çıkarmamıştı.. ugultular gıcırtılar konuşmalar birbirine karışıyordu.. sesler çok netti artık. düşününki yorganın altındasınız anneniz sizi sabah uyandırmaya çalışıyor ya seslenerek öyle netlikte idi işte.. birden en çok konuşan ses :"montevideo kontu" diyerek görü bir sesle adımı söyledi.. kelimenin sonu yankı yaptı.. şöyleki"montevideo kontu kontu kontu kontuuuu"şeklinde..

sesler odaya girmişti panpalar.. artık direnç gelişmesinden mi deli cesaretinden? mi nedendir bilmem korkum azalmıştı..ne olacaksa olsuna gelmişti iş.. hani vardır film sahnelerinde" en korkak adama silah çekilirde korkak herif bir çıkış yapar vur ulan vur der"karşıdaki pısar ya beklemedigimiz o cesaretin karşısında işte öyle bir durum olsa gerek.. gelsinler bakalım ne yapacaklarsa yapsınlar diye beklemeye başladım

Devambro

Rezervasyon

artık gelen seslerin annem ve bababdan gelmedigine emindim.hem sesler yaklaştıgı için netleşmiş hemde iki kişinin degil 4-5 kişinin sesleri idi. kendi aralarında konuşuyorlardı fısıltı ile.. adeta "whisper" laşıyorlardı..o kadar net ve berraktıki sesler adeta otobüste işyerinde evde yanınızda 4-5 kişi konuşuyormuş gibi düşünün.. galiba 3 erkek 2 di kadındı..ama grup karışıktı.. sadece konuşma sesleri degildi gelen. yürüme bir yere dpokunma ve adeta nefes alış veriş sesleriydide gelen sesler..

reserved
bu pederde neymiş amk son günlerde moda oldu

artık korkuda doruk yapmıştı. kalp çarpıntımı sadece duymuyor nerde ise görüyordu.. kalbimin çıkarttıgı tütreşimler tüm bedenimi sarmıştı.. ayaklarımdan başlayarak bir terleme sardı.. nefes alıp veremez olmuştum korkudan.."korkudan kaskatı kesilmek" deyiminin tüm belirtilerini sergiliyordum adeta..bir an aklımı kaçırdıgımı veya bayıldıgımı düşündüm daha dogrusu bayılmış olmayı istedim..ama nafile..tam anlamıyla yaşanan her şey gerçekti.o korku sırasında tutundugum tek şey cesaret aldıgım tek şey, gerçek hayatla baglantımı saglayan tek sey duvardaki saatin tik tak ları idi... tik tak tik tak tik takk diye uzayıp gidiyordu..

sonra nedense kapımın kolunun dışına dokunulldugunu duydum ve hissettim sadce küçük bir dokunuştu bu ama hissetmişti.. belki adrenalin artışından veya seçici dikkatin artması ile ilgili bir hissti bu ama duymuştum odanın kapısının kolunua dış tarafından dokunulmasını.

artık korkularım plato yaptıgı için daha fazla korkmuyordum yani tavan yapmıştı.. sadece alnım ve sırtımda biriken ter damlalarının yastıgga yataga kayışını hatırlıyorum.. biliyordum o kapı açılacaktı ve içeri girilecekti. yüzleşmem gerekti..bir ihtimal hırsız olabilirdi diye düşündüm ama ne zamandan beri hırsızlar eve 4-5 li kadınlı erkekli gelir olmuştu ki... bildigim tüm duaları okumaya çoktan başlamıştı..ve çogu duanın çogu yerininde unutuyordum tabii.. hepsi korkudan yarım yamalak kalıyordu.