Bu başlık altında hikaye devam ettirmece yapalım..

sessizvedaaa
Deniz'in dalgaları ne kadar hırçındı bu gece.. Soğuk esen kuvvetli rüzgar fırtına'nın habercisiydi adeta.. içimdeki kopan fırtınalardan bihaber olan ey gafil dünya diye haykırmak istedim o an.. Ard arda yakılan sigaralar sığınabileceğim tek liman'dı.. Ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.. Erkek adam ağlamazdı.. Bize ilk öğretilen buydu.. Keşke ilk olarak hiçbir kıza hak ettiğinden daha fazla değer vermeyin cümlesini kazısılardı hafızalarımıza.. içimden küfür bile etmek gelmiyordu ona.. Hiç bir şey hissedemiyordum.. Ne kadar da ruhsuzlaştirmişti beni.. Ah Nalan diyebildim sadece.. Devdıbını bile getiremedim..

qanberin qonversli arkisi
Neyin devdıbını getirebilmiştim ki zaten şu hayatta... tabağını bile bitiremeyen, ekmeğinin son lokmasını ağzına atmak yerine çöpe atan bi adamdım... üniversite hayatım yarım kaldı... girdiğim işlerde hep bi sorun çıkardım ve onlar da yarım kaldı... aslında hayatım hep yarım yamalak duygular üstüne kurulu bir düzendeydi... ard arda yaktığım sigaralarım bile yarım kalmıştı...

justbusiness
Sadece onu düşünüyordum yüzü gözü aklımdan gitmiyordu, geceleri ruyalarıma girer, hatta olur olmadık yerlerde onu görür gibi oluyordum, hayatımı çok kötü bir şekilde etkiliyordu, bana bu durumda tek huzur veren şey gecenin sessizliğiydi geceleri dışarı çıkar çekirge sesi eşliğinde yıldızları sayardım bu bir nevi beni sakinleştiriyordu..
https://youtu.be/IybCdgFwL7E

bayamlik reyis
Sakinleşiyordum elbette.. Nalan hala aklımdaydı ama, yeteri kadar dolu değilmişim gibi dedemi hatırlatıyordu yıldızlar bana, bu gece sana huzur yok dercesine..

Dedem gözü açık gitmekten korkardı hep, şunu gördüm ya gözüm açık gitmem, derdi sürekli, yaşlıydı dedem. Ben gençtim, bir sonum varsa görecektim, bir kere geliyorduk hayata, sonuna kadar izleyecektim.

Gözüm açık gidecektim belki ama, öldüğümde kimin üzülüp kimin güldüğünü görecektim.. düşünüyordum sessizce, bağırıyordu fikirlerim, nalan diyordu, gülecekti sen ölünce..

zeynepnur2
Bir rüzgar esti, denizin tuzlu kokusuyla beraber O'nun kokusunu getirdi burnuma.. Lavanta, en sevdiği koku. O'nun teninde en sevdiğim koku. Yavaşça döndüm arkamı, ordaydı. Deniz gibi dalgalı, gece gibi simsiyah saçları; gece göğü gibi lacivert, yağmur getiren bulutlar gibi dolu dolu gözleriyle bakıyordu bana..

Aslında orda durması bile yeterdi eskiden, olanlardan önce, yaptıklarından önce..

sadonunbani
Hayret diye sessizce mırıldandım esen rüzgarın eşliğinde.

-Hızla eskiyor yokluğun ki, varlığın gün yüzü görmemişken, yepyeni karsimda duruyorken böylesine.Şimdi anlıyorum neresinden su alıyormuş senli hayatım; seni ölüm kadar büyütmüşüm yaşamımda, sanki ölümün zıttı yaşam değilmişte senmişsin gibi.. Hani olmazsan olmazmışım gibi...
Sanki varmısın şimdi, e ben varım işte. Üstelik yarın nasıl bir seni seveceğim endişesi ve düşüncesi yok içimde, daha yeni tanıştığın bir insan yada arkadaşınmı olacağım, öbürgün dokunmadan duramadığın sevgilinmi olacağım düşüncesi yok içimde. Onca olaydan sonra durabiliyorsun karsimda ya nalan. Gercekten yüzsüzsun seni tanidigim her güne lanet okuyorum.

Tek kelime etmiyordu uzun simsiyah saclari yüzünü kapatiyordu. Esme be ruzgar esmede goriyim o gül yüzünü bana bakan o gozlerini esme rüzgar...

sessizvedaaa
Usulca yanıma sokuldu.. Gözleri dolu doluydu.. Yüzüme bakmaya utanıyordu.. Yanımda olmasına rağmen sanki aramızda aşılması zor mesafeler vardı.. Titriyordu.. Ceketimi omuzlarının üzerine attım.. ikimizde öylece susuyorduk.. Sessizliği bozmam gerekiyordu..

qanberin qonversli arkisi
fakat nerden başlayacağımı ya da tam olarak nereye ulaşacağımı da bilmiyordum... tek bildiğim Nalan'da bensiz mutsuzdu. (Nalan nedir arkadaş ya.Kadir inanır gibi) eski arkadaşlarımızı özlediğimizi farkettim. onlarla hala görüşüyor mu acaba? beni kimse aramadı çünkü her şeyin taka sarmasına sebep bendim... benim vurdum duymazlığım, savurganlığım, sorumsuzluğum... bu yüzden beni aramamış olmaları çok olağandı. fakat Nalan... leyalak kokulu gözleri buğulu Nalan...
"seni hiç bu zaman boyunca Ela ya da Okan aradı mı?" diyebildim...

justbusiness
Tam bir asosyal olmuştum herkes ile irtibatı kesmiştim,tek başımaydım, telefon bile taşımaz olmuştum, dedem gelirdi aklıma bana verdiği nasihatler, hep sevmek ile aşk işe ilgili şeyleri nasihat ediyordu bana oysa ki ben bir ilişkiyi bile adam akıllı taşıyamaz olmuştum,ama nalan ı yeniden gördükten sonra sanki yeni bir güneş doğmuş gibi hissediyordum sanki o yaralar o bir anlık bile olsa siliniyordu ama sonrasında yine hüsrandı,hâlâ ne diyeceğim aklıma gelmiyordu sanki beynim durmuştu.

bayamlik reyis
Bunları düşünüyordum, bunları çok kısa bir zaman dilimi içinde düşünüyordum. Hep böyle yapardım ben, acele ederdim her şeyde, hızlı büyümüştüm, hızlı yaşıyordum ve hızlı ölecektim. Olmadı, Nalan yavaş yavaş öldürecekti beni, öyle istemişti, öylede olıyordu. Herkes engel olmak isterdi böyle bir şeye, ama hiç kimse bunu başaramazdı..

Cevap verdi Nalan, aradılar tabi sen niye aramıyorsun ? dedi. Niye aramadığımı biliyordu, bilmiyormuş gibi yapıyordu, böyle yaptığınıda ben biliyordum.

Seni kaybetmiştim (bkz: )bir kere Nalan, bulamayacağımı bile bile aramamın bir manası olacak mıydı ? Olmayacaktı, bu yüzden kaybolmuştun zaten, bilmediğin şeyler hala fazla ama, kalbimdeydin eskiden, şimdi kayboldun, ama hala bendesin, belki damarlarımdaki kana karışmış, seni bir daha kaybetmem için bir yerlerimi kesmemi bekliyordun ? diyemedim tabi. Hiçbir şey diyemedim. Dedim ya, asosyaldim ben, susardım hep, bakıyordum hala gözlerine, ama çaktırmadan ..

https://youtu.be/5-juDiDTYfw

sadonunbani
Asosyal olmamim sebebi babamdi aslinda. Kucuk yasta kaybettim umudumu babamla birlikte. Ben disarda oynayamazdim, arkadaslarimla eglenemezdim, gezemezdim her zaman, babam yataga bagli son nefesini beklerken. Dedem derdi herzaman "insanin hayati, insanin hayalidir" ben hayallerde yasardim gerceklerde susardim. Dedem yetistirdi beni. Babam oldukten sonra annemle dedemlere yerleştik.

Bayramlardan hep nefret ederdim. Oturup caddeye bakan penceremizin kenarindan izlerdim o meshurr bayram sabahlarini. Babasinin elinden tutmus gezen cocuklari hep kiskanirdim ama olsun benimde dedem vardi. Her bayram elimden tutardi babamin kabristanina zütürürdü. Dua okurduk cicekler ekerdik. Yarinda gidicekmiydik acaba. Bayram havasinda degildim çünkü...

sadonunbani
-yarin babani ziyarete gidiyomuyuz
-gidiyo muyuz??
-bende gelmek istiyorum
-nalan sakami yapiyosun hala oyun mu oynuyorsun benle
-hayir tam tersine birseyleri duzeltmeye çalışıyorum
-Neyi duzeltmeye calisiyosun be kadin. Mahfettigin hayatimi mi? Yiktigin hayallerimi mi? Benden aldigin dostlarımı mi? Yoksa benden aldigin seni mi? Neyi duzeltmek istiyorsun. Ortada duzeltecek durum mu biraktin nalan... Susma nalan susma konuş... Konuş bana bir neden soyle onca olaydan sonra niye geldin... Gozlerimin icine bakmaya korkuyorsun... "Bana oyle bakma ben bakamiyorum" derdin artik sana oyle bakmıyorum nalan. Lutfen yillarin hatri varsa... Git... Git nalan birdaha gelme sakın...

zeynepnur2
Ürktü üstüne gidince, yine doldu güzelim lacivert gözleri. Kendime küfrettim. Yıllar öncesi geldi aklıma; deli gibi seviyorduk birbirimizi. O mahallenin güzel kızıydı, ben ona meftun divanelerden biri.. Fakirdim, güçsüzdüm ama deli gibi seviyordum..

Biri daha vardı ona tutkun. Mahallenin zengin şımarık bini, Ferhat. Çok kavga ettim o veletle, uzak dur Nalan'dan diye.. Çok uğraştı dedem şirketler sahibi babasının kapıya dayanmalarıyla. Vazgeçmedim.

Sonra bi gün...

Mahalleden arkadaşlarla takılıyorduk köşe başında. Güzel gözlümün evi sokağın sonundaydı. Arada balkona çıkardı, saçlarını, enddıbını, salınışını izlerdim. Büyülenmiş gibi ona bakardım, usulca bi sigara yakardım..

Onu izliyordum yine, bi an dikkatim dağıldı kafamı bi kaldırdım yok balkonda. Bekledim çıkar diye, çıkmadı. Sordum bizimkilere gördünüz mü yengenizi diye, üstünde palto çıkmış evden. Nereye gitti, dedim. Alt sokağı gösterdiler. Düştüm peşine..

EDiT..
ARKADAŞLAR BAŞLIK DAHA FAZLA YAZIYI KABUL ETMiYOR BURADAN DEVAM EDiYORUZ OKUMAYA..

(#170029436)

sessizvedaaa
Huzursuz hissediyordum.. Kalbimin ritmi değişmişti adeta.. Bu halime bir anlam veremiyordum.. Düşünceler benliğimi kurcalarken, Nalan sahil kenarında bulunan cafe'ye varmıştı.. Oturmak için kendisine kuytu bir yer seçmişti.. Her halinden birini beklediği belli oluyordu.. Yanına gitmek istedim o an ama esrarengiz bir şekilde adımlarımı ona doğru atamıyordum.. Nalan'a doğru emin adımlarla ilerleyen bir adam geliyordu.. Arada mesafe olduğu için çözememiştim kim olduğunu.. Nalan yerinden doğruldu, birbirlerine sarılışlarını izliyordum buna rağmen yerime çivilenmiş gibi hareket edemiyordum.. Sevdiğim, öpmeye, koklamaya kıyamadığım narin yârimin dudaklarına bir buse kondurmuştu.. O an yerimden fırlamam ile yanlarında bitmem bir olmuştu.. Ferhattı bu..

Birden irkildim.. Gece'nin sessizliğini bir kızın ağlama sesleri bölmüştü.. Nalanı arıyordu gözlerim.. Nalan yanımda yoktu.. Hiç olmamıştı.. Son zamanlarda sıkça yaşadığım gel gitlerden bir tanesini yaşamıştım.. Zihnimin bana oynadığı oyuna yenik düşmüştüm bir kez daha.. Ağlama sesi gittikçe daha da şiddetleniyordu.. Sesin geldiği yöne doğru ilerledim..

Yanına vardığımda ürkek bir bakış attı bana.. Solgun bi teni vardı tam da seçemiyordum ay ışığında.. Gözlerınden yaşlar akmaya devam ediyordu.. Saçları rüzgarın etkisiyle savruluyordu.. Yardım etmek istemiştim diyebildim sadece.. içimden kendi kendime kızıyordum böyle bir giriş mi yapılır diye.. iyiyim lütfen rahat bırakın beni demişti sessizce.. O an elindeki ilaç kutusuna takılmıştı gözlerim.. Bu şekil de nasıl arkamı dönüp gidebilirdim.. Yanına oturdum biraz mesafe bırakarak.. Bana baktı bi an.. O nasıl bir bakıştı öyle.. Çaresizlik akıyordu gözlerinden..

Ağlaması durmuştu sakinleşmiş gibiydi.. Bir müddet öylece hareket etmeden durdu.. Donmuş gibiydi.. Elindeki ilaç kutusunu açmaya çalıştığını fark ettim.. Ani bi hareket ile elinden kaptığım ilaç kutusunu kayalıkların arasına fırlattım..
"Ne yapıyorsun sen?" diye haykırdım adeta.. Bu kadar kolay mıydı hayatından vazgeçebilmek..?

Küçük bir kız çocuğu gibi titriyordu.. O kadar çaresiz bir haldeydi ki, bunu her insan ilk bakışta sezerdi.. Saat epey ilerlemişti.. Bu şekilde yalnız bırakamazdım.. Evine zütürmeyi teklif ettim.. Ağlamaklı bir ses tonu ile gidecek bir yerim yok dedi.. içimi dağlamıştı sesi.. Hüzün akıyordu iki dudağı arasından.. Polise gitmeye de bir türlü yanaşmadı.. Kendimi ondan sorumlu hissediyordum.. Yaralı bir ceylan gibiydi, onu asla bu halde yalnız bırakamzdım..

Mahallemiz de yaşayan, kötü gün dostu olan Aysel abla'yı aradım durumu izah ettim.. Misafir edebileceğini soyledi.. Konuşmalara şahit olmuştu.. Gelemem, doğru olmaz diye ısrar etse de, zar zor ikna etmeyi başardım.. Henüz tanışmamıştık.. Buna rağmen yabancı değildi sanki.. Hava soğumaya başlamıştı iyice.. Daha fazla oyalanmadan Aysel abla'ya gitmek için yola koyulduk..