@sessiz ferhatı ben bi güzel benzetirim merak etme

@beyler ferhatı toplanıp dövelim bence :D

Tamam o zaman kız ile bir tanışsınlar.. Bana sıra gelince ben olayı oraya getiririm benden sonra sen devr alırsın.. (:

@zeynep..

Ferhatın bizden çekeceği var.. (:

@sessiz

yazarken bile hiç sevmedim zaten onu :D

O değil de yeni kızın hayat hikayesi de dramlar ile dolu olacak herhalde.. Şimdiden üzüldüm kıza.. (:

@zeynep..

Ben adını ilk okuyunca sonun iyi değil senin oğlum diye düşündüm.. (:

Ben bu yeni kızı daha bir sevdim.. Nalan da kimmiş.. (: isminde hayır yok.. (:

Kibariye falan derseniz burayı terk ederim

@just ve Zeynep..

Düzgün bir isim bulunur herhalde.. (:

Rezerveddddd

Sonra qamberin sabah zar zor da olsa, ağrıyan tüm kemiklerini toplayıp, bi kaç hamlede yataktan kendini dışarı atabildi. Elini yüzünü yıkadı.. Alnından çenesine doğru akıp lavaboya damlayan her bir su zerresini hissederek irkildi bi kaç saniye... Banyodan çıkıp alt kata indi. kahvaltı hazırladı biraz atıştırdı ve gece 1 e kadar sanki hiç başka bir kimlikle ortalıkta dolanmamış, başka bir yaşamı kurcalarcasına yaşamamış gibi en temiz kıyafetlerini giyerek gündüz maskesini takarak işe gitti... Ah Nalan... Benim öbür yüzüm... (Kendimi trolleyesim geldi) :P

Sessizce ve ümitsizce bakıyordum Nalana , bakıyordum ama o görüyormuydu içimdeki fırtınaları, onun gözünden akan her yaşın kalbime bir ateş gibi düştüğünü, o ağladıkça alev gibi oluşunu hissediyomuydu. ilaçlara çevirdi yüzünü derin derin bakıyordu acaba ne geçiriyodu içinden. Gözlerim dolmuştu onu o halde görmek biraz daha alevlendiriyodu ateşimi. Nalan o ilaçlar ne için dedim yutkunarak. Hafifçe yüzünü çevirdi bana gözüme bakıyordu o güzel gözleriyle. Bir kaç yaş akmıştı gözlerinden. Al dedi bunları zütüne sokarsın belki. ...

New part was here

Garip kalmış bu gece burası..

benim ilk başlarda girdiğim. tanışma faslını anlatan part'ı çıkarabilirsin panpa. hikayenin akışını bozuyor. ben bir bar da karşılaştıklarını yazmıştım fakat daha sonraki partlarda çocukluk arkadaşları olduğu yazıyor. hikaye de tutarsızlıklar olmasın..

Kör oldum

Arkadaşlar burada olan kendini belli etsin yazmaya devam edelim..

Devam ediyorum.. Sanırım hikâyeyi tek başıma sonlandıracam.. (:

Ağlaması durmuştu sakinleşmiş gibiydi.. Bir müddet öylece hareket etmeden durdu.. Donmuş gibiydi.. Elindeki ilaç kutusunu açmaya çalıştığını fark ettim.. Ani bi hareket ile elinden kaptığım ilaç kutusunu kayalıkların arasına fırlattım..
"Ne yapıyorsun sen?" diye haykırdım adeta.. Bu kadar kolay mıydı hayatından vazgeçebilmek..?

Küçük bir kız çocuğu gibi titriyordu.. O kadar çaresiz bir haldeydi ki, bunu her insan ilk bakışta sezerdi.. Saat epey ilerlemişti.. Bu şekilde yalnız bırakamazdım.. Evine zütürmeyi teklif ettim.. Ağlamaklı bir ses tonu ile gidecek bir yerim yok dedi.. içimi dağlamıştı sesi.. Hüzün akıyordu iki dudağı arasından.. Polise gitmeye de bir türlü yanaşmadı.. Kendimi ondan sorumlu hissediyordum.. Yaralı bir ceylan gibiydi, onu asla bu halde yalnız bırakamzdım..

Mahallemiz de yaşayan, kötü gün dostu olan Aysel abla'yı aradım durumu izah ettim.. Misafir edebileceğini soyledi.. Konuşmalara şahit olmuştu.. Gelemem, doğru olmaz diye ısrar etse de, zar zor ikna etmeyi başardım.. Henüz tanışmamıştık.. Buna rağmen yabancı değildi sanki.. Hava soğumaya başlamıştı iyice.. Daha fazla oyalanmadan Aysel abla'ya gitmek için yola koyulduk..