bir kavga çıkardım. alakasız. bana dayanamadı ters bir laf etti. aynen şöyle dedi:

sen nasıl beni aldatırsın. ben istediğimle skişebilecekken sen tuttun o yamuğa yanaştın.

yani ben güzelim istesem önüme gelene veririm demeye getirdi.

tabi ilişkiler bu kadar 2 boyutlu değil. yaşanmış 4-5 kötü şey daha vardı onları sıkıştırdım araya. aldım bunu eşyalarıyla beraber, ilk ayrıldığımızda kiraladığı ucuz bir ev vardı oraya bıraktım geldim. ailesinin yanına gidemiyor, beni tanıştırdı (istememe rağmen zorla) muhtemelen evleniyoruz falan diye salladı.

yolda el frenini asılmalar bilmem neler. rezillik.

son olarak böyle kurtulmuştum.

kapımı açıyorum kapının önünde siyah bir poşet. içinde kurabiyeler.

sen seversin kapını çalamadım diyor.

kurabiye bırakmış kapıma.

dedim dıbınakoyim büyülü falandır. ama kardeşinizin imanı taş gibi. büyü işler mi neler atlatmışız biz.

yedim çayla.

aradan zaman geçer. yurtdışı maceralarım falan derken. tabi ki hatun boş durmamış ve kendine zengin bir koca adayı bulmuş bileeee.

adamın da daha önceden bunun arkadaşı olduğunu hatırlıyorum. dedim heh! karı arada buna veriyordu demek... vay anasını serhat neler dönmüş.

arıyor bir bahaneyle. diyorum hastayım evde yatıyorum.

aaaa olur mu. sana bakan kimse yoktur. dur sana ilaç getireyim diye kendini yine yamamaya çalışıyor.