hikaye anlatıyorum gençler

işim çok basitti. danışmanlık isteyenlerin durumunu dinleyip yapabileceğimiz önerilere bakacak telefonlarla ilgilenecek ofisi düzenleyecektim.

çay kahve pişirmek dışında pek te ağırıma giden bir şeyler yoktu. bir hafta filan böyle geçti. sonra beni şokedecek bir şey daha gerçekleşti panpalar. mezuniyetimden sonra ilk defa babam aradı.

babam 6-7 dil bilen bir jeofizik mühendisiydi. alanınıda bir numara olabilecek potansiyelde bir adamdı ama tek bir sorunu vardı. beni sadece onu böbürlendirecek bir şey yaptığımda severdi. geri kalan zamanlarda benimle vakit geçirmek onun için bir kayıptı.

okuduğum bölüm ve derslerim onu hiç tatmin etmemişti açıkçası. mezuniyetimde ona benim senin gibi bir babam yok demiştim en sonunda dayanamayıp. annemi kaybettiğimden beri babam evlenmemiş olan halamla yaşıyordu. bu zor günlerimde yardım isteyebileceğim tek kişi de aslında oydu.

ama ben telefonu sessize almayı tercih ettim. o da zaten o kendinden büyük gururuna yenik düşüp bir daha çaldırmadı beni.

ofisten sigara için çıktım ama aklımda tek bir soru vardı: bu sefer kim öldü?

öğle tatiline kadar ruh gibiydim. patron da bu halimi fark etti. git bugün işe gelme dedi bana. direk şişliden eski levente geçtim. küçük bir bar vardı tam bir kaybedenler buluşmasıydı içerisi. 35!lik aldım bir tane. içmeye başladım. hayat neden bu kadar üstüne gelirdi bir adamın anlamaya çalıştım. anlamaya çalıştığım bir şey daha vardı: bir baba oğlunu neden gururundan daha az severdi?
elimde olmadan aradım onu. meşgule attı. meşguldü tabi ki. benim gibi bir başarısız değildi o. en büyük başarısızlığı bendim hatta. biraz sonra telefon beyza yazması gereken yerde hasan ... yazıyordu ve o adam benim babamdı. açtım telefonu. 5 saniye sessiz sessiz durduk. ben kontörün bitmesin diye şeyettim dedi. bense kim öldü dedim. o nasıl söz öyle hepimiz iyiyiz ben bir sesini duyayım istedim nasılsın ne var ne yok diye sordu bana. iyiyim baba şimdilik serbest piyasanın nasıl olduğunu anlamak için işe grdim dedim. master olayını ne yapacaksın diye sordu ben de ikinci dönem büyük ihtimal başlamış olurum dedim. tamam oğlum bana hesap numaranı ver ay ay master paranı atayım dedi.

burslu gideceğim ben dedim cevap olarak. olsun oğlum ver hesap numaranı dedi. hesap numarasını verdim ve içmeye devam ettim içtikçe içtim, içtikçe içtim. demiri arayıp beni eve zütür dedim. demir bara geldi. telefonuna 46 çağrı var dedi. bu benim için başka bir şoktu. araayan tabi ki beyzaydı. onu geri aradım ve alo yerine neredesin sen be diye bağırmaya başladı. telefonu kapattım ve ben de o kafayla ağlamaya başladım.

beyza aradığında ona demir cevap verdi. üstüne gitme falan filan dedi ama dünya gerçekten zalimdi.ve ben puding gibi yumuşaktım.

dinleyen var mı panpalar?

iki hafta daha o şekilde takıldım. ilk maaşımı aldım beyler. daha sonra sizin de tahmin ettiğiniz gbi beyzanın hamile olduğunu öğrendik. 11 gün sonra fransaya gidecekti kız. çok zor bir karardı ve ne yapabileceğimize dair en ufak bir ip ucumuz bile yoktu. kürtaj cidden yapabileceğimiz son şeydi. bu ihtimali düşünmek ble istemiyorduk ikimiz de.

çok konuştuk çok tartıştık. kendi çocuğumu öldürürsem babamdan bencillik olarak farkım kalmaz dedim beyzaya çok dedim ama anlatamadım. fransaya beraber gider babamın verdiği parayla yaşarız. ben de babam gibi gururumun beni gibmesine izin vermeyeceğim. annemden sonra seni ve çocuğumu kaybetmeyeceğim dedim.

oysa bana henüz bu şekilde bir karar almak için çok genç olduğumuzu gerçek anlamda pişman olmamdan korktuğunu ve babamın parasını asla kabul etmeyeceğini söylüyor bu çocuğun ikimizin de kariyerini mahvedeceğini söylüyordu. sonunda onun dediği yolu seçtik. 12 mmlik bebeğimi öldürecektim.