hikaye anlatıyorum doluşun

cnn muhabirleri zeynebin en yakın arkadaşlarıydı , bir derdi sıkıntısı olduğunda hemen ilk haberleri olan , benden başka danıştığı , fikir aldığı mutluluğunu paylaştığı kişilerdi . onlar bile son zamanlarda zeynebin değiştiğini söylüyorlarsa bunda bir gariplik vardı . zeynebin bana söylemediği söylemeye çekindiği şey neydi . bunu bir an evvel öğrenmeliydim

bende bu olanlara bir anlam veremiyordum , bir şeyler ters gidiyordu ama yanlış olan neydi bilmiyordum . sonra zeyneple konuşmaya karar verdim , onu karşıma alıp bu davranışlarının ne anlama geldiğini ve neden böyle davrandığını soracaktım ama öncesinde birde cnn muhabirlerine danışayım belki onların bir bildiği vardır dedim, cnn muhabirlerini buldum ve zeynebin son zamanlarda bana söylemediği bir sıkıntısı derdi olup olmadığını sordum , onlarında bir şeyden haberleri yoktu ama hem fikir olduğumuz bir nokta vardı , zeynebin davranışlarının son zamanlarda değiştiği

zeynep değişmeye başlamıştı , eskisi gibi aramıyordu artık beni , attığı mesajlara anında cevap vermesem çok kızardı neden beni bekletiyorsun derdi . gördüğüm en mantıklı kızlardandı aslında , ben onun bana karşı yaptığı bazı şeyleri sevdiğinden ötürü yaptığını düşünüyordum . beraber maçlara giderdik sık sık önceden , artık her seferinde bahaneler buluyordu , sinema kulübüne de gitmemeye başladı artık . neden gelmediğini sorunca , aman her sene aynı şeyler diyordu. oysaki sinema hayattaki en büyük tutkusuydu . anlayacağınız benden uzaklaşmaya çalışıyordu , kendini benden uzaklaştırmaya çalışıyordu .

çok seviyordum onu . bir gün vapurda üsküdara giderken istanbulun güzelliklerini izliyorduk hayran hayran , birden seni en az istanbul kadar çok seviyorum dedim ve ben istanbulu hiç terk etmeyeceğim , benim öleceğim şehir burası . her gün onu görmeye o kadar alıştım ki onu kaybetmek ölümü kazanmak gibi gelir bana dedim . güldü bende çok severim bu şehri dedi . kısa bir sessizlikten sonra kalbim ürpererek yüzüne baktım ve sevgi dolu bir gülümsemeyle seni çok seviyorum ileride biriyle evleneceksem eğer bu kişi sen olmalısın dedim … ve binler bunu söyledikten sonra daha önce bana karşı yüzünde hiç görmediğim bir soğukluk hissettim. bir şey söylemedi , zorla gülümser gibiydi adeta . üsküdara gidene kadar başka bir şey konuşmadık .

iki yıl benim gibi daha önce birine bağımlı olmamış , kimseyi sevememiş müşkülpesent biri için büyük bir olaydır beyler. bu iki yıl içerisinde neler yaptığımızı size anlatma gereği duymuyorum zira herkes gibi , her sevgilinin yaptığı sıradan şeylerdi . tabi bize özgü olanlarda vardı ama o kadar da özele girmeyelim dimi .

sinema kulübü haftada üç gündü bu da demekti ki haftada üç gün zeyneple görüşeceğiz . önce onu tanımak istedim her yönüyle , giyim tarzını , nelerden hoşlandığını , neleri sevmediğini , sinemadan başka tutkularının olup olmadığını ve en önemlisi erkek arkadaşının var olup olmadığını yani kısacası onun hakkında her şeyi bilmek istiyordum . bir an önce bir ilişkiye başlayıp , olmayan şeyleri tüketmektense , onu tanımak ve sabretmek gerektiğine kanaat getirdim .

kısa bir kaynaşma faslı oldu . o gün öğrendim ki ismi zeynepmiş . ne güzel isim zeynep dedim . tanıştığıma mennun oldum dedi benim onu tanıdığımdan haberdar olmayarak . bende dedim.

hemen hangi mezarlıkta olduğunu öğrenip hızla mezara zeynebime koştum , yolda aklımdan o kadar çok şey geçti ki geçmişte yapmadıklarım yüzünden kendime kızdım , suçladım kendimi. mezara vardığımda inanmazsınız yağmur yağıyordu . hemen tarife göre mezar taşını buldum , binler ben kolay kolay ağlamam , o gün çocuklar gibi hıçkırarak , hüngür hüngür ağladım , mezarının başında diz çöktüm ona onu ne kadar sevdiğimi söyledim , o kızların sadece onu kıskandırmak için koluma taktığım alalade tipler olduğunu asıl sevgilimin , sevdiğimin o olduğunu bağırarak haykırdım , toprağına gözyaşlarımı döktüm . toprağını öptüm kokladım . gözlerimden dökülen sıcak gözyaşlarımla toprağını suladım...

bir çay ve poğaça aldım , poğaçamı yer ve çayımı yudumlarken bir yandan da etrafı süzüyordum ama ne gelen oldu ne giden . ders saatime kadar kantinde onu ilk gördüğüm yerde bekledim ama yine gelen olmadı bende çıktım derse gittim . kendime sürekli onu bir daha göreceğimi ümitsizliğe kapılmamamı söylüyordum . bir yandan da binlerce kişinin okuduğu koskoca okulda nereden göreceksin kendini kandırma diyordum …

ertesi gün okulda zeynebi buldum . ne kadar konuştumsa da bunu daha fazla zorlaştırmamamı bunun ikimiz içinde daha iyi olduğunu artık her şeyin bittiğini söylüyordu. ‘’ bu ikimiz için de daha iyi ‘’ senin için söylemesi kolay tabi . senin iyilik anlayışın bu mu dedim . bana acı çektirmek mi , yazık , oysaki ne kadar çok sevmiştim seni , gerçekten değmezmişsin dedim arkamı döndüm ve kantinden çıktım . bütün kantinin gözleri üzerimizdeydi . sanki bir parçamı arkamda bırakmıştım . oradan uzaklaşırken sinirden dişlerimi o kadar sıkmışım ki arada dudağımı parçaladığımı ağzımı açtıktan sonra kandan fark ettim . beyler ben kolay kolay ağlamam ve yine ağlamadım .

giydiği gri kaşe trençkotu , başına bağladığı kulaklarını kapatan gri çiçeğe benzeyen bandıyla siyah ispanyol paça pantolonu ve siyah fularını asla unutamam . bir rüyanın içerisindeymiş gibi hissediyor insan böyle bi durumda ve hani rüyada olup olmadığınızı anlamak için belli klişeler vardır , kimi cimcik atar kimi iğne batırır , bazısı da suyla uyandırır ki bunlar tam huur çocuğudur ( az kalsın boğucaktın beni bin ) her neyse işte benimde gerçek dünyaya dönmem uzun sürmedi , evrenin benim için hareketini ağır kıldığı dünya tekrar eski halinde döndü kantincinin ne istiyorsun demesiyle . çay dedim ( içimden ; huur çocuğu ) çay . tekrar arkamı dönüp baktığımda arkadaşlarıyla sohbet ederek uzaklaştığını gördüm ve gidişini izledim gözden kaybolana kadar. bu benden uzaklaşarak ilk gidişiydi izlediğim ama son değildi .

aradan bir ay daha geçti , bu esnada birbirimizi daha iyi tanıdık ve arkadaşlığımızı bir hayli ilerlettik artık okul sonralarıda görüşüyor , beraber bir şeyler yapıyorduk. ben zeynebin erkek arkadaşından henüz yeni ayrıldığını öğrendim ve bu yüzden kendimi ona fazla yakın tutmuyordum . çünkü ben onun omzunda ağlayacağı dostu değil omzunda uyuyacağı adam olacaktım , yani en azından böyle olacağını düşünüyordum .

fon 4 ; http://www.youtube.com/watch?v=nVYFOlVB-Uo

biraz deniz havası almak için sahile indim ne zaman canım sıkılsa sahile gelirdim , deniz kıyısında oturur denizi izler ve içimi huzurla doldururdum. bir yerde oturdum , denizi izlerken çay içtim ve gamzelimi düşündüm . sonra otobüse binip eve gittim . o zaman daha sizlerle tanışmıyordum . eğer tanışıyor olsaydım beyler bir kız var , kantinde gördüm öyle böyle değil çok güzel , nasıl bu kızla konuşsam nasıl yaklaşsam gibi salak salak başlıklar açacak kendimi size ifade edemeyecektim sizde benle dalga geçecek seviyosan git konuş panpa diyecektiniz .

uymakla uyanıklılık arasında geçen gecenin sonunda sabah yine okulun yolunu tuttum. heyecanlıydım , içimde öküzler tepiniyordu , onu tekrar görebilecek olmanın sevinciyle okulun yolunu her zamankinden erken tutmuştum . tabi her zaman ki saatimden saptığım için de her seferinde aynı koordinatlarda kesiştiğim aşına olduğum suratları göremedim ama onlardan bananeydi şeytan görsündü onların yüzünü , yada o yüzleri özleyenler benim tek görmek istediğim gamzelimdi.

okula vardım hızla turnikelerden kimliği okuttum kantinin yolunu tuttum . onu orada görebileceğimden o kadar emindim ki sanki o da kantinde beni bekliyormuş gibi hissediyordum .kantine girdiğimde heyecanım ve onu ilk gördüğümdeki gibi küt küt atan kalbim birden yerini hayal kırıklığına bıraktı . ümitsizliğim yakama yapışmış beni boğmaya çalışırken umudum bütün bu karanlıkları tokatlarcasına benden uzaklaştırdı ve henüz erken dedim , ben beklerim …

sinema kulübüne girdiğimde gördüğüm manzara karşısında nefesim kesildi . oradaydı karşımda duruyordu işte . kapıdan girdiğimde bana bakıp bir gülümsemesi vardı ki …
çok mutluydum , onunla kantinde yada okulun başka yerinde karşılaşsam benim için daha zor olabilirdi , ama şuan elimde harika bir fırsat müthiş bir koz vardı onu tanımak için ; sinema

evet beyler dram yüklü bir hikaye anlatacağım . birini ne kadar çok sevebileceğinizi öğreneceksiniz bu hikayede , reserveleri alayım bir yandan , birazdan başlıyorum .

edit : dram ve aşk içeren ders niteliğindeki hayat hikayem yaralı , depresif ve aşık bünyelerde depresyona sebebiyet verecek etkiler yaratabilir . Bu yüzden bu hikaye , kuvvetli iradelerde , ağlamaya dik duran yazarlara öneri ve gerçekten seven , sevmiş kişilere ithaf olunur .

edit: hikaye tamamlanmıştır okumak isteyenler bekleme yapmadan devam etsinler .

özet : bu hikayenin özeti budur ; http://www.youtube.com/watch?v=LnkWb-_RfCk

inanır mısınız ne o gün nede onu takip eden üç hafta içerisinde onu hiç görmedim . zaten ilk gördüğümde günlerden çarşambaydı. perşembe günü ve cuma günü birer hayal kırıklğı içerisinde geçti ve cumartesi pazarda hiçbir şey yapamamanın verdiği sıkıntı ... sürekli kendimi meşgul edecek bir şeyler buluyordum , komedi filmleri izliyor , maçlara gidiyordum , arkadaşlarımla geziyordum , bu üç haftada bu ve benzeri şeylerle kendimi meşgul ettim .

fon 2 ; http://www.youtube.com/watch?v=nfwWKCRth_A

bu kısa film benim için büyük fırsattı ne yapıp edip bu pası gole çevirmeliydim , film için hepimizin , 2 haftası vardı bizden yarışmaya katılacak ve başarı elde edecek olağan üstü bir şeyler beklemiyorlardı , sadece yaratıcı fikirlerle çekilecek basit filmler istiyorlardı . bende konu üzerinde kafa patlatmaya ve nasıl yaratıcı bir şeyler çıkarabilirim diye düşünmeye başladım . sonunda bir konu üzerinde karar kıldım . iyi bir senaryo yazdım , diğer grup arkadaşlarına da sürpriz yapmak üzere filmi çekmeye koyuldum .

fon 6 ; http://www.youtube.com/watch?v=wCTW_IfZzTE

gibtir beyninden uydur uydur burdaki malları kandırırsın anca.