hikaye anlatıyorum doluşun

o gece o kadar mutluydum ki yaklaşık iki buçuk üç aydır beklediğim , hayal ettiğim o lüle saçlı gamzelime , zeynebime kavuşmuştum . beni arayıp seni seviyorum dediğinde birden afallamış bir şey söyleyememiştim . bir şey demeyecek misin demişti bana ben söyleyeceğimi haykırmadım mı yine söylüyorum seni deliler gibi seviyorum demiştim . o gece o kadar mutluydum ki , daha önce çıktığım çok kız oldu ama hiç birinde böyle farklı hissetmemiş , böyle farklı mutlu olmamıştım . bütün gece mesajlaştık , sabah okula gittiğimde cnn muhabirleri olayı çoktan haber almışlardı ama hiç biri benim umurumda değildi . ben benim olanı almıştım zaten . benle alay etti cnn muhabirleri sende de ne filmler varmış dediler. artık bizim gurup işi içinde güzel bir şeyler yaparsın dediler . ben hayatımın filmini çektim , o iş sizde dedim…

fon 6 ; http://www.youtube.com/watch?v=6lORWT3Kctw

olayı iki kısım olarak anlatıyorum beyler , iki temel kısım var birincisi zeyneple tanışmamız , aradaki ayrıntıları işlemeden ikinci temel kısma geçiyorum

çok güzel günlerimiz oldu zeynebimle , o kadar çabuk geçiyordu ki vakit onunlayken sanki normal zaman kavramı 4 kat daha hızlı işliyordu . gerçekten zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştık , birlikteliğimizin ikinci senesini bitirmek üzereydik ben üçüncü sınıftı bitirmek üzereydim , oda iki . tabi bu iki sene içerisinde farklı olaylar oldu . bir çok defa kavga ettik , ben dayımı kaybettim , onun kardeşinin ayağı kırıldı ama en kötü dönemlerimizde birbirimize dayandık , güvendik birbirimizden güç aldık ve hep destek olduk.

iki yıl benim gibi daha önce birine bağımlı olmamış , kimseyi sevememiş müşkülpesent biri için büyük bir olaydır beyler. bu iki yıl içerisinde neler yaptığımızı size anlatma gereği duymuyorum zira herkes gibi , her sevgilinin yaptığı sıradan şeylerdi . tabi bize özgü olanlarda vardı ama o kadar da özele girmeyelim dimi .

çok seviyordum onu . bir gün vapurda üsküdara giderken istanbulun güzelliklerini izliyorduk hayran hayran , birden seni en az istanbul kadar çok seviyorum dedim ve ben istanbulu hiç terk etmeyeceğim , benim öleceğim şehir burası . her gün onu görmeye o kadar alıştım ki onu kaybetmek ölümü kazanmak gibi gelir bana dedim . güldü bende çok severim bu şehri dedi . kısa bir sessizlikten sonra kalbim ürpererek yüzüne baktım ve sevgi dolu bir gülümsemeyle seni çok seviyorum ileride biriyle evleneceksem eğer bu kişi sen olmalısın dedim … ve binler bunu söyledikten sonra daha önce bana karşı yüzünde hiç görmediğim bir soğukluk hissettim. bir şey söylemedi , zorla gülümser gibiydi adeta . üsküdara gidene kadar başka bir şey konuşmadık .

zeynep değişmeye başlamıştı , eskisi gibi aramıyordu artık beni , attığı mesajlara anında cevap vermesem çok kızardı neden beni bekletiyorsun derdi . gördüğüm en mantıklı kızlardandı aslında , ben onun bana karşı yaptığı bazı şeyleri sevdiğinden ötürü yaptığını düşünüyordum . beraber maçlara giderdik sık sık önceden , artık her seferinde bahaneler buluyordu , sinema kulübüne de gitmemeye başladı artık . neden gelmediğini sorunca , aman her sene aynı şeyler diyordu. oysaki sinema hayattaki en büyük tutkusuydu . anlayacağınız benden uzaklaşmaya çalışıyordu , kendini benden uzaklaştırmaya çalışıyordu .

bende bu olanlara bir anlam veremiyordum , bir şeyler ters gidiyordu ama yanlış olan neydi bilmiyordum . sonra zeyneple konuşmaya karar verdim , onu karşıma alıp bu davranışlarının ne anlama geldiğini ve neden böyle davrandığını soracaktım ama öncesinde birde cnn muhabirlerine danışayım belki onların bir bildiği vardır dedim, cnn muhabirlerini buldum ve zeynebin son zamanlarda bana söylemediği bir sıkıntısı derdi olup olmadığını sordum , onlarında bir şeyden haberleri yoktu ama hem fikir olduğumuz bir nokta vardı , zeynebin davranışlarının son zamanlarda değiştiği

cnn muhabirleri zeynebin en yakın arkadaşlarıydı , bir derdi sıkıntısı olduğunda hemen ilk haberleri olan , benden başka danıştığı , fikir aldığı mutluluğunu paylaştığı kişilerdi . onlar bile son zamanlarda zeynebin değiştiğini söylüyorlarsa bunda bir gariplik vardı . zeynebin bana söylemediği söylemeye çekindiği şey neydi . bunu bir an evvel öğrenmeliydim

o gün zeynebe hiçbir şeyden bahsetmedim . dedim ya beyler ben hep adımlarımı sağlam attım . bir kurgu , bir temel üzerine yürüdüm . biraz mükemmeliyetçiyim . napalım buda benim hastalığım . akşam eve gidince konuya nasıl gireceğimi , nasıl bir konuşma filan yapacağı mı kafamda tasarladım . ertesi gün okulda bunu ona söylemeye karar verdim , sabah çıktım okula gittim . hemen söylemememin öğlede bu konuşmayı yapmamın daha uygun olacağını düşündüm . derdi sıkıntısı neyse bana anlatacaktı bende ne olursa olsun onun yanında olacak , sorunlarını çözmekte ona yardımcı olacaktım , neler atlatmadık ki , biz beraber olduktan sonra sorunların ne önemi vardı .

öğleye kadar olan dersler ruhumu zincirlemiş kor ateşlerle dağlıyormuş gibi acı veriyor ruhum daraldıkça daralıyor bir an önce bedenimden çıkarak buralardan uzaklaşmak huzur bulacağı yerlere ulaşmak istiyordu . nihayet öğle saati gelmiş bende zeynebi bulmuştum beraber yemek yedik sonra ben zeynebe dersinin olup olmadığını sordum oda dörde kadar boş olduğunu ama dörtte bir dersi olduğunu o derse girmesi gerektiğini söyledi , benimde iki dersim vardı . ama girmeyecektim . arkadaşa mesaj attım benim yerime imzayı çak , benim acil işim çıktı .

zeynebe sahile inelim dedim , tamam dedi . biraz sahil kenarında yürürsek daha iyi hissedeceğini , daha iyi hissedeceğimi düşündüm . sahilde iki kilometre kadar yürüdük , sonra bir şeyler içmek için bir cafeye girdik . bir müddet oturduktan sonra tekrar sahile döndük . bir tedirginlik seziyordum zeynebin yüzünde , bir korku , son zamanlarda görmeye alışmıştım bunu onda ama bugün daha bir garip davranıyordu . o kendinden emin ne yapacağını bilen kararlı kız gitmiş yerine ne yapacağını bilmez , zayıf , oradan oraya savrularak hafif bir rüzgarda yıkılacak biri gelmişti .

fon 7 ; http://www.youtube.com/watch?v=bbBw9UzrYOU

sahil kenarında bir banka oturduk . bir müddet sessizce etrafı süzdükten sonra , zeynep son zamanlarda biraz garip davranmaya başladın diyerek konuya girdim , farklılık gösteren davranışlarını ona izah ettim böyle davranmasının sebebinin ne olduğunu sordum . bir derdi sıkıntısı varsa ona her zaman yanında olduğumu ve her şeyi birlikte atlatabileceğimizi söyledim. ben bunları söyledikten sonra gözü doldu kafasını diğer tarafa çevirdi , lüle saçlarındaki o mis kokular ciğerlerime doldu . dödüğünde biraz daha rahatlamış gibiydi . sanki o da benden bu konuyu açmamı istiyormuş gibi sana anlatmam gereken şeyler var dedi , dinliyorum dedim . bundan sonra yaptığı konuşmalar yaklaşık 1 - 1,5 dakika filan sürmüştür ama bana bir ömür gibi geldi .

anlat dostum dinliyorum ben seni

sana anlatmam gereken şeyler var demişti , bende sıkıntısından bahsedecek ve beraber çözüm üreteceğiz diye düşünüyordum . bak dedi ben artık seni sevmiyorum , son zamanlarda çok çabaladım seni yeniden sevebilmek için ama olmuyor . bence en iyisi ayrılmamız evet ikimiz içinde en iyisi bu dedi .

kan beynime sıçramıştı bir anda , kalbim yerinden fırlayacakçasına atıyordu , çıkabilseydi eğer yeryüzüne hayırrrrrrrrrrrr diye haykırırdı , öyle ki ; bu haykırıştan bütün kainat inlerdi korkudan ama asıl korku şuan benim yüreğimdeydi , kaybetme korkusu . zeynep sen ne saçmalıyorsun dedim . olur mu öyle şey ne değişti de artık beni sevmiyorsun . ben aynı benim tanıdığın gibi . sen ne dediğinin farkında değilsin dedim , kabullenmek istemiyordum . kelimeler ağzımdan dökülüyordu ama bunu bana söylerken ne istediğini ve ne dediğini bilen o kararlı kızın geri geldiğini görmüştüm bakışlarında . zeynebi sevmemin nedenlerinden biride budur binler , bir kızı gördüğünüzde onun dış görünüşünden filan etkilenip ona aşık olabilirsiniz , ama onu ne kadar ve neden sevdiğinizi onu tanıdıkça anlarsınız . en zor durumda bile klişeleşmiş sen daha iyilerine layıksın , önüne niceleri çıkacak gençsin yakışıklısın elini sallasan ellisi gibi laflar yerine seni sevmiyorum artık diyebilecek bir kızdı zeynep

ben kolay kolay ağlamam binler , ağlamadım .

bunları söyledikten sonra benim 4 te dersim var gitmem gerek dedi ve arkasını dönüp gitti . gözden kaybolana kadar izledim bu da onun ikinci gidişini izleyişimdi . ama sonuncu değildi . ne yapacağımı bilmez bir vaziyette orada öylece kaldım , neden böyle olmuştu acaba yanlış bir şey mi yapmıştım . yaptıysam nerede yapmıştım bütün gün bunu düşündüm durdum. arada zeynebe mesajda atıyordum ancak attığım mesajlarıma cevap vermiyordu .gece bereber geçirdiğimiz zamanları gözümün önüne getirdim , ben kolay kolay ağlamam binler ve yine ağlamadım .

ertesi gün okulda zeynebi buldum . ne kadar konuştumsa da bunu daha fazla zorlaştırmamamı bunun ikimiz içinde daha iyi olduğunu artık her şeyin bittiğini söylüyordu. ‘’ bu ikimiz için de daha iyi ‘’ senin için söylemesi kolay tabi . senin iyilik anlayışın bu mu dedim . bana acı çektirmek mi , yazık , oysaki ne kadar çok sevmiştim seni , gerçekten değmezmişsin dedim arkamı döndüm ve kantinden çıktım . bütün kantinin gözleri üzerimizdeydi . sanki bir parçamı arkamda bırakmıştım . oradan uzaklaşırken sinirden dişlerimi o kadar sıkmışım ki arada dudağımı parçaladığımı ağzımı açtıktan sonra kandan fark ettim . beyler ben kolay kolay ağlamam ve yine ağlamadım .

o gün bu işin bittiğini anlamıştım artık ne kadar çabalasam da boştu . zeynebi biraz olsun tanıdıysam , bir daha asla onunla birlikte olamayacaktık . o gün bu kardeşiniz içinde bir dönüm noktasıdır . bir insanın öldüğü başka bir insanın doğduğu gün o gündür . bundan sonra aşk yok dedim kendi kendime sevgi yok , sevmek sevilmek yok . can yücel boşuna dememiş ,

'bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne
“o olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
demeyeceksin işte.
yaşarsın çünkü.
öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
çok sevmeyeceksin mesela. o daha az severse kırılırsın.'

evet o daha az severse kırılırsın , ne güzelde anlatmıştı beni . ben hep sevmiş hep kırılmıştım ama sonunda benim başkasını sevdiğim kadar , başkasının beni sevmeyeceğini anladım o gün .

bende kolay kolay ağlamam kardeşş ama ağlatacaksın yaşadıklarımı canlandırıyosun gözümde resmen devam et