hikaye anlatıyorum beyler illuminati yle ilgili

tetiğe bastım, bir patlama duyacağımı ummuştum ama hiçbi tak olmadı. ateş etmiyordu. bi daha denedim, yine işe yaramadı. kadın çoktan sol tarafta duran şemsiyeyi almış ve kafama geçirmişti. canım adamakıllı yanmıştı ama kaçmak için hala fırsatım vardı. ta ki ensemde soğuk bir metali hissedene kadar...

"hareket etme, kıpırdama."

biri beni sırtımdan itiyordu içeri doğru. biri de iki eliyle başımı iki yandan tutmuş durumdaydı, başımı çevirip hiçbi şey göremiyodum. gözüme indirilen siyah bant da cabası... kendimi güçsüz hissediyodum.

"otur," diey bir emir geldi ve bir sandalyeye oturtuldum. gözlerim hala bağlıydı. oturur oturmaz kollarım ve ayaklarım da bağlandı. neler oluyordu? sadri neredeydi? sıçmıştım harbiden.

"uzatmanın manası yok arkadaşlar, bitsin bu olay burda" dedi. bu sesi tanımıştım, sadri konuşuyordu.

"ne işi, sadri?" diye sordum.

"üçüncü kurban geliyoor!!" diye bağırdı sadri. neşesi yerindeydi. çok mutlu olduğunu anlayabiliyordum sesinden.

"gözlerini açın şunun, böyle durması canımı sıkıyor."

gözümdeki bant açılır açılmaz beynimden vurulmuşa döndüm. karşımdaki iki sandalyede karım ve kızım bağlı bi şekilde duruyolardı. ağızları bir bantla bağlanmıştı. yanakları kızarmıştı. oldukça sert tokatlara marus kaldıklarını sanıyordum.

"n'oluyo ya?"" dedim. sesim çaresiz bi çocuğunki gibi çıkmıştı.

"o üç yılan var ya, burda o işte." dedi sadri. masanın üzerinde el yordamıyla bi şeyler arandıktan sonra anlattığı sembolü gösterdi. üç tane yılan kıvrılmış, birbirlerine sarılmışlardı. hepsinin başı aynı yöne bakıyordu.

"sabredemiyorum, bitsin şu iş" dedi sadri. öbürleri de başlarıyla onayladılar. her şeyi anlıyordum yavaş yavaş. sadri'nin dün akşamdan beri yaptığı her şey numaraydı...

aklımı gibiyim. nasıl bi şeyin içine düşmüştüm ben. sadri de az huur çocuğu değilmiş ha...

"bunu sen al," dedi sadri, kadına beni göstererek. sen, kütük, şu kızı, ben de şu kadını öldürelim.

çıkardıkları bıçaklarla bize doğru yaklaştılar. ölümün bu kadar yaklaşmasına şaşırmıştım. öleceğimi anlamış, ne yapacağımı bilemez bi halde kilitlenip kalmıştım.

"durun!" diye bağıran birinin sesiyle kendime geldim. kendime geldim derken, aklım yerine oturdu yeniden. açık kapıdan içeri iki polis girmişti. sadri bıçağını kızımı öldürmek üzere olan adamın sırtına dayayıp "hareketi kes" diye bağırdı. bir polis beni öldürmeye çalışan adamı, diğeri de karımı bıçaklayacak adamı yakaladılar. hepsi de bunların sırtlarına silahlarını dayamışlardı. bi tek sadri'de bıçak vardı.

adamlar etkisiz hale getirilmişlerdi. ben, karım ve kızım ise hala sandalyede bağlı bi şekilde duruyoduk. hiçbi şey anlamamıştım. sadri de adamları etkisiz hale getirenler arasındaydı ve polisler ona bi arkadaşlarıymış gibi davranıyodu.

adamlar dışarı çıkarıldıktan birkaç dakika sonra sadri tekrar eve geldi.

"oh" dedi. "adamlar otoya bindirildi."

sonra bana dönÜ:

"çok gibik bi şeyin içindeiz farkındayım ama yapıcak bi şey yoktu" deyip beni çözdü. sadri yeniden dostum olmuştu sanki. karımla kızımı da çözdükten sonra üçümüze döndü.

"her şey bir plandı ve siz de istemeden de olsa bu planın birer parçasıydınız. bu gördüğünüz, hoş şimdi karakola zütürüyolar ya neyse, iki adamla kadın evliler ve bildiğin pgibopatlar. insanları öldürmekten zevk alıyolar. fakat ilginçtir, arkalarında hiç iz bırakmıyolar. bilirsiniz, eski polisim. gözlerimi kaybedene kadar da polistim. ah, bilmiyosunuz tabi. yurtdışına niye çıktığımı biliyo musunuz? size söylediğim gibi mesleği bırakmak istediğimden değil, gözlerimi kaybettiğimden. neyse, yıllar sonra beni aradılar merkezden. bu pgibopat çifti yakalamaları gerekiyormuş, yardımımın dokunabileceğini söylediler. ben de kabul ettim. bunları ancak suçüstü yapabilirdik. bunun da en iyi yolu onların içine sızmaktı. ben de bunu yaptım, ilk kez cinayet işleyecektik. böyle işlere bulaştığımı söyledim. polis olduğum için bayağı bilgiliydim, hemen benimsediler beni. sonunda da sizi bu işe katmaya karar verdim. böylelikle yakalamayı başardık bunları. tekrar özür dilerim üçünüzden de. ama başka çarem yoktu."

"vay amk" dedim içinden. bir kez daha sadri'ye baktım. ben her şeyi çabuk benimsemiştim ama karım pek öyle görünmüyodu. bir anda sadri'nin yanağına bir tokat patlattı.

"korkudan ölüyoduk. asıl pgibopat sensin!" diye bağırdı. sadri bir şey demedi. eliyle kendi yanağını ovuşturarak "tekrar özür dilerim" dedi.

o evden kurtulmak istiyodum. karımı ve kızımı da alıp evden ayrıldım...

s o n

beyler bitti. beğenmişsinizdir inşallah. konuyu kafamda belirlememiştim. her entryden sonra yeni bi senaryo yazıp duruyodum. bi yerden copy paste falan da yapmadım.

not: liseli bile değilim amk lan.

okuyanlar ayrıca beyninize sokıym sizin. ben olsam okumazdım. ama o kadar da kötü olmadı lan sanki.

@345 mal mısın olm herhalde uydurdum. yok gerçekten yaşıycaktım. yaş 14 diyorum sana. ne evlisi ne çocuklusu ne mutlusu.

beyler ya cidden. 14 yaşındayım ve gelecekte yazar olmayı planlıyorum. sizce benden iş çıkar mı? cidden lan, ilerde yazarım güzel şeyler belki.

@351 sağ ol reyiz, zütüm kalkmaz. yaş daha küçük, gelişip gelicem.

@355 olur, sağ olasın.

@356 eksile amcık hiç gibimde olmazsın. saat tutuyorum, bakam saatte kaç eksi veriyosun? sonra bunla ilgili problem yazıcam, çözersin.

q360 BAŞTAN SÖYLEMEDiM PANPA KUSURA BAKMA, KiMSE gibLEMEZDi. AMA Bi GÜN YiNE YAZARSAM HiÇ gibLEME TAMA MI, GiR OKUMANA BAK SEN.

@363 la olm sktir git mal mısın nesin ya?