Akşama kadar büroda eski dosyaları okumakla geçirdim göze çarpan farklı birşey yoktu, herhangi bilgi vermek için arayanda saat 7 ye geliyordu büromuda biraz toplardıktan sonra odamı kitleyi çıkıyordum ki bizim elemanları gördüm, büyük ihtimalle Namıkğada haber vermiş olacaklar ki oda gelmişti iyi yolculuklar dilemek için gelmişlerdi hepsiyle kısaca vedalaştıktan sonra sıra Bengiye geldi gülümseyerek fransızca bir sözlük uzattı ihtiyacın olabilir dedi,ona sarılamadım biraz ter basmıştı teşekkür etmekle kaldım.
Arabayı eve sürdüm ilk önce evin yerine baktım bunca zaman niye bakmadığımı düşündüm ama zaten havanın biraz daha kararmasını bekleyecektim diğer adamın evini bulmak biraz zor oldu ortalama 1 -1,5 saat geçti. Evi kendim bulamadım işbaşı bitmiş olsada eski arkadaşlarımdan birini arayıp isim verdim razı üfleyip püflesede yarım saat sonra arayacağını söyleyip kapatmıştı ama dediği gibi yarım saat sonra arayıp adresi bıraktı, tamam diyip kapatıyordum birşey değil dedi, teşekkür edip öyle kapadım.

Yanıma tüm maymuncuk kitini almadım zaten çantaya koymuştum çıkarmakta istemedim işine yarayacağını düşündüğüm birkaç malzeme aldım.
Adres çok yakın değildi 2 saate yakın araba kullandım ormanlık yoldan eve giden bir malikane vardı. Fazla vakit kaybetmedim saat zaten dokuz buçuğu biraz geçiyordu yeterince karanlıktı, arazi tamamen boştu ne park eden araç ne hayvan ne kuş rahatsız edici bir sessizlik vardı, etrafını biraz gezdim içeriside boş gibiydi evin duvarından atlayıp bahçeye geçtim çok fazla zorlanmadan arka kapıyı açıp girdim içerisi çok genişti mutfak olmasına rağmen hemen salona çıktım üst kata çıkan 2 merdiven vardı kısaca alt kata göz gezdirdim ama fazla birşey yok gibi geldi şahsi odası üst kattadır diye düşündüm.

Birkaç odayı aramakla yarım saatim geçmişti işe yarar birşey bulamadım aynı zamanda adamın odasınıda üst kat odalarla doluydu daha fazla vakit kaybetmeden en baştaki odaya gittim kapısı kitliydi, bu oda onundur siye düşünüp birkaç dakikada kapıyı açtım içerisi çok tozlanmamıştı diğer odaların aksine temizdi bile ilk önce çekmecelerden başladım başladım beklenmedik şekilde broşun diğer yanını buldum gözüm arkdaki fotoğrafa takıldı bir an elimdeki broşu fotoğraf ile karşılaştırdım, ondan sonra içten içe kendimi sövdüm yine tak yere gelmiştim broş ya karısının yada bir başka akrabasını aitti bir aile yadigarı gibi birşey boşu boşuna bu kadar yolu geldiğimi düşündüm, sinirden masaya bir tekme attım masanın altından ufak bir kutu düştü.

Tam kutuya bakıyordumki dışarıdan bir araç sesi daha geldi, arabayı gizli bir yere park etmediğim için kendimi tekrar sövmeye başladım, kimdi bu saate buraya gelen?

Burada yapacak şeylerim olup olmadığını düşündüm arşivlerde doktorun ismini bulamadım, neyseki gazetede köşede kız ile ilgilenen doktor yazıyordu, öldüğü açıklamasını yapanda oydu. Adresini nereden bulabileceğimi düşündüm aklıma Melissa gelmişti saat biraz geç olmasına rağmen birkaç kez çaldıktan sonra telefonu açtı alo demesinden telefon arkasında dahi gülümsediğini düşündüm, biraz merhabalaştıktan sonra doktoru sordum direk biraz sessizlik olmuştu hala aynı soruşturmayımı yürütüyorsun diye sordu biraz afalladıktan sonra bir kahkaha patlattı biz kendi aramızda araştırmacı gazetecilere böyle deriz niye bu kadar kem küm ettiğimi sordu histerik bir gülme sesinden sonra başka birşeye takıldığımı söyleyip geçiştirdim, böyle basit terimleri bilmem gerektiğimi düşündüm ama olan olmuştu üstelemedim.

Bana bir adres bıraktı kendi gazete bürolarının adresi idi 15 dk sonra orada olacağını söyledi, kendiside arşivlere bakacaktı. Geldiğimde çoktan oradaydı, üstüne uzun bir palto giymişti, altına kot pantolon çok hafif topuklu spor tarzı siyah ayakkabıları vardı hala gülümsüyordu. Umarım çok bekletmedim diyerek lafa girdim yeni geldiğini söyleyip büroya açtı, arşiv odasına kadar muhabet ettik, normalde gazeteciler böyle bilgileri bulundurmazdı ama bazı gazete büroları özel röportaj yapıp kimle nerede yaptıkları gibi bilgileri kaybederlerdi, kahve isteyip istemediğimi sordum bir bardağın fena olmayacağını düşündüm 1980 üstü röportajların yerini eliyle gösterip kahve koymaya gitmişti, hızlıca tarihlere bakıp aradığım yeri buldum o sırada kahveleri getirmişti. Hala yüzünde hiçbir makyaj yoktu hafif uzunca yüzü vardı tamamen pürüzsüz, biraz laflayarak armaya devam ettim, röportajı benden önce bulmuştu oturup okuduktan sonra bilgi kısmında adresi buldum tam toplarken fotoğrafını çekmek aklıma geldi yukarı doğru uzanmış tam yerine koyuyordu, söyledim zaman pozisyonunu hiç bozmadan kağıdı bana doğru çevirip belinin yanında tuttu hemen fotoğrafını çektim beli biraz açılmıştı ince ve narindi tıpkı yüzü gibi, kağıdı yerine koydu, gülümseyerek yine bana döndü, sanırım elimden gelebilecek bu kadar bundan başına tek başınasınız sayın dedektif diyerek daha çok sırıttı bembeyaz dişleri yine gözüktü. Tekrar teşekkür ettim yine laflayarak dışarı çıktık, evine kadar bırakmayı teklif ettim yakın olduğunu söylerek teşekkür etti öylece ayrıldık.