Taksiden inene kadar silahı toplamadım havaalanına girmeden önce glocku parçalarına ayırıp, söktüm hepsini tek tek kutusuna yerleştirip onuda çantama koydum, sorunsuz şekilde içeri girdim internetten aldığım bileti erkenden doğrulatıp çıkartırdım, burası en azından güvenliydi köşede bir yere geçip kapşonumu kafama geçirip uyudum.
Kol saatimin alarmı ile uyandım saat öğlen 12 olmuştu telefonuma baktım ekipten gelen 1-2 mesaj dışında herşey temizdi, biraz aklımı toparlayıp düşündüm bundan sonraki iş tamamen benim üstüme kalıyordu hemde yasa dışı olarak diğerlerinin Türkiyede yapacak pek fazla işi yoktu 5-10 dk oyalandıktan sonra oturup havaalanı içinde yemek yedim ondan sonra bileti doğrulatıp uçağın kalkış saatini bekleyecektim.

Saat 1 gibi biletler kontrol edilip uçağa geçildi tekrar gözlerimi kapatıp uykuya daldım.

Yaz panpa sardi takipteyim

Gözlerimi açtığımda uçak inişe geçiyordu bayağı kendimden geçmişti uçak Paris'te inecekti, indikten sonra hemen bir araba kiralayıp Lille şehrine geçecektim oradada bir motel kiralayacaktım. Kısa sürede işlemler bitti hemen çıkıp bir taksiye atladım çat pat ingilizce ile karışık fransızca ile bir oto kiralama yerine zütürmesini istedim 25-30 dakika sonra istediğim yere getirdi parasını verip indim seri adımlarla içeri girdim genel olarak arabalar turistlere kiraladığı içim dört dörtlük ingilizce hatta biraz Türkçe bilende vardı sahte kimliklerden birini bırakıp 1 haftalığına arabaya kiraladım. 2014 model bir jeep kiraladım benim için idealdi çok fazla bagajım yoktu ama bu arabalar her zaman hoşuma giderdi.
Çok geçmeden arabaya bir kenara çekip çantamdan silahımı ve bıçağımı çıkarıp yerleştirdim silahı birleştirip belime bıçağıda kılıfına yerleştirip sağ ayak bileğimin üstüne koydum şuan için herşey normaldi ama birşey unutmuş gibi hissettim, kafama sonradan dank etti kutu hala ceketimdeydi bunca olandan sonra ve uykusuzluk üzerine aklımdan çıkıp gitmişti, içindekiler her neyse havalimanında sorun çıkarmamıştı, hemen kutuyu çıkarıp açtık içinde plastik broşlar vardı yine söve söve arabayı çalıştırdım broşlara çok anlam yüklemedim zaten hepsi eski gibiydi arkaya atıp yola devam ettim.

Saatler sonra istediğim şehre geldim bir elimde kızın annesinin yaşadığı yerin adresi vardı babası ölmüştü adrese fazla uzak olmayan bir yerde motel kiralayıp hemen yerleştim birkaç basın kartı, gazeteci kimliği gösterip bir hafta kalacağımı söyledim biraz el kol hareketleri biraz ingilizce ile anlaşıp parayı peşin verdim.

Bugün son kez dinlenecektim laptoptan birkaç araştırma ile devam edip adresi teyit edecektim, aşağı inip motele ait internetin şifresini istedim 15 euro bırakıp aldım kafamı yaslayıp tekrar herşeyi gözden geçirdim.

Tüm bilgileri doğruladıktan sonra annesine aramaya koyuldum. Yazılan adrese gps yardımı ile ulaştım, toplu eski bir apartmandı numaraya bakıp kapının önünde kadar geldim birkaç kere zile basıp kapıyı vurdum, kimse açmadı 4-5 dk sonra yandan yaşlı bir kadın çıkıp fransızca birkaç şey söyledi, ingilizce birkaç şey söyleyip kadının ismini tekrarladım bir 5 dakikada anlamsız diyaloglar ile geçti en sonunda kadın bekleme söyleyen bir işaret yaptı bir dakika sonra elime bir kağıt sıkıştırdı, akıl hastanesinin adresiydi teşekkür edip apartmandan ayrıldım.
Akıl hastanesine gitmek işimi sıkıntıya soktuk gazeteci kimliğinin işe yaraması umuduyla 20 dakika sonra hastane bölümüne geldim içeri girer girmez girişteki kadına gazeteci kimliğini gösterip, akıl hastaları ile röportaj yaptığımı Türkiyede salladığım bir dergide yayınlancağını söyledim, Benginin verdiği sözlük işe yaradı neyseki azıcıkta ingilizce biliyordu, tercüman olarak birini vermek istedi kabul etmedim özel gibi olacak bir arkadaş gibi muhabbet edeceğim gibisinden birkaç insani şey zırvaladım beni bir hasta bakıcı aracılığı ile dinlenme odalarına soktu.

Çok normal bir şekilde ziyaretçi gibi aradığım kişiyi sordum bir el işareti ile gösterdi biraz boş boş dolanıp birşeyler not alıyor gibi yaptıktan sonra yanına gidip ismi ile hitap ettim, boş gözler ile bana baktı.

Rezzz s3

Rezervuar

Sahibi sayfa 3

Ayraç 6 rez devam pnp

Kaç gündür takip ediyom hadi yaz panpa rez

Bekliyoz hadi

Yapabilirsem akşama yazıcam bıraktım sanmayın amk deli gibi ödevim var yarını ve bu akşamı sağ atlatırsam direk bitiririm.

Yaz panpa billurlarına kurban meraktan gebercem

Sayın dıbınakoyduğum niye yazmıyon?

Olum şu perşembeye kadar sabredin bunu bitirip başka hikaye yazıcam diğerini de 2 günde bitirecem, kodumun ödevi bitmiyor insafsızlar hayvan gibi veriyolar amk gavur amı dağıtıyorlar sanki. Başlıkta kaybolup gitti mk

Buraya park ettim bekliyorum

Büyük ihtimalle verilen haplardan kafası biraz uyuşuktu, hemen konuya girmedim daha doğrusu girmek istedim ancak nasıl bir tepki alacağımı bilmiyordum buda beni tedirgin etti, birkaç basit sorular sordum, buradan memnun olup olmadığını vs az çok muhabette başlayınca çocuğu olup olmadığını sordum bir tane var dedi aslında o ufak yaşta öldüğü için nasıl gireceğimi pek bilemedim ama nerede olduğunu sordum, bazen gelir bazen gider dedi, ingilizce konuşmak ona oyunmuş gibi geliyordu biraz bu yönden çat pat konuşsada utanıp durmuyordu, kızı hakkında birkaç soru daha sordum ama sanki hala yaşıyormuş gibi konuşuyordu, fazla üstelemedim.

Tam kalkarken 24-25 yaşlarında genç bir bayan gülümseyerek yanıma geldi direk Türkçe konuşunca şaşırdım yanına oturdu, ortalama 1.71-72 boylarında kumral saçlı bir kızdı altına beyaz dar pantolon üstüne hırka benzeri birşey giymişti, dişleri bembeyazdı adı Melisa imiş telaffuz ederken s yi bastırarak söyledi burada bu şekilde kullanıyormuş. Ben hem Türkçe konuşmasına hemde yüzüne bakarak bayağı afallamıştım ama o hiç gülümsenesini bozmadı, çok narin bir yüzü vardı gözleri ne kahverengi nede elaydı bal rengi gibiydi çok açık ve ışık ışıl.
Adını söyleyip elini uzattı birkaç saniye durduktan sonra elini fark ettim hemen sıktım, ben hala şaşkın iken konuşmamdan Türk aksanımın olduğunu anlamış kısa bir muhabett ettik kendisinin anne tarafsız fransız baba tarafı Türk imiş ikisinide kaybetmiş ama burada yaşıyormuş boş zamanlarında hep gönüllü olarak böyle kuruluşlara yardım edermiş. Kendisi yanındaki hasta ile daha çok ilgilenirmiş kızını kaybettiği için, bende bilebilir diye düşünerek kendisine birkaç soru sormak istedim oda beni bir kahve içmeye davet etti.

Yazıyorum gençler burdamısınız bir ses edin bakiyim birileri varsa devam edeyim.

Devam panpa

Beni hastane bahçesinin karşısında ufak bir yere zütürdü, yol boyunca hep gülümsedi buda az çok benide tebessüm ettirmişti, kendisi küçüklüğümden beri burada yaşıyormuş üniversitesini bitirmiş iyi bir gazetede editör olarak çalışıyormuş, sahte gazeteci kimliği kullanmam beni burada biraz gerdi ama neyseki mesleğim ile ilgili fazla soru yöneltmedi, kız hakkında birkaç soru daha sordum sahip olduğum tüm bilgileri biliyordu, banada birkaç kaldığım yer bölge ile soru sordu oraları hakkındada birkaç öneride bulunmuştu, kız hakkında çok farklı birşey öğrenemesemde bu yaptığım muhabett beni mutlu etmişti, ayrılmadan önce telefon numarasını bıraktı birşey sormak istediğimde arayabileceğimi söyledi yada istediğim zaman, teşekkür edip ayrıldım.

Motele dönmeden önce kızın mezarına gitmek istedim, bir sebebi yoktu belki düşünmek için aklıma birşeyler gelir diye düşündüm. Türkiye'deki edindiğim gazete arşivinin önemli yerleri not etmek dışında birkaç sayfanın fotoğrafını çekmiştim, mezar ile ilgili birkaç haber vardı ayrıntılı bakınca adresi buldum, gps e girdim ortalama 1 saatlik yol vardı sigara yaktım, ağzıma bir hap atıp düşünerek yola devam ettim, aklımın bir ucunda hep Melisa vardı daha doğrusu Melissa burada öyle kullanıyordu çok sıcakkanlı biriydi, mezarlığa varmıştım.

Mezarlığa girerken bekçiyle yarım yamalak fransızca ile konuştum küçük kızın adını söyleyince biraz rahatsız oldu ama yerini tarif edip yerine oturdu. 2-3 dakikada kızın mezarını buldum kendisi gibi ufacıktı...
Ortalama 20-25 dakika kaldımki arkamda biraz uzakta birkaç ayak sesi duydum, her ihtimale karşı silahımı bacaklarımın arasına alıp emniyeti açtım. Birkaç saniye sonra kafamda bir namlu hissettim, namlunun dokunmasıyla kolumu geri atıp namluyu yere doğru çevirdim hemen kalkıp adamın sol dizine bir tekme attım, diz çöktü elimdeki silahı kafasına dayadım, bunlar birkaç saniye içinde olmuştuki hemen farkettim yerdeki adam bekçiydi, elinde eski bir tüfek vardı elinden alıp bir el havaya ateş ettikten sonra mermileri çıkarıp geri verdim ensesinden kaldırıp daha tenha yere zütürüp kovuşturmaya başladm.
Fazla kaba kuvvet kullanmak istemedim adam yaşlıyıdı fazla uzatmadım sadece konuş dedi, ortalama yarım saat işkence gibi fransızca yı tercüme etmekle geçti ama elime çok daha önemli bilgiler geçti hemde pahabiçilemez, kız ölmemişti..