Yok yazma

rezerve

Gelir gelir

(bkz: geç kaldığım thy uçağını indirdim)

Bunu cugulayin beyler okucam sonra

Ayrıntıya gir bence güzel olur

Okunsbilir

Yazma amk

Devam ediyorum

Diyorum ya içmeyi bilmezdim yarısını çekiyor yarısını üflüyor öksüre öksüre içiyordum. Ama işin ilginç tarafı rahatlatıyordu. Dedim ya kafam çok bulanıktı. Annem ve babamın boşanacağını haber almıştım. Bazıları küçük bir sorun olarak görebilir fakat ileme çok önem veriyordum ve ayrıca annem ve babamın aşkı beni aşka inandırmıştı.

rez okuyacağım

Devam etme

Babamla annemde özel olan şuydu. Masal gibi bir aşkları vardı. Bir kafede tanışmışlardı. ilk görüşte aşktı. Ardından dedem annemi hor görüp beğenmeyip evlenmelerini istememişti. O zamanlar 22 yaşında olan babam dedeme sert çıkmış evi terk etmiş bütün sülaleden ve dedemin mirasından vazgeçmişti. Öyleki dedem o zamanlar zengin sayılacak biriydi toprakları vardı. Babamsa mühendislik okuyordu ama dedemden gelen para kesilince okulu bırakmış ve çalışmaya başlamıştı. Sevdiği kız için hayalindeki meslekten, paradan ailesinden herşeyden vazgeçmişti.

Up up up

Şimdi ise boşanıyorlardı 20 senenin üstüne. Ben bunları düşünürken kahvem geldi. Ellerimi başımın arasına alıp düşünüyordum şimdi ne olacaktı. Ben derin düşüncelere dalmışken bir ses uyandırdı beni:
'Ne derdin varda böyle derin derin düşünüyorsun.'
Bi an irkilip karşımdaki kişiye baktım. Karşı sandalyede bir melek oturuyordu. Bunun başka bir manası olamazdı. Kışın karamsarlığına inat bembeyaz giyinmiş bir melek.

Konuşamadım tutuldum . O melek: 'Emin ol derdin ne ise somurtmana değmiyor eminim gülümsemek sana çok yakışıyordur.' dedi
Istemsiz bir şekilde:
'Sana çok yakışıyor' dedim. Hem ben hemde o utanarak başımızı eğdik ve o melek 'Senin hayatın ve mutluluğun her şeyden öte kendine iyi bak sıkma canını.' diyerek kalktı masadan. O kadar afallamıştımki dur gitme diyemedim. Sonradan bir an dank etti. Ne bir telefon almıştım ne bir isim nede başka birşey. Acaba dedim bu inanmadığım tanrının:
'Al bakiyim amk muallaksi meleği indirdim gökten halada inanmicanmi lan züt' diyişimiydi.

Bu düşüncelerle boşanmayı falan unutmuş, kahveyide soğutmuştum. Hesabı ödeyip kalktım. Eve gidiyordum zaten çok yakındı 2+1 klagib öğrenci eviydi bi tane gavatla kalıyordum ayni evde kalsakta yüzünü görmüyördum nerdeyse. Yine öyle oldu odama geçip yatağa uzandım. Ulan acaba hayalmi gördüm diye düşündüm. Hepinize olmuştur beyler gerçek olan bir olaydan acaba oldumu la diye suphe etmissinizdir yada ben sizofrenim bilmiyorum. Fakat kendimle munakaşa ettikten sonra olayın gerçek olduğuna karar verdim.

Annemle babam 1 hafta sonra tek celsede boşanmıştı. Zaten ortada reşit olmayan bir çocuk olmadığı için uzamamıştı mevzu. Ama ben artık umursamıyordum onları. Çünkü aşka olan inancım yitmişti hayatımda aşık olabiliceğim tek insan karşıma oturmuş ben ise numarası bir yana ismini dahi öğrenememiştim.

Herşey rutin giderken ocak ayında memleketten tam yeni dönmüşken yine aynı kafeye kahve içmeye gittim. O melekle karşılaktıktan sonra 4. Gidişimdi o kafeye aslında unutmuş sayılirdim o kızı. Tam içeri geçip oturucakken bir kız grubu gözüme çarptı. 3 kişiden oluşan ama 2 sinin beni gram ilgilendirmediği bir kız grubu. Evet. Melek diye nitelendirdiğim kız sırtı kapıya dönük olan sandelye oturmuş kahve içiyordu.