Beyler valla prim yapmıyorum gece boyu sizleyim

Hemen evi terkettim babannesi arkamdan koştu ama yetişemedi arabaya bindiğim gibi hastanenin yolunu tuttum. Tekrar halkla ilişkiler bölümüne girdiğimde o adam ordaydı. " Burda ne işin var güvenlik çağırmadan çık git burdan" dedi. Sakince yanına gidip " Abi az önceki şeyler için kusura bakma, ben bipolar hastayım senden şu an sadece Eylül'ü hastaneden kimin taburcu ettirdiğini öğrenmek istiyorum" dedim. Adam sakinleşti " Ha şöyle gülüm" dedikten sonra kayıtlara bakmaya başladı. Ben yine gitgide geriliyodum gitgide sinirleniyodum, babannesinin bilmediği şeyi kim bilebilirdi, hasta haliyle kızı hastaneden kim alabilirdi?

Sonra adam kafasını bilgisayardan kaldırdı ve " Babası almış, kızın taburculuk gününe daha 1 hafta varmış ama evde aynı imkanları sağlıyacağını söyleyerek taburcu işlemlerini halletmiş" dedi. Allahım bu nasıl olabilirdi? Babasının seneler önce öldüğünü söylemişti oysa. Onun için ağlamış, sigara yakmış, rakı bile açmıştık beraber. Bir telefon numarası yada adres olup olmadığını sordum. Adresin ellerinde olmadığını fakat telefon numarasını verebiliceklerini söylediler. Babasının telefon numarasını aldım ve hastaneden dışarı çıkıp arabaya oturdum. Düşündüm, erkek arkadaşıyım desem adresi söylemezdi. Bende dahice bi plan kurdum. Arayıp şöyle söyledim. ($ben) (¥Eylülün babası)

$- Merhaba efendim ben ... Hastanesinden arıyorum evleri gezip taburcu olan hastalarımızın son durumlarını kontrol ediyoruz
¥- Yani benden adresimi istiyorsun?
$- Evet efendim adresinizi verebilirseniz yaklaşık 20-30 dakika içinde kapınızda olucağım.
¥- ... Mahallesi ... Sokak ... Apartmanı
$- Tamam efendim anladım en kısa sürede orada olacağım.

Kendimi bir güzel hazırlamıştım. Adreste elimde olduğuna göre tek sıkıntı kalmıştı. Yaşım çok büyük göstermiyordu içeri nasıl girecektim. O sırada doktor olan bi abim aklıma geldi.

Abimi aradım ilk çalışta açtı. ($ben) (%abi)

%- Oo weing nabıyosun ya hiç arayıp sormuyosun, morfin mi lazım yine?
$- Yok abi bıraktım ben onları mevzu daha büyük dinle bi. Doktor kıyafeti varmı sende?
%- E tabi var amk mesleğim o benim
$- Tamam abi nerdesin sen şu an
%- Evdeyimde noldu weing anlat bi
$- Abi 5 dakikaya kapıdayım anlatırım yolda sen o kıyafeti giy bide şu nefes ölçen aletten al yanına
%- Steteskop mu diyosun?
$- Ne biliyim abi al işte amk

Dedikten sonra telefonu kapattım, 10 dakikaya Veli abinin kapısındaydım. Beyaz önlüğünü giymişti bide kontrol çantası almıştı yanına. Arabaya oturdu ve olayı sordu. Tek tek herşeyi anlattıktan sonra o da hadi gidelim amk diyodu. Planım şuydu. O eve giricekti, yanında bende giricektim. Zaten babası beni tanımıyodu içeri girmem sıkıntı olmucaktı. Sonra Eylülümü gördükten sonra Veli abi kontrolü yapıcaktı. Sonrasında bu kızın acil hastaneye geri dönmesi lazım böyle olmaz dicekti. Evin önüne yaklaştıktan sonra hesaba katmadığımız bişey olduğunun farkına vardık.
Ev saray gibiydi ve her tarafında güvenlik vardı eğer babası hastaneye zütürmemiz için izin vermezse sıçmıştık.

Büyük kapıdan geçtik, kimliklerimizi istediler sonra Veli abinin doktor olduğuna kanıt istediler. Sanki devlet sırrı vardı içerde amk. Neyse sonra soktular bizi içeri girdik yavaşça, Eylülün babası olduğunu sandığım, burnu havada, zengin bir tip yanımıza yaklaştı. ($ben) (%Veli abi) (¥Eylülün peder)

¥- Hoşgeldiniz doktor bey.
%- Hoşbulduk Rasim bey
¥- Bu genç delikanlı kim doktor bey?
%- Sağlık meslekte okuyan bir genç benim yanıma stajyer olarak verildi efendim. izniniz olursa Eylül Hanımı görmek isteriz. (ağzı iyi laf yapar pekekentin)
¥- Tabi tabi buyrun içeri. Derken bana döndü. Merhaba genç senin adın nedir?
$- Weing efendim.

Hoş bir muhabbetin ardından saray gibi olan eve girdik. Babasının bu kadar zengin olduğuna şaşırmadan edemiyodum çünkü babannesi çok vasat bir evde yaşıyodu. Bize Eylülümün yattığı odayı gösterdi. Kapıyı çaldıktan sonra girdik.
inanamazsınız beyler sanki o oda Eylül tarafından hazırlanmış gibiydi. O güne kadar Eylül neyden hoşlandığını söylediyse onlarla kaplıydı. Ve benim odamın 3-4 katıydı, neyse. Eylül kafasınj yavaşça kaldırdı, kolundaki serumu o an farkettim. Evin odası hastane gibiydi, herşey mevcuttu. Beni gördüğü an gözleri büyüdü ve ağlamaya başladı.

Beyler hızlı yaz demeyin amk yazıyorum işte mobilden zor oluyo amk

Babası hemen yanına koştu "noldu kızım" dedi. içten içe korkuyordum, Eylülün tüm planı devirceğinden. " Baba bunlar kim" dediği an rahatladım beyler. " Bunlar yattığın hastaneden seni kontrole gelen doktorlar kızım" dedi babası. Ya panpalarım nasıl diyim çok zeki bi kız Eylül direk çözdü bildiğiniz olayı. Veli abim eğildi bi kaç tetkik yaptı sonra telefonunu çıkarıp bi numara tuşladı. Konuşma şöyleydi.

" Aa hocam merhaba dün taburcu olan Eylül ... hakkında aramıştım, herşeyi iyi gitmesine rağmen kalp atışlarında bi sıkıntı var. Ha öylemi hocam. Anladım. Hastaneye yatması lazım yani. Tamam hocam babasına anlatıyorum olayı şimdi. Teşekkürler hocam iyi günler " dedikten sonra telefonu kapattı. Eylülün babasına dönüp" Rasim bey, Eylülün hastaneye geri dönmesi gerek verdiğiniz serum vücuduna ters tepki yapmış, eğer hastaneye dönmezse ölebilir, cidden hastalığı az seviyede fakat ölümcül durumu var" dedi. Ben sakince dinliyodum ve içimden ' Vay aq Veli abi neymiş be diyordum. Babası mecbur kabul ettikten sonra araba hazırlattı.

Beni orda asıl heba eden şey Veli abinin dediklerinin gerçekten doğru olduğunu öğrenmemdi

Eylülün babasının hazırlattığı arabaya bindik tam bir ambulanstı. Ön tarafa babasını oturttuk arkada seruma bağlı bir şekilde, sedyede Eylül yatıyodu. Veli abi ve bende arkada oturuyoduk. Veli abi sürekli bişeylerle uğraşıyordu eli hiç durmadı. Ben Eylüle döndüm, elini tuttum, alnından öptüm. ($ben) (€ylül)

$- Sevdiğim, can bildiğim, sensiz yaşayamam demiştim sen olmadan, yüzünü görmeden bir gün bile geçirmedim yine.
€- Weing bunu neden yaptın? Ya babam senin kim olduğunu anlasaydı? Ya ikinizede zarar verseydi? Ben nasıl yaşardım öyle?
$- Ah be Eylül senin için neler yapıcağımı bir bilsen.

Beyler bildiğiniz keldi. Saçları daha yeni çıkıyodu. Kafasından okşadım, dudaklarından öptüm, yol boyu elinden tuttum sevdiğimin. Babası, devlet hastanesine zütürmek yerine özel hastaneye zütürüyodu bizi, bu bizim işimizi bir yandan kolaylaştırıp, bir yandan zorlaştıracaktı. Eylülü hastaneden tekrar nasıl çıkarabiliceğimizi düşünürken aklıma dank etti. Senelerdir ona bakan, velayetin sahibi olan kadın.

Munise teyze, Eylülün babannesi.

Veli abiye söyledikten sonra hastaneden çıktım hiç bilmediğim bi yerdeydim ve arabam uzakta kalmıştı. Cebimdeki parayı kontrol ettim, 120 liraya yakın para vardı, hemen bi taksiye atladım ve Munise teyzenin evinin adresini verdim. Taksiden indim parasını verip sonra koşar adımlarla yukarı çıkıp kapıyı çaldım. Munise teyze açtı kapıyı " Ya weing evladım sabahtan beri meraktayım bende seni arıcaktım" dedi. Bişey anlatıcağımı söyledim, içeri davet etti. Hemen konuya girdim, " Munise teyze, Eylülün babası nerde?". Ben bunu dediğin an kadıncağızın yüzü düştü.

"Oğul bu sadece seninle benim aramda olacak bir konuşma Eylül bilmeyecek. Eylül babasını bir trafik kazasında kaybetti diye biliyor fakat babası yaşıyor. Hatta inanılmaz zengin bir vaziyette şu an. Yıllardır Eylülün her masrafını o karşılar, Eylül benden ne isterse akşdıbına babası onu alır ve Eylül ben aldım zanneder. Babası, kızım üzülmesin diye ondan uzak duruyor yoksa senelerdir ona yakınlaşmak için fırsat bekliyor. Neden sordun ki yavrum? " dedi.

Tabi o sırada ben ağlamaya başladım. Düşünsenize beyler yıllarca babanızı ölü biliyosunuz, ama o yaşıyor. Ne istediğinizi, ne sevdiğinizi, ne yapmaktan hoşlandığınızı herşeyi biliyor. Munise teyze tekrar sordu" Evladım niye sordun niye ağlıyorsun? "
Bende sonunda diyebildim " Munise teyze, Eylülü babası dün hastaneden taburcu ettirmişti, kendi evine zütürmüştü biz yine bir şekilde Eylülü hastaneye zütürdük fakat durumu pek iç açıcı değil, velayetide sende acaba bişeyler yapabilirmisin? " dediğim anda zaten Munise teyze ayaklanmıştı bile.

Ya amk 20 dakikada 1part atıyorum zaten eğer hesaplarsak bu şekilde devam edersem 3-4 saat içinde biticek az bişey kaldı meraklanmayın

Munise teyzeyle evden çıktık tekrar bi taksiye atladık ve hastanenin yolunu tuttuk. Önden içeri ben girdim çünkü eğer beraber girsek cidden sıkıntı çıkarıcaktı. Arkamdan Munise teyze girdi ve ortalığı birbirine kattı. inanamadım bi an melek gibi kadının içinden şeytan çıkmıştı. Etrafa bağırıp çağırıyor, Rasim beyi istediğini söylüyordu. Rasim bey yavaşça girdi içeri. Sarılırlar diye düşünüyodum, ki Rasim'in aklındanda bu geçmişti sanırım. Tam sarılmak için eğilirken Munise teyze tokatı bir vurdu, Rasim bey ne olduğunu şaşırdı, ama çabuk toparlandı. ($ben) (×munise teyze) (¥Rasim bey)

X- Kızım nerde Rasim çabuk cevap ver bana
¥- Annecim neden bahsediyosun anlamadım ben
X- Rasim beni kandıramazsın, Eylül nerde bana çabuk söyle dedim.
$- Rasim bey, Eylül sizi yanına çağırıyor.

Beyler o bakışları görmeniz lazımdı. Beni öldürücek gibi baktı bana. Ama herşey planına göre işliyordu ve Munise teyze herşeyi harfiyen uyguluyodu.

Sigara molası beyler bekleyin maks 25 dk içinde yeni part. (20 dakika yazma 5 dakika sigara)

Geldim başlıyorum

Rasim geriye döndü " Ne diyosun çocuk sen" dedi. " Efendim kızınız sizi çağırıyor birde, Munise ismini sayıklıyor" dedim. Munise teyze direk döndü ve beni omuzlarımdan tutup hangi oda olduğunu sordu. ilerdeki odayı gösterdim. Koşarak gitti, Rasim bekliyordu hala. Tek eliyle omzumdan tuttu ve " Senin kim yada ne olduğunu bilmiyorum ama bu kadının buraya gelmesinde rolün varsa bittin sen çocuk" dedi. Tırsmadım değil açıkçası adam kötü biriydi. Odaya doğru yürüdüm. Veli abi koltukta oturmuş telefonuyla uğraşıyordu. Munise teyze ve Eylül birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı. Bir süre sonra Munise teyze ayaklandı ve bana sarıldı çok teşekkür etti. Sonra odaya Rasim girdi. " Anne ben artık kızıma bakabiliceğime inanıyorum onun tüm bakımını ben üstlenicem tüm hastane masraflarını ben ödeyeceğim, onu en iyi hastanelerde tedavi ettireceğim" dedi. Munise teyze yaklaştı yaklaştı yaklaştı. Teşekkür edicek diye düşünüyodum ama Rasim'in yüzüne öyle bir tükürdüki sanırım ciğerini atmıştır, ne kadar balgam varsa gönderdi. " Kızımın baba diye ağladığı günlerde yoktun şimdi olsan kaç yazar çık git burdan yoksa çok kötü olur" dedi. Rasimin yüzü asıldı arkasına döndü, kapı kolunu tuttu ve " Masrafları yinede karşılayacağım anne" dedi. Munise teyze bağırmaya başlamıştı artık çık git bu odadan diye. Sanırım kendi kardeşim olsa bu kadar uğraşmıyacağım bir insan için neleri feda etmiştim. Çok seviyodum be beyler. O sırf sevmiyo diye antidepresanı bırakmıştım, uyuşturucu kullanmıyordum o nasıl isterse öyle yaşıyordum. Aradan aylar geçti, okul başlamıştı ama onun tedavisi hala bitmemişti kanseri yenmek üzereydi.

Artık 12.sınıftım okulda zaten bi forsum vardı Batuhan falan ikide bir yanıma gelil hal hatır soruyordu. Sonunda o gün geldi çattı. 29 Eylül 2015 günü hastaneden tamamen taburcu edilmişti Eylülüm, kanseri yenmişti, yenmiştik. Okula hala gelemiyordu uzun bi sürede gelemicekti. Ben her akşam evlerine gidip ona işlediğimiz dersleri anlatıyodum ara sıra bi yakınlaşma geçsede ilişkimiz çok masumdu hiç ciks olmamıştı. Yine bir gün evlerine gittiğimde kapıyı çaldım açan olmadı. Birkez daha çaldım içerden boğuk bir "geliyorum" sesi geldi. Kapı aralandı ve Eylül karşımdaydı. Hasta haliyle benim için giyinmiş, hafiften makyaj bile yapmıştı. içeri adımımı attığım anda beni duvara yapıştırdı deli gibi öpüyordu alışkın değildim böyle şeylere pek bilmesemde bende öpmeye başladım uzunca bi süre yiyiştik. Sonra oturma odasına geçtik televizyona bir film koyup izlemeye başladık. Ne kadar güzel bir film olsada yinede aklım Eylülden başka bir yere kayamıyordu. Uzunca bir süre göz göze geldikten sonra Eylül ağlamaya başladı. Neden olduğunu sordum. Şu cevabı verdi siz ne düşünürdünüz?

- Weing çok özür dilerim-

Sona geldik
edit: beyler okul zamanı yine bir çok şey yaşandı ama bilmeniz gereken benim içimi dökmek istediğim şeyleri anlatıyorum sadece diğerlerinide anlatsam bu entry 2 senenin anısını kaldırmaz

Neden özür dilediğini sordum ama bende çok korkmuştum. " Herşeyin başında seni Ahmeti unutmak için kullanmıştım weing, ama sen en zor günümde bile yanımda oldun beni asla bırakmadın, bunu benim öz annem bile yapmadı, sana ne kadar teşekkür etsem, seni ne kadar sevdiğimi söylesemde az" dedi. Bende ağlamaya başlamıştım. Neden ağlıyordum bilmiyordum kullanılmanın acısımı yoksa sonradan alevlenen bir aşkın közünün bitmesimiydi neydi bu olay. Ceketimi alıp evi terkettim o gün deli gibi yağmur yağıyodu iyi hatırlıyorum. Hastalandım rapor aldım yataklara düştüm günlerce sinir krizleri geçirdim, arada sırada esrarda aldım ama o hiç gelip kapımı çalmadı. 9 ekime kadar. O gün yine gözlerim kan çanağı her taraf bira şişesi oldupu günlerden biriydi, kapı çaldı, çaldı, çaldı babannem evde yoktu galiba. Kalktım yavaşça kapıyı açtım. Eylüldü kapıdaki. Beni çok merak ettiğini söyledi ve hemen içeriye odama daldı. Odamdaki rezaleti görmesini istemiyodum ama çoktan oturmuştu bile. Konuşmaya başladı, herşeyin o şekilde başladığını sonradan bana cidden aşık olduğunu ve günlerdir meraktan napıcağını şaşırdığını falan anlattı. Dinliyordum beyler hiç tepki vermedim. En son kalktı yanıma oturdu. Sarıldı ve ağlamaya başladı, affetmek istedim onu orda. Bende ağlamaya başladım gece yarısıydı zaten ikimiz beraber ağlayarak uyumuşuz sabah kalktığımda hala yanımda uyuyordu. Alnından öptüm ve odayı temizlemeye başladım.

Merak edenler olursa hala Eylülle beraberiz ikimizde aynı üniversiteyi tutturamasakta aynı şehirdeyiz o Eskişehir Osmangazide ben Eskişehir Anadoludayım, sözlendik aileler arasında zaten uzun süredir tanıştığımız için aileler aynı evde kalmamızada izin verdiler şu an evi kiraladık ama yabancısı olduğumuz bu şehirde birbirimizden başka tanıdığımız yok. Baştan beri amacım ne primdi ne adımı duyurmaktı nede trende girmekti, amacım sizlere kendi hayatımı anlatıp birşeyler aktarmaktı bunuda gayet güzel bir şekilde başardığıma inanıyorum hepinize çok teşekkür ederim allaha emanet olun

Önceki entryde bi hata olmuş 12 yazıcağıma 11 yazmışım herkesten tekrar özür dilerim beni dinlediğiniz için teşekkürler