/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 101.
    0
    REZervalanasyon
    ···
  2. 102.
    0
    Yaz ya ya zmzbzvshx
    ···
  3. 103.
    0
    rezervatif
    ···
  4. 104.
    0
    Güzel rez
    ···
  5. 105.
    0
    REZişkoş
    ···
  6. 106.
    0
    Rez rez rez rez rez
    ···
  7. 107.
    0
    13. Rez
    ···
  8. 108.
    0
    Rez yaz aga
    ···
  9. 109.
    0
    Devam Sardı Rez
    ···
  10. 110.
    0
    rez sardı
    ···
  11. 111.
    0
    Rez alalım
    ···
  12. 112.
    +24 -3
    Sonraki günler güzeldi Batuhanla olan olayı kapatmıştık abi çekiyordu zaten. ilk dönem bitti sonra Eylülü biraz az görmeye başladım. Bunu sebebini cidden merak ediyordum neden olabilirdi, her akşam benimle olan kız 2 haftadır mesajlarıma bile cevap vermiyordu. Evinin yolunu tuttum o da babannesiyle kalıyodu. Babannesi beni iyi tanır "o weing yavrum geç içeri otur" dedi. Geçtim oturdum hemen Eylülü sordum. Kafasını eğdi biraz, şüphelenmiştim o an ters bişey olduğundan. "o hasta evladım, bildiğin hastalıklardanda değil kanser o" dedi. Dünyam başıma yıkıldı o an napıcağımı şaşırdım. Nerde olduğunu sordum, hastanede dedi. Hemen babama haber verdim beni hastaneye zütürmesi için yardım istedim. Arabayı al git dedi. Uçarak gittim beyler yanına. Ordaydı yatıyodu güzel sevdiğim. Bir sürü makineye bağlı bi şekilde yatıyodu.

    BEYLER ALLAH ÇARPSIN TELEFONUM KIRILDI DEVAM EDiCEMDE NOLUR ACELE ETTiRMEYiN VAR DAHA BiTMiCEK BURDA MERAK ETMEYiN

    ···
  13. 113.
    0
    rezerved
    ···
  14. 114.
    0
    devam+++
    ···
  15. 115.
    0
    REZistans
    ···
  16. 116.
    0
    reserved
    ···
  17. 117.
    0
    rez devam
    ···
  18. 118.
    0
    pREZervatif
    ···
  19. 119.
    +30
    Bekledim başında saatlerce. Bir ara gözlerini açar gibi oldu açmadı. Babannesi yanıma geldi, weing oğlum sen artık git evine uyanırsa haber veririm ben sana dedi. Tamam dedim eve döndüm ama aklım hala ondaydı. 2-3 gün boyunca evden çıkmadım duvarları yumrukladım. Yemedim, içmedim, odadan bile çıkmadım. Can geliyodu, sigara bira falan getiriyodu. Bir gün telefonuma bir çağrı düştü. Eylülün babannesiydi, açtım ama korkuyodum. "Weing yavrum Eylül gözünü açtı çabuk hastaneye gel seni sayıklıyo" dedi. Beyler mutluluktan uçsammı, ağlasam mı bilemedim. Ama koşarak hastaneye gittim. Uyanmıştı yanına girmeme ilk izin vermeselerde Eylül ağlayınca vermek zorunda kaldılar. Yattığı yerin yanına oturdum, elini tuttum. Ağlıyordu sevdiğim. Ölümcül tehlikesi yoktu hatta kanseri atlatma ihtimali yüksekti. Ama onun umudu yoktu, yaşamayı istemiyordu sanki. Bana o gün çok içimi delen bişey söyledi.

    "Beni bu halimle bile sevmeye devam ediyorsan ven sana istediğimi vermişim demektir"
    ···
    1. 1.
      0
      Hadi dıbına koyim ya
      ···
    2. 2.
      0
      Hadi dıbına koyim ya
      ···
  20. 120.
    0
    Uzdun amk
    ···