herşey 2006 yazında başladı

vahşi batıdan yazıyor.

arkama bakamıyorum, eşeğe yapıştım gidiyoruz öyle. geldik merkeze. açık 2 tane kahve kalmış, içer de millet var bir dede çıktı vara oğlan bu saatte ne eşeği bağırtıyorsun dedi. eşek sesi duyunca durdu sesi de kesti, durduk orada. dayı çeşmenin orada gelin var kim o dedim. adam hiç bir şey demedi. suratı değişti. sen kimlerdensin dedi. bizim orada her sülalenin lakabı olur. söyledim bende, şunlardan şunun oğluyum diye. adamın suratı iyice düştü. nerede kalıyorsun dedi. anneannemler dedim. baba tarafı sülalesi söylenir. anne tarafı farklı sülale. tamam git oraya sen bu saatte oyalanma buralarda dedi. ben bindim eşeğe, eve doğru gittim

çeşmenin yanına kadar geldik, göletlerden kurbağa sesleri geliyor, kenarda bir sokak lambası yanıyor ama kendini zor aydınlatıyor. başkada bir şey yok çevrede. at arabası da tam çeşmenin girişinde duruyor. gelin başında duvak, hiç sağa sola bakmadan öyle duruyor. etrafa baktım ilk, çeşmeye baktım su dolduran var mı diye, çevrede kimse yok. hiç kadına bakmadan kenardan geçtim, 2,5 lt 2 tane kola şişesini doldurdum. kenarından yine geçtim. kuzen ilerideyim ben demişti baktım gitmiş. tam yolun önünde at arabası var, gerisinde benim eşek, o da huzursuzlanmış, geri geri gidiyor. bende herhalde akşam oldu ahırını istiyor falan diye düşünüyorum. hızlandım gidiyorum, tam at arabasının yanında gelin hızlıca kafasını bana çevirdi. yürür vaziyet bende kafamı ona çevirdim, duvağın arkası simsiyahtı yüz görünmüyordu. sanki bom boş gibi. ona doğru bakıyorum ama yürüyorum daha da hızlandım. kafamla selam verir gibi yaptım. sırada ismimi söyledi çok sessizce ama çok net duydum. sanki telepati gibi. iki şişeyi de fırlattığım gibi eşeğin sırtına bindim, koş koş allahını seversen koş diyorum eşeğe. eşek de sanki anlamış gibi bağıra bağıra koşmaya başladı köyün merkezine doğru.

sonra babama , oğlanla yalnız konuşalım diyip bana döndü. babam kalktı dışarı çıktı. oda da hocayla birlikte kaldım. nasıldı yolculuğun diye sordu. ne diyeceğimi şaşırdım iyiydi hocam, bir sıkıntı olmadı pat patla geldik dedim. arkasından hemen ekledim yolda geyik sürüsü gördük diye.

ne yaptığımızı, onlara bir hamlede bulunup bulunmadığımızı öğrenince hoca: GEYiKLER CiNLERiN SÜRÜSÜDÜR...
Mâlik b. Hureym’in kıssasıdır ki, altmışıncı babta «Geyikler cinlerin hayvanlarıdır» başlığı altında zikredilmiştir ve aynı başlık altında Ahkâmul-mercan fi ahkâmil-cân da.

onlara bulaşmamanız iyidir diye ekledi.

yolu kapatmışlardı hocam dedim.

iyisi vardır, kötüsü vardır evladım. insanınkinden çoktur mezhepleri. dedi.

hay dıbına koyim herkesin herşeyi yazı başlıo,bi allahın kulununda başına kışın bişey gelsin kendimi skecem.

Neyse bütün akrabalarda gelmiş, kuzenler var. Aynı evin içinde, 20 kişi vardır çoluk çocuk, Eğlenceli ortam yani. Anneannemin evi de direk mezarlığın yanıdır. Yani evin bahçesinin bir duvarı , mezarlık duvarı esasında. Korku hikayesi anlatırdık birbirimize dibimizde mezarlık ya baya korkunç olurdu. Direk o duvara bitişik köpeğinde yuvası. Oralarda köpekler zincirle bağlanır. Bizimkinin zinciride uzundu, mezarlığa falan atlardı bizim "con" hatta. Anneannem bir film izlemiş john diye bir karekter varmış büyük ihtimal. Köpeğe con demiş, öyle kalmış adı. Yaşlı ama güçlü bir köpekti. Köpeğe yal verirken akşam (yal: un su karışımı, o yörede köpek yemi olarak kullanılır.) Kuzenlerle iddialaşıyoruz, mezarlığın en ucuna gidip gelebilir misin diye. Orada ki mezarlıkta şehirlerde ki gibi çam ağaçlı, beyaz mermerli değil. Çok eski mezarlırın olduğu, bakımsız bir mezarlık. Duvarları taştan örme, yoksuluktan bazı mezarlara taş dahi dikilememiş, tahta çakılı. Yapılı mezarların bir çoğuda aşırı eski. Yatanların kim olduğu dahi bilinmiyor. Köyde iki mezarlık var diğeri şuan kullanılan daha yeni mezarlık. Bizim burada ki kullanılmayan , eski mezarlık diye geçer. Çok ıssız olduğu için, baykuş çok vardır civarında. Geceleri zifiri karanlıktır. Sokak lambası falan yok köyün en ucu.

mezarlığın gerçek fotoğrafı: http://imgim.com/532467_4...699174393_623107248_n.jpg bu yeni hali. o zamanlar 1 tane bile ağaç yoktu, daha bakımsızdı.

o gün rahat uyumuşum. sabahın köründe kaldırdılar. otobüs bolvadinden kalkacak zaten. dayım bıraktı bizi, bolvadine otogara. eşek yüküyle yük var. anneannem yufka ekmeği, peynir, çörek, bulgur, kaymak ne varsa doldurmuş. neyse otobüs geldi. bir güle güle çektim bolvadine izmite doğru yola koyulduk.

ama daha her şeyin başlangıcıydı...

beyler devamı yarın olsun. geç oldu, yarın iş güç var.

şimmdi yarağı yedin olum sende gitsene ne işin var evde amk

tak diye bir ses duydum, gözümü açtım cama çarpmış kafam, uyuya kalmışım, sağa doğru kayınca da kafa çarpmış. yanımda ki arkadaş bastı kahkahayı. neyse afyonda mola verdik, orda aklıma geldi gene olaylar, gene bir korku karamsarlık sardı içimi, gidince anlatıyım bizimkilere rüyalarımı falan diyorum. oradan uzaklaşınca arkadaşla taşak muhabbeti falan insan hemen aklından silebiliyor.
neyse vardık izmite. hemen taksi tutup evlere geldik. içime bir huzur doldu yine, bir güven. insanın evi gibi yok.

neyse beyler, otobüse bindik, yol baya uzun zaten, antalya-izmit arası. turun otobüsü, muavinler de rehber diye geçiyor glb, yani turun adamları yine. artist bir tip çıktı, bizim oteldeki rehberi falan soruyor iyimiydi diyor. onu ben eğittim, benden sonra geldi falan bişeyler saçmalıyor. amk o zaman neden muavinsin diycem diyemiyorum da.ne derse hıı hıı. anasıyla gelen bir kız vardı çay istediler. çay koyucak, kadın buna oğlum dikkat et üstümüze dökme dedi. bu anlatmaya başladı ben kendi üstüme dökerim sizin üstünüze dökmem, sizin üstünüze dökmemin imkanı, şu duruş şu tutuş... vs onlara sardı, bizim başımızdan gitti kurtulduk. hemen kafayı arkaya dayadım gözleri kapattım uyumak için, uyumasam bile uyuyor sansında geri gelmesin diye.

birden titreme geldi gözleri açtım otobüsün içi bembeyaz sis, buz gibi. hiç ses yok, herkes uyuyor. doğruldum şoföre doğru bakıyorum muavini arıyorum. kimse görünmüyor. arkamı döndüm baktım, en arka dörtlünün en solunda duvağı kapalı gelin oturuyor, sadece onun kafası yukarda bana doğru dönük, diğer herkes uyuyor.

Anneannem kuran okuyor durmadan, normalde de okur. Annem babam tv izliyor falan sıkıldım ben odama geçtim. Kulaklığı taktım son ses müzik dinliyorum pc den. Masam duvara dönük, yani oturunca sırtım odanın ortasına doğru, sanki hep arkadamda biri var beni izliyor gibi hissediyorum. Durmadan dönüp arkama bakıyorum deli gibi. Kulaklığı falan çıkardım, öyle boş boş internette dolaşıyorum. Oyun açıyorum keyif alamıyorum kapatıyorum.
Annem geldi , işte anneannen yatacakmış sen daha oturacak mısın diye, tamam dedim kapatırım bilgisayarı. Yok dedi sen otur, çekyatı açarız. Eyvallah dedim, işime geldi.

Bir kaç saat daha öyle oyalandım. Kuranı kerim i gördüm masanın üzerinde , selçuk hocanın verdiği. Pc yi falan kapadım hemem gittim Abdest aldım. Yatağıma oturdum, kıbleye döndüm, kapağı açıp, besmele çektiğim an, arkamda ki akvaryumda ki balıkların hepsi, şapır şupur ses çıkarmaya başladı, sanki akvaryumdan kaçmaya çalışıyorlar yukarı zıplıyorlar. Bakara suresinin son ayetini açtım, sesli sesli okumaya başladım ama nasıl titriyorum. Ensemde ki ağrı iyice arttı, sanki duman altında kalmışım gibi gözlerim yanmaya başladı.

amk 5 paragraf yazıyon 3ü yediğin içtiğin tak boğazını gibtir et mevzuyu yaz amk

çekyatı falan açtım uzandım, salonun ortasında ki sehpayı dibime dayadım. üstüne sofrayı kurdum. izliyorum filmi. kızla falan mesajlaşıyorum, o da kefkene gidiyordu her yaz yazlıkları vardı orada şuan. o yüzden görüşemiyoruz, ama başımdan geçen olayları da anlatmıyorum. benim huyumdur zaten. hiç bir şeyi kolay kolay anlatmam. hep içimde tutarım. daha şu zamana kadar oturup dertleştiğim insan yoktur. her neyse, biranın etkisiyle iyice mayışmışım iyice uzandım. filmi de sevmedim, gözlerim ara ara kapanıyor, uyumamak için kendimi kasıyorum

rehbere bakarken dershane hocamın numarasını gördüm. 3 yıl feme gitmiştim lisede. cemaatin dershanesi yani. zaman zaman sohbetlerde bir hoca cinlerden de bahsederdi, biz ısrar ederdik falan, hocada işte şu testleri çözün , bu konu hakkında sohbet ederiz falan derdi, iyi adamdı. onun numarası yoktu ama selçuk hocanın teli gördüm. ulan dedim yarın gidiyim bizim hocaya anlatıyım durumu o yardımcı olur herhalde. neyse sabah oldu. kapıyı pencereyi falan açtım, odalara tek tek bakıyorum falan. bir şey yok. kahvaltı yapıp çıktım. hemen dershaneye gittim. izmitliler bilir, e-5 in kenarında ki müftülükle bitişik fem binası.

Beyler keyfi şekilde yarım bırakma kesinlikle olmayacak. Ona garanti veriyorum.

Yalnız başlık altında dikkat ederseniz hiç bir şekilde olay gerçektir veya hayal ürünüdür demiyeceğim. Bu size kalmış, isteyen gerçek diye okur isteyen hikaye diye okur. Bu tip işlerden anlayanlar zaten olayın gerçekciliğini farkeder. Ama kimse %100 emin olamaz tabikide. Adam bu işlerden anlıyor iyi yazmış diyende olabilir. Renklerden, rüyaların şeklinden bişeyler anlayan 1-2 kişi pm attı. Direk kabile ismi veren bile oldu yani anlayan anlıyor. Ama ben bazı şeyleri direk yazmak istemiyorum. Şu şu bana şu yüzden bunları yaptı diyip geçsem 1 entry sürer. Maksat biraz daha senaryolaştırmak.

Panpa uzatabilirsin cok guzel anlatiyosun capsler falan mukemmel

hızlı yaz cinli panpa en az 5 kişye okuyorum hikayeni.

Annem hayırdır inş, yatır mı acaba falan lafa girdi. Aniden sinirlendim neden sinirlendiğini şuan anlıyamıyorum. Aşırı tepki verdim, "ya ne yatırı, kaç yıldır burada yaşıyoruz, şimdi mi geldi bu yatır" bağırdım. Herkes sustu. Ben zaten durmadana acaip şeyler görüyorum dedim. Köyden geldiğimden beri, hemen hemen her gece kabus görüyorum falan anlattım yüzeysel. Annem sınav stresi diye lafa girecekti, sınav mınav yok stresi kalmad, Hoca bulalım gidelim dedim!

Çektim kapıyı çıktım, akvaryumcuları gezdim, balıklara yem falan aldım. Kafam dağılsın diye. Yeni cuma caminin avlusunda çay bahçesi var oraya gittim, saatlerce oturdum. Sanki camiiye yakın olsam bir sıkıntı olmıyacakmış gibi hissediyordum. Annem aradı eve çağırdı. Neyse evde oldum akşamüzeri, babama da anlatmışlar, o da evde hiç yorum yapmadı ama yüzünden belli morali çok bozulmuş. akrabalara falan sormuşlar, akşehir (konya) de bir hoca bulmuşlar, baya ünlüymüş. Oraya gidelim yarın dediler tamam dedim kim olursa gidelim. Denize düşen yılana sarılır zaten. Kim varsa deniyelim.

Babam kapının önünde bizi bekliyordu. Ben gelince elinde ki küçük kırmızı keseyi bana uzattı. içine hiç bakmadan aldım. Hocanın evinin üstünde beyaz güvercin hiç ses çıkarmadan bize bakıyordu. O havalanınca, babamla sarılıp, hocanın da elini öptükten sonra onun uçtuğu yöne doğru yürümeye başladım.

Daha önce zorlanarak çıktığım tepeleri sanki çok rahatlıkla çıkıyordum. Hiçbir yorgunluk hissi yoktu.
http://imgim.com/206141_4...87727854_1157026928_n.jpg
güvercin zaman zaman aşağı dalıyor, 2-3 saniye sonra ağzında siyah bir yılanla yükselip, yukarı da bi nokta kadarken yılanı aşağı bırakıyordu.
Ne kadar hızlı uçarsa uçsun aramızda ki mesafe hep aynıydı.