herşey 2006 yazında başladı

reserved

uupppppppppp

reserved

reserved

bekliyoz başgan

Hadiaq hadiiii

Seri at giberim

Gözlerimi kapattım, sanki iki kişi iki yanıma geçip omuzlarımdan beni yeri bastırdı, dizlerimin üstüne çöktüm. Yeri kazmaya başladım ellerimle, 2 karış kazdıktan sonra, cebimden babamın verdiği kırmızı keseyi ve hocanın hazırladığı vefki çıkartıp çukurun içine attıp hemen üstünü örttüm. Gözlerimi hiç açmadan Tedmur’un bana verdiği duayı okumaya başladım, daha ilk cümlede deve ayaklandı büyük bir gürültüyle bağırmaya başladı.
Daha önce bir kere duymuş olduğum halde, hiç takılmadan okuyabiliyordum. Adı soyadım gibi beynime işlenmişti sanki.

upupupupuppppp

Duayı üç kere nefes dahi almadan peş peşe okudum. Deve kendini mağaranın duvarlarına vurmaya başladı, yere çöktü. Gözümü açtığımda tam karşımda yüzümle 30cm mesafe gelin duruyordu. Yer sallanmaya başladı, gözüme sanki flaşör tutulmuş gibiydi. Gelinin duvağında bir damla kan belirdi, her ışık yanıp sönmesinden sonra büyüyordu kan lekesi, 5-10 saniye içinde komple kanlar içindeydi. Artık hiçbir şey göremiyordum, sadece aşırı kuvvetli beyaz bir ışık vardı, yere düştüm. Son duyduğum sözler:

Reserved

‘’ âdemoğullarının çocuklarından hiçbir çocuk yoktur ki, doğduğu zaman biz orada hazır bulunmuyor olalım…
Her kapının arkasında, her gölgenin içinde biz varız. Her kâbusunuz bizdendir. Evinizde içinde yatılmayan her yatağın üstünde biz uyuyoruz…
Besmelesiz yediğiniz her lokmayı, ışıksız durduğunuz her anınızı bizimle paylaşacaksınız…hiçbir zaman yalnız kalmayacaksınız…
Eşeğin kuyruğunda o gemiye bindik, her karanlıkta daha da yaklaşacağız…’’

uppppppppppppppppp

Gözümü açtığımda seyit hocanın evindeydim, ilk aklıma gelenleri direk söyledim’’ tedmur nerde, güvercin nerede’’ . Hoca gülerek sakin ol o da iyileşecek dedi.
Oraya nasıl geri geldiğimi hiçbir zaman söylemedi seyit hoca. 1 gün orada kaldım, hocayla baya sohbet ettik, onlardan nasıl korunulması gerektiği hakkında. Diğer günün sabahı babam arabayla gelip beni aldı. Ben hocadayken tamir ettirmiş demek ki. Olan bitenle ilgili konuşmadık. Hemen annemi de alıp köyden izmit’e doğru yola çıktık, telefonumu almak için elimi cebime attığımda kuzenimin tespihi cebimdeydi, hiçbir zarar görmemiş şekilde tertemiz.

Bu olaydan sonra bir müddet aynalara dahi bakamadım ve zaman zaman alakasız yerlerde beyaz güvercinle karşılaştım. Hatta üniversite de Bornova stadyumunun orada oturdum, her sabah penceremin önünde olurdu.

‘’Yalnız Değilsiniz, onlar Hep Sizin Yanınızda…’’

Sonunu beğenmedim nedense ama gerçek bi hikaye sonuçta,git yeniden daha iyisini yaşayıp onu yaz diyemiyeceğime göre ibret alınacak bir hikaye olarak beynime kazındı, teşekkürler anomali

@441 neyi yazsam neyi yazmasam derken baya yeri traşladım. eyvallah sağol

aklınıza takılan, anlamadığınız veya merak ettiğiniz bir yer varsa sorabilirsiniz beyler, bende biliyorsam yanıtlarım

Herşey düzeldi mi peki sonra?

@444 bir kaç rüya ve göz yanılması olarak düşündüğüm şeyler hariç benzer bir şey yaşamadım, ama köye de gitmiyorum o zamandan beri.

@445 bence köyü tekrardan bi ziyaret et,bişey olmaz
edit:yani olmaz heralde