Öldü lan işte. Öldü derin. Çocuğum da öldü, derinde. Ne anlatıyım burda. Nasıl üzüldüğümü, gecelerce ağladığımı mı anlatıyım. Geçicek mi ulan acısı? Geri gelecek mi derin? Çocuğum? Sönecek mi içimdeki ateş? Ne fayda. Yazıyım size, on bin sayfa yazıyım içimden gelenleri. Neye yarayacak. Gelmeyecekler işte.

dıbına kodumun dünyasından göçüp gittiler. Meleklerim gitti, huzurum gitti lan. Ne anlatmamı istiyorsunuz şimdi? Derinimin o gün yüzündeki huzuru mu anlatıyım? Bana son sarılışını mı anlatıyım? Veda ettiğini anladığımı mı anlatıyım? Ne anlatıyım ulan ne anlatıyım size.

Gittiler işte, ikisi de gitti. Bunu bilin yeter amk. Herkesin bana ihtiyacı var ya benim kimseye ihtiyacım yokmuş amk. Derine ihtiyacım varmış amk. Bunu ne kadar geç anladığımı mı anlatıyım amk? Hatalarımı mı anlatıyım? Ne anlatıyım amk. Yaz yaz dediniz yazdım işte amk mutlu oldunuz mu?

Derini kaybettikten sonra kendime bir söz verdim, 40 gün acısını yaşayacaktım. 40 gün dışarı çıkmayacak, 41.gün toparlanacaktım. Öyle de oldu 40 gün kendimi eve kapattım. Haftada bir burak ihtiyaçlarımı kapıya bırakıyordu. 40 günde 17 kilo verdim. Bişey yemiyor sadece sigara içiyordum. Alkol mü? Neye yarardı? içtikçe daha kötü oluyordum. Bunu farkettikten sonra geri kalan 15-20 gün ağzıma alkol de sürmedim.

41.gün giyinip ofise gitmeye karar verdiğimde üstüme hiçbişey olmuyordu. Ne giyersem giyeyim emanet gibi duruyordu.

2 ay daha geçti böyle. Sık sık izmire, evka4 teki çardağa gidiyordum. Alkole yeniden başlamıştım. Bir gece çardakta uyuyakaldım, rüyamda derin karşımda oturuyordu. Biliyorum aşık değilsin bana, belki sevmiyorsun da ama ben aradığım herşeyi sende buldum hakanım. Eriyip bitmene gönlüm razı değil, toparlan. Toparlan hakanım. Eski hakan ol, insanlara yardım et, hakedenin canını al gerekirse ama eski hakan ol nolur hakanım diyordu.

Hızla toparlandım, kalktım çardaktan. Güzelce kahvaltımı yaptım. Bi avmden takım elbiseler aldım kendime. Bugün bile hala soruyorlar bana neden kot-tshirt giymiyorsun diye. Bende bilmiyorum o günden beri pazar günleri dahil hep klagib giyiniyorum. Döndüm kütahyaya çarşamba günü akşamıydı.

Perşembe sabah ofiste burak beni traş olmuş ve gayet şık bir şekilde görünce şok oldu. Hoşgeldin abi dedi. Yeni çalışanlar kim bu dercesine bakıyordu. Hoşbulduk kardeşim dedim. Dışarda ekipten kim varsa haber ver, yetkili kim varsa şantiyede onlara da haber ver bi toplantı yapalım dedim.

Can ve ustura dahil herkes ofise geldiğinde saat öğleni geçiyordu. Son gelişmeler hakkında bilgi aldım. Size de özet geçeyim. Apartlar yoğun bir şekilde işliyor, inşaatın %70e yakını bitmiş ve 350ye yakın daire satılmış, emlak deseniz zaten tıkırında.

Sonraki 3 ayda kendimi işe verdim olan olayları hatırlamıyorum da zaten hiç yazmamışım o süre boyunca. Haziran sonuna doğru eski kiloma ulaştım, 2012 haziran bu arada. Şantiye bitime yaklaşmış satılmayan az daire kalmış ki bu da tamamlandıktan sonra daha yüksek fiyata satılsın diye bekletiliyor.

Derinin acısını daha az hissediyorum artık, o kadar acımasız olmuşum ki size yazdığım bir bölümü olduğu gibi yazıcam. Bu part için bana istediğiniz kadar sövebilirsiniz.

3 Temmuz 2012, 01.43
Aklıma derin geldi şimdi de olanlarda benim suçum yok. Amk zaten bana sulanan kendisiydi, korunmasız ilişkiye girende kendisiydi. Ayrıca çocuğu aldırsaydı şuan yaşıyor olurdu. Ben ne yapayım bayıltıp zorla ameliyata mı soksaydım. Kendi verdiği karar, artık eskisi kadar üzülmüyorum. Evimi değiştirmeyi düşünüyordum ya bi ara komik geliyor amk. Kaç tane hatun gelip geçti yatağımdan her ayrıldığım için evi değiştirmeye kalksaydım, vay halimize. Kazandığımızı nakliyeciler yerdi amk. Hayırlısı buymuş, Derin'in de ömrü bu kadarmış. Sonuç olarak herkes bir gün göçüp gidecek bu dünyadan. Kimse için üzülmeye değmez be. Neyse işler yolunda, karı-kız desen bi emlak komisyonu için altıma yatan da çok. Hiçbişeye takamam kafamı.

Bu gecelik bu kadar kardeşlerim, yarın görüşmek üzere. Burada olduğunuzu, okuduğunuzu belli edin amk. Şevkle yazmaya devam ediyim. Büyük bir huur çocuğu olduğumu biliyorum ama siz o kadar ağır sövmeyin giberim.

Sonuç olarak eleştiri özgürlüğünüzün olması bana bu kadar ağır sövebileceğiniz anldıbına gelmez. Geçmişinizi giberim sizin.

Hadi dikkat edin kendinize..

Beyler başlıyorum birazdan toplanın. Kaç kişi burada bakalım? En azından söz verdiğim gibi 10 part atıcam. Varlığınızı belli edin amk, şevkle yazmaya devam ediyim.

Ertesi günlerden birgün ofiste otururken apar topar dayı geldi. Dayıyı ilk defa öyle görüyordum, gelir gelmez lafa girdi. En büyük dedi derin bi nefes aldı en büyük seninle tanışmak için bu gece kütahyaya geliyor dedi. Dayı dedim ne iş. Sanırım benim devrim kapandı kardeşim dedi. Hiç merak etme dayım dedim, sen bir numarasın ben iki numara. Ben ona göre konuşurum dedim. Sakın dedi, o ne derse o olur. Hiç karıştırma oraları.

Hazırlıkları kontrol etmek için geldiği gibi ışık hızında kalktı dayı. Burakı çağırdım, eve git güzelce hazırlan, bu gece büyük gün dedim. Şaşırmış bir halde tamam abi diyebildi. Ardından bende çıktım ofisten, güzelce duşumu alıp hazırlandım. Son 2 aydır sade kahve gibi papatya çayı bağımlılık yapmıştı. Sakinleştiriyor ve daha mantıklı düşünmemi sağlıyordu.

Papatya çayımı içerken dayı aradı, adresi verdi. 1 saat sonra mekanda ol diye de ekledi. Burakı aradım, gel çıkıyoruz demek için.

Mekana vardığımızda üst düzey bir önlem vardı, aha dedim kurtlar vadisi setine geldik herhalde. Üst araması falan yaptılar. Amk dedim müteahhit adamım ben, silahla milahla işim olmaz. dıbına kodumun angutu tepki bile vermedi. Sadece buyurun efendim dedi. Eyvallah diyip geçtim içeri. Benden taş çatlasın 3-5 yaş büyük bir adam içerde oturuyor, herkes ona saygı ve korkuyla bakıyordu. içtiğim papatya çayının da etkisiyle gayet rahat bir şekilde gittim büyük patronun yanına, merhabalar hakan ben dedim.

Herkes benim rahatlığımdan rahatsız olmuştu. Elini uzattı büyük patron, merhaba kardeşim dedi. Herkesin gözü bendeydi, meşhur hakan sensin demek dedi. Meşhur derken dedim. Sadece gülmekle yetindi. Sonradan öğrendiğime göre o yaşta o serveti kendim kazandığımı zannediyormuş herkes, hiç bozuntuya vermedim bende.

Tanışma faslının ardından büyük patron bizi hakanla yalnız bırakın dedi sert bir ses tonuyla. Ben ise hala gayet rahattım. gözlerimin içine bakarak ne düşünüyorsun diye sordu büyük patron.

Ne hakkında dedim, kütahya hakkında dedi. Valla bişey düşünmüyorum dedim, benim olanda kimsenin gözü olmasın kim ne yaparsa yapsın diye ekledim. Ondan sonra başladı konuşmaya büyük patron,

"Hakan, lafı uzatmayı sevmem ben. Açık ve netimdir. Kütahyayı sana vermek istiyorum. Dayının eski gücü kalmadı, yaşlandı artık. eskisi gibi asi değil, bi karar almadan önce çok düşünüyor. Ani kararlar verebilecek biri lazım dedi bana. senin gibi, kafası esti mi izmire gidip gelen adam benim işime yarar. Sen ne diyorsun bu konuda diye sormayacağım. Ben istediğimi alırım hakan bunu bilmiyorsun, anlaman için birilerini kaybetmeye luzum yok. Kütahya artık senindir."

Ağzımı açamadım, konuşmadan o an anladığım teklifi reddetme şansımın olmadığıydı. Reddetmek gibi cahilce bi hareket yaparsam da bu dayının hayatına mal olacaktı. Risk alamadım. Siz nasıl isterseniz diyebildim sadece.

Kardeşlerim bugünlük affedin, inanın gücüm yok. Toplayamıyorum kafamdakileri, ama yarın kendimi affettiricem merak etmeyin. Hadi dikkat edin kendinize..

Evet kardeşlerim varlığınızı belli edin bakalım, birazdan başlıyorum yazmaya..

Büyük patronun yanından çıkıp eve attım hemen kendimi, benim istediğim yaşam bu muydu? Tabii ki bu değildi amk. Sadece babama bişeyleri kanıtlama çabasına girmiştim. Ve başarmıştım da. Artık dayının yerinde ben vardım. Gazetelerde boy gösterecektim. Ben bunu istemiyordum.

Bizimkileri aradım tek tek, kutlama yemeğine çıkalım diye. Aslında amaç kutlama yapmak değil kafamı dağıtmaktı. Porsuk Et Mangal Deli Bayram'da her zamanki yerimize oturduk. Can ve yengemiz, burak ve özge, ustura ve ben.

Biraz da olsa iyi geldi bu yemek en azından bu gecelik bişey düşünmedim. Ertesi sabah ofise dayı geldi, endişeliydi hala. inşaattan çekilmesini söylemişler. Dayı dedim zaten kazandığımız para inşaatı bitirmeye yeter, o inşaatta senin payın büyük, hakkını alacaksın dedim. Sonuç olarak kütahya artık benim, ben öyle olmasını istiyorum. Konu kapanmıştır dedim. Adam bildiğin mutlu oldu amk, yüzünde güller açtı resmen.

Aynı gün içerisinde bi davetiye aldım, Kütahya Genç işadamları Derneği'nden. Akşam yemek varmış. Akşamüstüne kadar bildiğiniz gibi işlerimi hallettim, ardından hazırlanmak üzere eve geçtim. Güzelce duşumu aldım, kahve-sigara yaparken burak aradı. Mercedes bayisinden aradılar abi, bize özel bi kampanya yapmışlar, yarın görüşmeye gider miyiz diye sordu. Sence dedim, gidelim bakalım abi dedi. Tamamdır öğlene randevu al gidelim dedim.

Sigaramı bitirip güzelce giyindim, tahya otele doğru yola çıktım. Tahya otele vardığımda yine bi düşünce bulutu çöktü üzerime. Amk ben neydim şimdi? Mafyanın bi parçası mı? Yoksa işadamı mı? giberler hakan, hepimizi giberler dedi içsesim. Şimdilik bi sıkıntı yok, böyle devam et bakalım diye de ekledi.

O yemeğin benim için organize edildiğini sonlara doğru anladım. işten çok herkes beni tanımaya çalışıyordu ve o kadar kalabalık bir ortam yoktu. 12-13 kişiydik. Daha önce internette gördüğüm fotoğraflarda yaklaşık 60 kişilik bir dernekti burası. Jeton geç düşmüştü.

Güzelce yemek yendi, sohbet edildi ve bol bol hayırlı olsun tebriği alındı. Ertesi sabah kalkıp eskişehire gittik burakla, büyük patron hayırlı olsun hediyesi almış aslında onu teslim ediceklermiş. Şöyle bi denedim arabayı on numaraydı. Neyse buraka başka bi araba almanın zamanı gelmişti hazır gelmişken başka bi bayiden ona da bi araba aldım. Elim ayağımdı benim nerdeyse burak herşeyi hakediyordu.

Kütahyaya döndüğümüzde özgeyi çağırttım buraka, aldım ikisini karşıma oturttum. Burak zaten okumuyordu ve ailesiyle görüşmüyordu. Özgenin de okulu bitmiş bi dil kursunda çalışıyordu. Annene-babana haber ver seni istemeye gelcez dedim önümüzdeki hafta. Burak heyecandan küçük dilini yutmuş biçimde bana bakarken özgenin de 32 dişi görünüyordu.

Akşamda başbaşa bi yemeğe çıkın dedim. Neyse 1 saat kadar oturdum çocuklarla. Hemen bizim kuyumcuya gittim. inaklardan ahmet derdik kendisine. Merhaba, merhaba faslından sonra güzel bi tektaş aldım burak için. Aradım burakı ofise geç geliyorum dedim.

Tektaşı verdim buraka, ardından da hiltonda yer ayırttığımı söyledim. Abi ne gerek vardı dedi, 6 ay ekgib maaş alcaksın diyip kahkahamı attım. Biraz bozulsa da belli etmedi pekekent. Benim eski arabayı al dedim, kendi araban gelene kadar sende kalsın. Ardından da izin verdim, git hazırlan dedim.

Ofiste bi eleman vardı, günay diye. Sabah erkenden gelip akşam geç saate kadar dururdu hep. Herkesle bir o kadar samimi bir o kadar da soğuktu. Aklıma geldi sordum buraka. Bi daire göstermeye gitti abi dedi. Tamam sen çık ben şu çocukla konuşayım biraz dedim.

20-25 dakika sonra geldi günay. Çağırdım odama, şaşkınlık, heyecan ve korku vardı çocukta. Belki de ilk defa böyle bişey yapıyordum aslında oda haklıydı. Anlat bakalım günay dedim, saf saf yüzüme bakıp ne anlatıyım abi dedi. Hesap dökümünü çıkardım günayın kendi çok güzel paralar kazandığı gibi bana da çok güzel paralar kazandırıyordu.

Bu başarının sırrını anlat diye devam ettim. Başladı anlatmaya,

" abi sevdiğim bi kız var, babası benden nefret ediyor okumadığım için. Bende hırs yaptım evimi arabamı alıp kızı istemeye gidicem abi. Borçlarım vardı onları kapatmama az kaldı, ondan sonra araba sonra da evimi alcam, kızı da vermezse kaçırcam artık abi."

Kıza çok yakında seni istemeye gelicem de dedim. Abi nasıl olcak o, annem babam yok benim. Yetimhanede büyüdüm ben dedi. Biz neciyiz kardeşim, sen benim sadece çalışanım olduğunu mu zannediyorsun? Alırız çiçeğimizi, çikolatamızı efendi gibi isteriz kızı dedim. Abi Allah razı olsun be dedi, yarında sabahtan buraka bi vekalet ver sana sürprizim var dedim, iki kahve söyle de karşılıklı içelim diye de ekledim.

Burak aradı o sırada, desti izdicaç progrdıbına hoşgeldiniz. Burak bey için 1i, günay bey için 2yi, hakan bey için 3ü tuşlayabilirsiniz diye açtım telefonu. Abi diyip gülmeye başladı, durumu anlattım tamamdır abi de sürpriz ne dedi. O sana da sürpriz olcak be kardeşim dedim kapattım telefonu. Amk çocuk bişey dicekti ondan aramıştı dedim, sonra da aman gibtir et dedim.

Kahveleri için çıktım ofisten, canın mekana uğradım. Çayları içerken hem burak olayını hem de günay olayını anlattım. Bizim inşaattan 2 tane 1+1i çocuklara verelim dedim. Çok mutlu oldu oda. Tabii abi ya bizimde çorbada tuzumuz olsun dedi.

Ordan çıkıp baştaşa gittim. Oda renault bayiisi bu arada. Burakın arabası vardı zaten, günaya bi tane duster aldım. Düğünü de kendi yapsın artık pekekent diye düşündüm.

Fazla bişey olmadı ya da oldu ben hatırlamıyorum. O hafta sonu özgeyi istedik aldık, bi sonraki haftasonu günayın kızı istemeye gittik biraz sıkıntı olsa da zar zor aldık kızı. Hatta bi ara sinirlendim ben vermezseniz bu çocuk bu kızı kaçırır bey amca ben bile engel olamam dedim amk. Hala aklıma geldikçe gülerim.

Hep beraber yemeğe çıktık günay-aslı, burak-özge, can-yenge, ustura ve ben. O yemekte buraka evin tapusunu, günayada arabanın ruhsatı ve evin tapusunu verdim. Benden size düğün hediyesi olarak. Can ve ustura da düğün masraflarınızda bizden çocuklar dedi. Oh amk dedim herşeyi beleşe getirdiniz.

O anki mutlulukları hala gitmez gözümün önünden, ben o gün anladım kardeşlerim benim mutlu olmama gerek yok be dedim. Sevdiğim insanların mutluluğunu görmek yeterdi bana.

O gün kararda alındı eylülde buraklar evlenecek, kasımda da günaylar. Günaylarda artık benim ailemin bi parçası olmuştu. Birinin ona sahip çıkması o kadar hoşuna gitti ki gözlerinden belli oluyordu. Pazartesi günü yoğun iş temposuna geri döndük, gel zaman git zaman ağustosu da bitirdik. 15 eylülde burakın düğünü vardı.

Ama eylül başında çok tatsız bi olay yaşandı. Burakla bursaya giderken huur çocuğunun biri yüzünden ağır bi kaza atlattık. Çok şükür ikimizde iyiydik ama burakın ayağı kırılmıştı. O yüzden düğünleri önümüzdeki yaz yapmaya karar verdik.

Dün yazamadım kardeşlerim, toplanın bakalım seri olarak partları atmaya başlayalım. Varlığınızı belli edin.