Aradan yarım saat geçtikten sonra geldi burak, işler yolundaydı. Apartlar nerdeyse hergün full çekiyor haftasonları telefonlar susmnuyordu. inşaat için de sıkıntı yoktu. En azından 2-3 günde bir daire satılıyordu. Bunun dışında normal kiralık-satılık daireler de elimizde durmuyordu. Burak abi bulabilirsek bi apartman daha açalım dedi günlük kiralık için, hem günlük masraflar, eleman masrafları çıkıyor hemde ay sonuna iyi kar bırakıyordu.

Gece geç olmasına rağmen müteahhit bülenti aradım, 2-3 ay içerisinde bitecek 12 daireli bi yeri olduğunu söyledi. Tamamdır dedim orası da komple benim, yarın ofise gel sözleşmeyi yapalım.

Arabayı verdim buraka sabah 8de al beni dedim, şantiyeyi bi kontrol ediyim.

O hafta öyle geçti, ertesi hafta salı günü profesörümüz geldi kanadadan. Okanla karşıladık adamı, güzelce yemek yedik falan. Perşembe günü tedaviye başlayacağını söyledi.

kitap yaz okuyalım panpa..

dıbına kodumun hastalığı geçmedi amk. Bu gecelik burada bıraksam olur mu? Çok kişi yok gibi zaten. Ne diyorsunuz devam mı tamam mı?

Sen yaz bitir en son okucam hikayeyi kanka iyi bişeye benziyo

geçmiş olsun panpa da bari son bi part daha at olayları biraz daha gün yüzüne çıkar ne oldu kim gitti geldi

Sizi mi kırcam amk yazıyorum lan. Bütün gece yazıcam kardeşlerim.

Perşembe günü sabahtan bi kağıt imzalattılar hem bana, hemde derine. Tedavi çok riskliydi ve kemoterapiden daha ağırdı. Aylarca sürecek olan tedaviden sonra ki risk şuydu, derinimle beraber çocuğumuzu da kaybedebilirdik.

ilk gün çok ağır geçmişti, derinimin yürümeye bile hali yoktu. Kim ne der ne düşünür gibimde bile olmadı, aldım derini kucağıma arabaya bindirdim. Bu süre zarfında ev işlerine yardım etmesi için aysel adında bi kadın buldum. Aysel herkesin rüyalarındaki kadın, 175 boylarında, hafif esmer tenli, siyah upuzun saçları, dolgun göğüsleri var. Tam temizlikçi fantezisi yani. Neyse amk konuyu dağıtmayalım gece olunca malum beynimizle düşünemiyoruz bazen.

2 ay bu şekilde geçti ben sabah derini tedaviye zütürüyor akşam alıyordum. Şantiye tüm hızıyla devam ediyordu. Günlük kiralık için yeni kiraladığım apartman da bitmek üzereydi.

Tedavinin son günü gelip çatmıştı, derin 4 aylık hamileydi artık ve 2011 yılının sonlarındaydık. Profesör tedavinin bittiğini sadece her hafta bu iğnelerin yapılmasını gerektiğini söyledi. Profesörle vedalaşmak için evde çok güzel bi veda yemeği düzenlemeye karar verdim.

Can ve eşi, ustura, burak ve özge, okan ve kız arkadaşı, profesör, ben ve derin. Güzelce mangalımızı yaktık, yemeğimizi yedik. Sabaha kadar güldük eğlendik. Sabah burak profesörü istanbula zütürmek üzere yola çıktı.

Burak yola çıkınca herkes evlerine dağıldı, bizde güzelce uyumaya karar verdik. Aysel ortalığı toparlamaya başlamıştı bile. Aradan 2 saat geçti telefon çalıyordu, hay dıbına koyayım telefonu kapatmayı unuttum diyerek aceleyle çıktım odadan, arayan usturaydı.

Kardeşim sen neden uyumadın amk diye sitem dolu bir sesle açtım telefonu, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ustura. Nerdesim dedim, radar diyebildi sadece. Radar kütahyanın en tepesi, dağın başı. Yolun devamında da askeri birlik var zaten. Öyle tepedeki nisan ayında falan kar görebilirsiniz orada.

Apar topar çıktım evden, radara vardığımda arabanın içerisinde öylece duruyordu ustura. Bindim arabaya bi sigara uzattım. Anlat bakalım kardeşim dedim, anlat rahatla. Derdini açmayan derman bulamaz.

Ağır geliyor be dedi. Ustura uzun süredir tanımama rağmen özel hayatıyla ilgili bişey bilmiyordum, o kadar yakındık ama hiç dertleşmedi benimle, hiç açmadı kendini.

Ustura 2 saat anlattı bana, özet geçmem gerekirse amcasıyla babası yıllarca ablasına tecavüz ediyor. Ablası kendisini asıyor artık dayanamayıp. 2 ay sonra annesi vefat ediyor. Ustura da 13 yaşında falan dayanamayıp babasını ve amcasını vuruyor. 3 yıl kadar içerde yatıp çıkıyor. iş buluyor patronu buna uyuşturucu taşıtmaya başlıyor, bu da bizim kaderimiz bu diyip katlanıyor patronuna. Aradan zaman geçince tetikçilik yaptırıyorlar usturaya. Bi zaman sonra patronu ölünce bu da kütahyada kendi krallığını kuruyor kendi çapında. Özet olarak bu.

Hiç kimseyi sevemiyorum be abi diye devam etti, bugün siz çok mutluydunuz dedi. imrendim dedi hatta sanırım kıskandım abi sizi dedi. Sen benim ailemsin dedim, en zor zamanımızda birbirimizin yanındaydık dedim, bundan mutlu olman lazım. Yakışmıyor dedim sana bu üzüntülü haller, hadi gel dedim kahvaltı yapalım.

Sarıldı bana, o taş kalpli ustura sarıldı bana. Şok olmuştum amk. Ne diceğimi bilemedim hadi lan dedim ibine gibi sarılcan mı. Sırıttı, bende bi kahkaha patlatıp takip et beni yakışıklı dedim.

3-4 gün yine öyle geçti kardeşlerim, bi sabah uyandım derin kalkmış kahvaltı hazırlamış. Aysel nerde dedim, bugün başbaşayız erkeğim, aysel, can vs kimse yok. Sadece sen ve ben varız dedi. Önce kahvaltımızı yaptık. Ardından terasta sade kahvelerimizi içtik. Uzun zamandan sonra derin ilk defa bu kadar mutlu ve huzurluydu. Öğleden sonra sinemaya gittik. Çocuk gibi alvin ve sincaplara gittik. Çok eğlendik. Çıkışta güzelce yemek yedik.

Akşamüstü olmuştu eve geldik, biraz uyuyalım dedi. Perdeleri kapattı, iyi ki varsın hayatım diyip yattı göğsüme. 1 saat kadar uyuduk. Duş alıp geliyorum, terasta oturalım biraz dedi. Sanki gidiyormuşcasına sarıldı, nefesinde boğulmak istiyorum hakanım dedi ve duşa girdi.

10 dakika sonra banyodan gelen sesle irkildim. Koşarak banyoya gittim, kapı kitliydi ve derin ses vermiyordu. Olanca gücümle vurdum kapıya. Bir daha, bir daha ve bir daha. Hem ağlıyor hem kapıyı kırmaya çalışıyordum. Kapı kırıldı derinim, benim güzelim, çocuğumun annesi yerde öylece uzanıyordu.

Öldü lan işte. Öldü derin. Çocuğum da öldü, derinde. Ne anlatıyım burda. Nasıl üzüldüğümü, gecelerce ağladığımı mı anlatıyım. Geçicek mi ulan acısı? Geri gelecek mi derin? Çocuğum? Sönecek mi içimdeki ateş? Ne fayda. Yazıyım size, on bin sayfa yazıyım içimden gelenleri. Neye yarayacak. Gelmeyecekler işte.

dıbına kodumun dünyasından göçüp gittiler. Meleklerim gitti, huzurum gitti lan. Ne anlatmamı istiyorsunuz şimdi? Derinimin o gün yüzündeki huzuru mu anlatıyım? Bana son sarılışını mı anlatıyım? Veda ettiğini anladığımı mı anlatıyım? Ne anlatıyım ulan ne anlatıyım size.

Gittiler işte, ikisi de gitti. Bunu bilin yeter amk. Herkesin bana ihtiyacı var ya benim kimseye ihtiyacım yokmuş amk. Derine ihtiyacım varmış amk. Bunu ne kadar geç anladığımı mı anlatıyım amk? Hatalarımı mı anlatıyım? Ne anlatıyım amk. Yaz yaz dediniz yazdım işte amk mutlu oldunuz mu?

Uzdun be kardes, Allah yardimcin olsun

Rezervasyon

Derini kaybettikten sonra kendime bir söz verdim, 40 gün acısını yaşayacaktım. 40 gün dışarı çıkmayacak, 41.gün toparlanacaktım. Öyle de oldu 40 gün kendimi eve kapattım. Haftada bir burak ihtiyaçlarımı kapıya bırakıyordu. 40 günde 17 kilo verdim. Bişey yemiyor sadece sigara içiyordum. Alkol mü? Neye yarardı? içtikçe daha kötü oluyordum. Bunu farkettikten sonra geri kalan 15-20 gün ağzıma alkol de sürmedim.

41.gün giyinip ofise gitmeye karar verdiğimde üstüme hiçbişey olmuyordu. Ne giyersem giyeyim emanet gibi duruyordu.

2 ay daha geçti böyle. Sık sık izmire, evka4 teki çardağa gidiyordum. Alkole yeniden başlamıştım. Bir gece çardakta uyuyakaldım, rüyamda derin karşımda oturuyordu. Biliyorum aşık değilsin bana, belki sevmiyorsun da ama ben aradığım herşeyi sende buldum hakanım. Eriyip bitmene gönlüm razı değil, toparlan. Toparlan hakanım. Eski hakan ol, insanlara yardım et, hakedenin canını al gerekirse ama eski hakan ol nolur hakanım diyordu.

Hızla toparlandım, kalktım çardaktan. Güzelce kahvaltımı yaptım. Bi avmden takım elbiseler aldım kendime. Bugün bile hala soruyorlar bana neden kot-tshirt giymiyorsun diye. Bende bilmiyorum o günden beri pazar günleri dahil hep klagib giyiniyorum. Döndüm kütahyaya çarşamba günü akşamıydı.

Perşembe sabah ofiste burak beni traş olmuş ve gayet şık bir şekilde görünce şok oldu. Hoşgeldin abi dedi. Yeni çalışanlar kim bu dercesine bakıyordu. Hoşbulduk kardeşim dedim. Dışarda ekipten kim varsa haber ver, yetkili kim varsa şantiyede onlara da haber ver bi toplantı yapalım dedim.

Can ve ustura dahil herkes ofise geldiğinde saat öğleni geçiyordu. Son gelişmeler hakkında bilgi aldım. Size de özet geçeyim. Apartlar yoğun bir şekilde işliyor, inşaatın %70e yakını bitmiş ve 350ye yakın daire satılmış, emlak deseniz zaten tıkırında.

Sonraki 3 ayda kendimi işe verdim olan olayları hatırlamıyorum da zaten hiç yazmamışım o süre boyunca. Haziran sonuna doğru eski kiloma ulaştım, 2012 haziran bu arada. Şantiye bitime yaklaşmış satılmayan az daire kalmış ki bu da tamamlandıktan sonra daha yüksek fiyata satılsın diye bekletiliyor.

Derinin acısını daha az hissediyorum artık, o kadar acımasız olmuşum ki size yazdığım bir bölümü olduğu gibi yazıcam. Bu part için bana istediğiniz kadar sövebilirsiniz.

3 Temmuz 2012, 01.43
Aklıma derin geldi şimdi de olanlarda benim suçum yok. Amk zaten bana sulanan kendisiydi, korunmasız ilişkiye girende kendisiydi. Ayrıca çocuğu aldırsaydı şuan yaşıyor olurdu. Ben ne yapayım bayıltıp zorla ameliyata mı soksaydım. Kendi verdiği karar, artık eskisi kadar üzülmüyorum. Evimi değiştirmeyi düşünüyordum ya bi ara komik geliyor amk. Kaç tane hatun gelip geçti yatağımdan her ayrıldığım için evi değiştirmeye kalksaydım, vay halimize. Kazandığımızı nakliyeciler yerdi amk. Hayırlısı buymuş, Derin'in de ömrü bu kadarmış. Sonuç olarak herkes bir gün göçüp gidecek bu dünyadan. Kimse için üzülmeye değmez be. Neyse işler yolunda, karı-kız desen bi emlak komisyonu için altıma yatan da çok. Hiçbişeye takamam kafamı.

Bu gecelik bu kadar kardeşlerim, yarın görüşmek üzere. Burada olduğunuzu, okuduğunuzu belli edin amk. Şevkle yazmaya devam ediyim. Büyük bir huur çocuğu olduğumu biliyorum ama siz o kadar ağır sövmeyin giberim.

Sonuç olarak eleştiri özgürlüğünüzün olması bana bu kadar ağır sövebileceğiniz anldıbına gelmez. Geçmişinizi giberim sizin.

Hadi dikkat edin kendinize..

Rezerve

Rezervasyon