herkesin bir hikayesi vardır bu hayatta

@27 eyw panpa

upp uppp

beyler ben bugün yazamıyorum tutuldum siz yazın hayata bakış açımız degişsin farklı hayatlar görelim hayal edelim düşünelim

@26 helal be kardeşim geçmiş olsun

92 yılında dünyaya gelmişim. Resimlerime bakarsam çok uysal biriymişim ilkokul çağlarında falan. Hala ilk hoşlandığım kızın yüzünü unutmam. Hatta 4-5 yaşındaki bazı anılarımı da hatırlıyor gibiyim. Sünnetimdeki acıyı bile.

ilkokul çok gibkoydu zaten. Liseye geçelim. Lisede genelde sessizdim.Bir de meslekti amk sessiz insana hiç gelmez. Baktım olmuyor atara atar yapmaya başladım ben de 3-5 gün hırpalandım ama vahşi doğaya alıştım sonra.Son sene açıldım. Makine okumuştum. Derslerim iyiydi. autocad teknik resim solid works falan programların çizimlerin dıbınakoyuyordum.

ama dedim yok amk ben bilgisayar mühendisi olucam giberler böyle işi. yazılım falan tam benlik. kendı oyunumu yapıcam bi gün dedim

üni de girdik ama yarı burslu zorluyor zütü hafiften.

daha da açılmamamı sağlayan işler oldu. bellboyluk, turızm işleri falan. sonrasında kısa bi giyim yeri işi.

hayata bakış açımı değiştiren olay ise tuberkuloz hastalıgına yakalanmamdı. teşhis konulmadan daha kötüsü sanmıştım.ama Allah a şükür tedavisi varmış tedavi bitti.
fakat dedim ki yarın bir gün birine böyle bir hastalıgın var deseler ne yapardı?

o an anladım ki hayat korkmak için çok kısa. daha da yırtıcı bi insan olmaya başladım.ne zaman korksam o anı hatırlayıp yine isteklerim doğrultusuna gitmeyi denerim.

hayat yaşamak için bile çok kısa, korkmak mı?

ölümlü dünya panpa yapcak bişey yok hayatını bi şekilde devam ettirceksin bir gün gelicek sende ölüceksin arkanda kaldıysa aglıcak üzülcek birileri yine şanslısın

bu hayat öyle huur hayatki biri geliyor hayatına gidiyor sonra ailen var şimdi yanında yarın yok düşünsene aynı masadan yemek yedigin yanında yatan annen bi gün olmayacak, düşünmesi bile delirmeye yeter,

bişey diyemiyorum üzdün panpa harbiden üzdün allah bidaha öyle günler yaşatmasın

şu an rahatım, durumumuz iyi sayılır,ama o günler harbiden unutulmuyor, cigerime saplanmış o günler.

@20 vay amk şimdi hayatın nasıl panpa

yoksulluk çok kötü bi duygu, daha ilkokula gidiyordum,ya 7 ya 8 yaşındayım kundaramın altı delikti, kunduranın tabanına kola ezip koyardım onun üstünede kalın kagıt yada karton koyardım öyle giyerdim, ayaklarımı kaldırmazdım havaya kimse görmesin diye, şimdi yoksul bi çocuk görsem o günler gelir gözümün önüne direk gözlerim dolar.

kiminin derdi parasızlıktır kiminin ölüm kiminin saglık kiminin yalnızlık ama şu hayatta herkesin bi hikayesi vardır

yazamadım amk elim ayagım titremeye basladı kötü oldum bu gece biraz siz anlatın beyler

hep benmi anlatim

@14 @15 benim ki sizinkinin yanında dert mi anasını satıyım en fazla çektiğim acı aşk acısıdır. Siz yazın okurum ben bişeyler kaparım

@14 kardeşim bilirim ölümü az çok zordu helede anneyse başın sagolsun mekanı cennet olsun
ama düşünme böyle yapış hayatı senden çalınanı geri al

annem ve halamı kaybettiğimde benim için hayat bitti amk artık boş herşey

hiç tam anlamıyla mutlu olamamakla dolu vedalarla dolu içten içten aglamakla yorgunlukla dolu

ikimiz baslıyalım ozaman reyiz benim hayatım düşmelerle ve ardından daha güçlü kalkmalarla dolu parça parça ölümlerle dolu birazda tükenmekle dolu

belki benim başlığımdır bu uplayalım