Acı gerçeğin bir ötekiyse; insanın aslında odağının herhangi bir yere gereğinden fazla odaklanması ve -zamanı gelince bunun ne kadar gereksiz olduğunu fark etmesidir.

Yalnızca tarihsel anlamda değil, yaşamaktayken de evrimleşmekteyiz. Önünde sonunda bir an gelecek ve geçmiş acılara güleceğiz (şu an ne kadar acı vermekteyse de).

Yaşıyor olmak çok güzel bir eylem. Bi düşünseneniz, yaşıyoruz! insandan başka hiçbir canlı farkında değil yaşıyor olduğunun. Her an, önceki öteki anların ne kadar değersiz olduğunu fark ediyoruz. Demek ki şimdiki acılarımız da gün gelecek ve kıymete binecek. Acı çektirse de tadını çıkartmalı, günün birinde gülünecek anılar için. Çok tipik ama gerçekçi: büyüyünce geçer!