herkesin ateist olduğu bir dünya hayal edin

-ateizmini dogru kabul ederek yasamanin, iyi veya kotu bir neticesi olabilir. ancak bu neticenin, ateizmin dogru ya da yalan olmasina bir etkisi yoktur. dogruysa, neticesi iyi olsa da, kotu olsa da dogrudur. ve bile bile yalana inanmak gibi bir gayen yoksa, bunu boyle kabul etmen gerekir.
aksini soylemek "her yil 300.000 kisi trafik kazalarinda oluyor. araba olmasaydi bu kazalar da olmazdi. o zaman araba diye bir sey yoktur" demeye benzer...
bu bir kenarda dursun bastan...

- tanrinin ve ahiretin olmadigini varsayarak da, belli ahlaki kurallar konusunda konsensuse varilabilir.

1- bir kisinin var olmama olasiligi, var olma olasiligindan cok daha yuksektir.
2- yani var olmak nadir ve olasiligi dusuk bir durumdur.
3- zevk almak veya mutlu olmak, sadece var olunan surec icinde mumkundur.
4- olunce yok oluruz.
--->bu durumda hayat degerlidir, ve olmek iyi bir sey degildir, ve haliyle insanlarin olmak istememesi normaldir.

bu mantik silsilesiyle olmenin kotu oldugu, ve hayatin degerli oldugu sonucuna vardik.

ikinci mesele, o zaman amac, var oldugun sure zarfinda guzel, sefa ve huzur dolu bir hayat yasamak.

peki kisi, sefa ve huzur dolu bir hayati nasil elde edebilir?

mesela iddia edildigi gibi, herkes tamamen bencilce, sadece kendi cikarini dusunerek hareket ederse, cikar icin oldurmeyi, hirsizligi vs'yi mubah gorurse ne olur?
muhtemelen kaos olur. kaos ortaminda, cok az sayida kisinin gercekten de fazlaca cikar saglamasi mumkundur. ama cok buyuk bir cogunluk ya tak yoluna gider, ya da en iyi ihtimalle kole gibi, rezil bir hayat yasar.
rakamlari atiyorum; ama diyelim ki bu durumda %1 krallar gibi yasiyor, %99 rezilce yasiyor. bu toplumda, rastgele bir bireyin iyi yasama ihtimali %1 demektir.

bir de diger secenege bakalim. kislerin "kendine yapilmasini istemedigini baskasina yapma" dusuncesiyle yasadiklari, ve kendi cikarlariyla toplumun cikarlarini ayri tutmadiklari bir ortamda ne olur?
muhtemelen cogunlugun daha huzurlu ve goreceli refah icin bir hayat yasamasi mumkun olur. yine atiyorum diyelim ki bu ortamda insanlarin %50'si goreceli iyi bir hayat yasayabilir.
bu toplumda rastgele bir bireyin iyi yasama ihtimali %50 demektir.

simdi bu tabloya bainca, mantikli olan nedir? kuralin kanunun olmadigi, herkesin kendi basina oldugu bir toplumda %1'e girmeye calismak mi?
yoksa "kendine yapilmasini istemedigin seyi baskasina yapma" prensibine dayali bazi kurallarin oldugu bir toplumda %50'ye girmeye calismak mi?

ikinci secenek istatistiki acidan mantikli secenek. yani bencil olmak istiyorsan bile, birinci degil ikinci secenegi secmen lazim, cunku o secenekte hedefeine ulasma olasiligin daha fazla.
bu durumda, bu dunyada gecerli olan belli kurallar koymak mantikli. kaos secenegine suruklenmemek icin, bu kurallara uymayanlarin, toplum icinde yasama hakkini kaybetmesi de mantikli. buradan devam ederek zaten bugunkunun benzeri bir ahlak anlayisi ve sisteme ulasmak olasi.

yani sonuc olarak, mantiga ve tanrinin olmadigi fikrine dayanarak, huzurlu bir sistem yaratmak mumkun. onemli olan bu.

bu gerceklesir veya gerceklesmez, o ayri bir soru. buradan cikan onemli sonuc "ateist toplumda iyi olmak, adam oldurmemek, tecavuz etmemek icin gerekce kalmaz" anlayisinin yanlis oldugu.
tanri yoksa bile, "iyi olmak" icin mantiga dayali bazi sebepler de vardir.

ama en basta soyledigim gibi, bu sebepler olmasaydi bile, bu ateizmin yanlis oldugunu kanitlamazdi. bu sebeplerin olmasi da ateizmin dogru oldugunu kanitlamaz. ikisi ayri meseleler.