geceleri akşam ezanından önce eve çağrılmayı çok özledim lan ben, birde mahalle maçlarını. bide şey var tabi ilk okulda kantin sırasında fortçuluk falan.

ilk aşkımı , hayatımın anldıbını amk. Yıllarımı verdim kevaşeye , 8 senr ulan 8 sene. Birkaç ay daha dayanca sözlenicez , gitti başkalarına yar oldu. Ah adaletini gibeyim dünya

bigibletlerle cete gibi gezmeyi ozledim la

Çocukluğumu, mühendislik okuma hevesimi, tavşanımı,mutlu olmayı, insanlarla iletişim kurmayı...

Tek başına olmamak

özlediğim bir şey yok ama mutsuzum

ben de hevesle başlamıştım, bölümün de, hocaların da, derslerin de, kampüsün de amk. insanı zombiye çeviren huur evladı bir dal mühendislik.

sevgilimi dıbına koyim

başlıyorum yazmaya çocukluğumu misket oynamayı gecelere kadar mahallede arkadaşlarla simit 5 adım gibi oyunlar oynamayı taso oynamayı kart oyunu oynamayı beyblade ne bilim boru alıp kestirip kağıtla ok yapıp mahallede savaşırdık mahalle maçları yapardık her gün top oynardık şu an da bunlar yok olsada bizim yapmamız normal kaçar zaten de çocuk olmayı özlüyo insan aklının sarmadığı günleri zalimliğin ne olduğunu bilmediği günleri iyi insan kötü insan kim bilmediği günleri derdi tasası olmadığı dünyaya toz pempe bakabildiği bunun verdiği mutluluğun 1 milyon dolara değişemeyeceği günleri özlüyo insan

Babamı

Oyuncak filim "yumy" yi özlerim bazen. Hayatımın ilk 13 senesinde tek dostum idi.

ilk aşk.

umursamaz olmayı, takmamayı

küçüklüğümü

Sobada kestane patlatmayı, ekmek kızartmayı, dolu dolu bir aile sofrasını, babamı..

içimdeki çocukluk heyecanını özledim aq

sosyal olmayı :(

Annemi, babamı

ulan şaka maka liseyi özledim daha çok olmadı 2 sene oldu ama. iyi huur çocuguyduk o zamanlar. bi bi aylığına dönsem yeter ama

Çocukken mahalleye gelen dönme dolabı özledim amk.