herkes ölüme en çok yaklaştığı anı yazsın

bi keresinde 2 kişilik şişme bot ile ben ve bi arkadaşım baya uzaklara açılmıştık. hani sahilden bakılınca en açıklarda huur çocukları olur iyi yüzücüler tek başlarına yüzerler, öyle heriflerden de uzaktaydık.

sahil ince bir çizgi gibi gözüküyodu. havada hafif esinti vardı. arkadaş ben biraz yüzücem dedi ve suya atladı. o atlayınca iyi ben de yüzeyim diyip ters takla atarak suya girdim. şişme bot birden havalanmaya başladı.

rüzgar aldı zütürdü, arkasından yüzerek yetişmeye çalıştım amk bi kulaç atıyodum on metre öteye uçuyodu. bot uçtu kürekleri kaldı. sahilden çok uzaktaydık. kürekleri donumuzun içine sokup sahile doğru yüzmeye başladık.

düz bi şekilde kulaç atmaktan artık yorulmuştuk, neyse ki geri geri yüzebiliyoduk. yalanım yok 15-20 dk sahile doğru yüzmeye başladık ve ben o süre zarfında okumadığım dua, kesmediğim kurban kalmadı. vay amk dedim demek boğularak ölmek varmış kaderde. ama ayaklarımın altında yosunların yumuşaklığını hissedince derin bir oh çektim ve bundan sonra şişme bota binmemeye karar verdim.

not: botu yakalayamadık çanakkaleye doğru takla ata ata gitti. aileme botu bahçeye koymuştuk gece almışlar dedim.

@9 bu bine çelik yeleksiz, gaz maskesiz 50metreden fazla yaklaşmayın.

@91 çok küçükken benim de böyle bi şey başıma gelmişti, ama beni kimse kurtarmamıştı amk. zar zor simitten çıkmıştım harbiden çok ürkütücüydü.